"ฮูหยินรองคิดได้รอบคอบแล้ว"
"เช่นนั้นท่านก็ตัดสินใจเถิด แต่ข้าขอให้เพียงหมั้นหมายเอาไว้ก่อนอนาคตย่อมไม่แน่นอนหากวันหน้าพบคนที่ดีพร้อมกว่าอย่างน้อยเรายังมีสิทธิ์เลือกคนอื่นได้ อย่าเพิ่งให้รีบแต่งเข้าใจหรือไม่"
"ข้าเข้าใจแล้ว"
"แล้วหยางเจี๋ยผู้นั้นเล่า ครั้งสุดท้ายที่ข้าเห็นองอาจไม่ใช่น้อย"
"ข้าคิดว่าเขาพร้อมแล้ว เพียงแต่เขาไม่มีแรงจูงใจที่จะทำงานให้เรา"
"ท่านราชครู ท่านพลาดบางสิ่งบางอย่างไปแล้ว"
"สิ่งใดเล่าขอฮูหยินรองชี้แนะ"
"ว่ากันว่าบุรุษย่อมพ่ายแพ้แก่บุปผางาม ท่านไม่รู้หรือว่าคนต่ำต้อยผู้นั้นคิดกับฉีเย่ว์เช่นไรไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ท่านจงเลือกจุดนี้มาเป็นประโยชน์เถิด"
"ท่านช่างฉลาดหลักแหลมเป็นอย่างยิ่ง"
ฮูหยินรองแย้มยิ้มดูงดงามและน่าเกรงขามให้ความเย็นยะเยือกมากกว่าความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานประดุจภรรยาทั่วไปให้ผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีด้วยใบหน้าที่เขาเดาไม่ออก สตรีผู้นี้ซับซ้อนและเฉลียวฉ
