MY PERSISTENT หัวใจกำราบรัก

บทนำ "อ่า...แรงกว่านี้ได้ไหมลินณ์" เสียงทุ้มแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความต้องการเอ่ยขึ้นก่อนที่มือหนาจะเคลื่อนไปบีบเคล้นตามเนื้อเนียนจากกายสาวที่ตอนนี้กำลังควบคุมตัวตนของเขาเอาไว้อยู่ สะโพกมนเร่งจังหวะขึ้นลงตามที่ชายหนุ่มบอกพลางเงยหน้าขึ้นและกัดปากแน่นเมื่อรู้สึกใกล้จะถึงฝั่งฝัน "ละ...ลินณ์จุก" "ขย่มเองจุกเอง" ใบหน้าหล่อเหลามองหญิงสาวบนร่างที่กำลังบรรเลงกิจกรรมบนเตียงอันแสนหนักหน่วง เมื่อรอยยิ้มร้ายปรากฏพลันทำให้คนตัวเล็กทุบกำปั้นน้อยลงบนอกแกร่งเพราะถูกเย้ยหยันอย่างน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด "พี่พอร์ชก็ชอบให้ลินขึ้นให้ไม่ใช่เหรอ" "อืม ชอบ" พรึ่บ! "ว้าย!" หญิงสาวร้องขึ้นเมื่ออยู่ ๆ ก็ถูกวงแขนแกร่งจับที่เอวบางก่อนจะพลิกร่างของเธอให้นอนอยู่ใต้ร่างของเขาขณะที่ตัวตนยังคงสอดประสานกันอยู่ "พี่ไม่ให้เสร็จง่าย ๆ หรอก" เมื่อช่องทางรักของเธอกำลังตอดรัดความเป็นชายของเขาถี่ยิบคนตัวโตก็จัดการให้เธออยู่ใต้อาณัติของเขาก่อนจะจับต้นขาของเธอให้แยกออกและกระแทกแก่นกายเข้าไปจนหญิงสาวเบ้หน้าและหันหนี "อึก...พะ...พี่พอร์ชอย่าแกล้งลินณ์" เสียงหวานเอ่ยแผ่วในลำคอเมื่อแก่นกายใหญ่โตเสียดสีกับช่องทางรัก เธอต้องการเขา...! ต้องการเขามากที่สุดแต่คนใจร้ายกลับรู้ทันในความคิดของเธอ เขาถึงได้แกล้งเธอให้ทรมานแบบนี้! เขาตั้งใจจะทรมานเธอให้อ้อนวอนเพียงแต่เขา ร้องเรียกเขาซ้ำ ๆ ร้ายกาจ...ร้ายกาจที่สุด "ไหน ลินณ์ครางดัง ๆ หน่อย" ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงใกล้กับคนตัวเล็กเพราะอยากได้ยินเสียงครางหวาน ๆ จากปากเธอที่ร้องเรียกเพียงแต่เขาคนเดียวเท่านั้น "อื้อ...ลินณ์ไม่ไหวแล้วพี่พอร์ช!" "ไม่ไหวเหรอ..." ชายหนุ่มกระตุกยิ้มและถอดถอนตัวตนออกมาจนคนตัวเล็กผวารีบโอบกอดร่างแกร่งเอาไว้ แก่นกายใหญ่โตถูไถที่ร่องสวาทช้า ๆ จนน้ำหวานไหลทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก ยิ่งเห็นกายสาวสวยบิดเร้าก็ยิ่งทำให้เขาอยากแกล้งเธอยิ่งขึ้น "อ๊ะ ลินณ์...ลินณ์อยาก..." เธอกัดปากแน่นเมื่อเริ่มทนกับความต้องการภายในร่างกายไม่ไหวแต่คนเจ้าเล่ห์ยิ่งแกล้งเธอหนักข้อจนเอ่ยออกมาไม่เป็นภาษาเพราะความเสียวซ่าน "ตอนนี้ลินณ์เซ็กซี่มากเลยรู้ไหม" เสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยพลางกัดขบเบา ๆ อย่างนึกหยอกล้อ ภาพสวยงามตรงหน้าทำให้อารมณ์ภายในใจของเขาพลุ่งพล่านจนแทบควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ และไม่รู้ว่านับต่อจากนี้เขาจะอ่อนโยนและถนอมเธอได้อีกหรือไม่! "อือ" เมื่อทนกับความต้องการของตัวเองไม่ไหว มือเล็กจับศีรษะของคนบนร่างก่อนยันร่างกายขึ้นและทาบทับริมฝีปากลงอย่างหนักหน่วงและดูดดึง ส่วนมืออีกข้างก็จับแก่นกายที่สวมอุปกรณ์ป้องกันเข้ามาในร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มชะงักไปเล็กน้อยกับการกระทำของเธอแต่ก็หลับตาพริ้มตอบรับสัมผัสเย้ายวนของเธอเช่นกัน มือหนาผลักคนตัวเล็กให้นอนราบไปกับเตียงและโน้มใบหน้าบดริมฝีปากย้ำลงไปอีกครั้ง เอวหนาสอบเข้าหาความอ่อนนุ่มจนสุดลำกายก่อนจะเร่งจังหวะเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนคนตัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงที่เขาส่ง "อือ พะ...พี่พอร์ช" หญิงสาวมองคนบนร่างด้วยแววตาฉ่ำปรือโอบกอดคอหนาไว้แน่นราวกับว่าเขาเป็นที่พักพิงที่ดีที่สุด "อ่า..." เสียงคำรามดังกึกก้องเมื่อแก่นกายถูกตอดรักจนปวดหนึบ เขากัดกรามแน่นและออกแรงกระแทกความใหญ่โตเข้าไปจนสุดลำกายพร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อใกล้จะเสร็จสม ร่างสูงผละออกจากร่างกายขาวเนียนและกดต้นขาเธอไว้สอบสะโพกเข้าหาตอกตรึงร่างกายถาโถมใส่คนตัวเล็กอย่างไม่หยุดยั้ง จนกระทั่ง... "อ่า!" น้ำรักสีขาวขุ่นปลดปล่อยออกมาในอุปกรณ์ป้องกันจนแทบเอ่อล้น มือหนาจัดการถอดมันออกและเหวี่ยงทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนจะจัดท่าทางของคนตัวเล็กที่กำลังนอนหอบหายใจขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเขา "อือ ลินณ์ไม่ไหว...อ๊ะ!" เมื่อส่งเสียงร้องขอก็ต้องเบ้หน้าเมื่อความใหญ่โตสอดแทรกเข้ามาในร่างกายอีกครั้ง ไม่รอช้าร่างสูงจับเอวคอดให้ขยับขึ้นลงตามแรงบังคับขณะที่ริมฝีปากก็กำลังดูดเม้มไปตามผิวกายสาวจนตอนนี้เต็มไปด้วยร่องรอยรักที่เขาตั้งใจฝากฝังไว้บนตัวของเธออย่างชัดเจน "ขย่มแรง ๆ" "อื้อลินณ์...อ๊ะ! พี่พอร์ช ลินณ์จุกนะ" สะโพกหนาสวนขึ้นมาทำให้หญิงสาวสะดุ้งโหยงตกใจเมื่อเธอเผลอเขาก็ใช้จังหวะนี้รวบเอวบางและกระแทกความใหญ่โตสวนขึ้นไปโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว มือเล็กจิกเกร็งที่แผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเสียวซ่าน ริมฝีปากบางสีแดงสดก็ร้องครางแผ่วหวิวจนไม่เป็นศัพท์ "อึก...บะ...เบาหน่อยได้ไหมคะอ๊า..." "เสร็จตรงนี้แล้วไปต่อที่ห้องน้ำกัน" "ไม่!" เธอรีบร้องปฏิเสธทันควัน แค่นี้เธอก็หมดแรงเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเขายังจะรังแกเธอได้ลงคออีกหรือ!? "เดี๋ยวนี้ลินณ์ดื้อนะ บกพร่องในหน้าที่เหรอ" ชายหนุ่มถามปนเสียงขำมองหญิงสาวที่เอาแต่ทำหน้าบึ้งมองเขาตาขุ่นเคือง "Friend with benefit ไม่มีหน้าที่ประจำนะคะ" เธอแย้งอย่างไม่ลดละ ก่อนจะตกลงอยู่ในความสัมพันธ์นี้เธอรับรู้และเข้าใจเป็นอย่างดีว่ามันจะมีแต่เรื่องเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวข้องเท่านั้น "มั่วนิ่ม" คนตัวโตส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากหญิงสาว "ใครมั่ว" "Brother with Benefit ต่างหาก" ใช่...ใช่ที่สุด หญิงสาวกัดปากตัวเองแน่นอยู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจขึ้นมาดื้อ ๆ คนที่เธอกำลังมีความสัมพันธ์ลับ ๆ มากกว่าสองปีในตอนนี้เขาคือเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ! เขาเป็นเพื่อนของพี่ชายแท้ ๆ ที่เธอเองก็เจอะเจอเขามาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ไม่คิดเลยว่าในตอนนี้เธอจะอยู่ในสถานะคู่นอนแก้เหงาเท่านั้น! พรึ่บ! "อ๊ะ...พี่พอร์ชจะพาลินณ์ไปไหน!" ไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรได้มากไปกว่านี้ร่างของเธอก็ลอยหวือเหนือพื้นเมื่อวงแขนแกร่งของคนตัวโตโอบอุ้มร่างของเธอเอาไว้ก่อนที่เขาจะวางเธอลงบนโต๊ะทำงาน "เปลี่ยนที่" "นะ...ไหนบอกว่าจะทำในห้องน้ำไง" "ก็นึกว่าไม่ชอบเปียก ๆ พี่ก็เลยพามาที่โต๊ะทำงานแทน โอเค...งั้นไปทำในห้องน้ำกัน" "ไอ้บ้า! ไม่ชอบที่ไหนทั้งนั้น! ลินณ์เหนื่อยแล้วไม่เอาแล้ว!" หญิงสาวร้องโวยวายเป็นเด็กพร้อมกับทุบตีคนตรงหน้ายกใหญ่ที่เอาแต่ใจยังรังแกเธอไม่เลิก "หึ" คนเอาแต่ใจยกยิ้มอย่างพึงพอใจที่กลั่นแกล้งหญิงสาวให้หงุดหงิดได้เช่นตอนนี้ เวลาเธอโมโหกลับยิ่งดูเซ็กซี่ไปอีกแบบ เวลาเธอดื้อรั้นเขาก็ยิ่งอยากปราบพยศยัยตัวร้ายอย่างเธอให้อยู่หมัด "ยิ้มอะไร ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ!" "รอบนี้รอบสุดท้ายแล้ว พี่จะปล่อยให้ลินณ์นอนโอเคไหม" "ไม่เชื่อ" เงยหน้ามองเห็นแววตาเจ้าเล่ห์เธอยิ่งไม่เชื่อในคำพูดของเขา อยู่กับเขามาตั้งสองปีทำไมจะไม่รู้ว่าเขาน่ะเจ้าเล่ห์ร้ายกาจมากแค่ไหน "พี่พูดจริง ๆ นะ รอบสุดท้ายแล้วเนี่ย แต่ต้องจูบพี่ก่อนนะจูบนาน ๆ จนกว่าพี่จะพอใจ" ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองเมื่อเสนอข้อต่อรองให้กับเธอ หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างชั่งใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมตกลงตามข้อเสนอของเขาแต่โดยดี "ก็ได้ค่ะ" คนตัวเล็กเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้งก่อนจะกดริมฝีปากทาบทับลงอย่างดูดดึง เรียวลิ้นสอดแทรกสัมผัสตอบรับกับคนตัวโตอย่างรู้งานขณะที่มือหนาก็ลูบไล้ไปตามผิวเนียนส่วนสะโพกหนาก็ค่อย ๆ ส่งตัวตนเข้าไปช้า ๆ ตามจังหวะของมัน สัมผัสหนักหน่วงแต่กลับลึกซึ้งจนเผลอทำให้หัวใจของทั้งสองเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ อยู่ ๆ ก็รู้สึกวูบไหวโอนอ่อนไปโดยปริยาย อาจจะเป็นแค่ความรู้สึกชั่วคราวเท่านั้น...เสร็จจากบทรักบทเตียงก็จะหลงเหลือเพียงแค่สถานะพี่น้องที่มีเส้นขีดกั้นความสัมพันธ์เอาไว้อย่างชัดเจน