บทที่ 10
"เอกสารการประชุมของวันพรุ่งนี้ค่ะคุณพอร์ช" เสียงของเลขาวัยกลางคนเอ่ยและวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะทำงานของประธานบริษัทที่ตอนนี้เจ้าตัวกำลังจดจ่อกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"ขอบคุณครับ" คนตัวโตเอ่ยทั้งที่ใบหน้ายังคงสนใจกับสิ่งตรงหน้า
"เอ่อ...นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วนะคะคุณพอร์ช คุณพอร์ชไม่ทานข้าวเหรอคะ" เธอบอกพลางก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบสายตา แม้ว่าจะทำงานด้วยกันมาหลายปีแต่เวลาที่เจ้านายอย่างพอร์ชกำลังเคร่งเครียดกับเรื่องงานแบบนี้นับว่าเป็นช่วงที่ไม่ควรเข้าใกล้มากที่สุด
"ผมยังไม่หิวครับ คุณฉัตรไปทานได้เลยครับ แล้วก็ช่วงบ่ายไม่มีงานอะไรคุณฉัตรจะกลับก่อนได้เลยนะครับ" ชายหนุ่มบอกด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เขาเงยหน้าขึ้นก่อนจะพิงกายกับเก้าอี้ทำงานทรงใหญ่พลางบิดตัวไปมาเนื่องจากปวดเมื่อยตามร่างกายเพราะนั่งมาเป็นเวลานาน
"คะ?" เธอถึงกับร้องขึ้นมองหน้าคนเป็นเจ้านายด้วยความแปลกใจ เวลานี้เพิ่งเท
