บทที่ 9
ภายในห้องนอนหรูที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์และข้าวของราคาแพง บนเตียงกว้างขนาดคิงไซซ์ที่มีร่างของสองคนนอนกกกอดกันอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มผืนหนาคลุมกายไว้เท่านั้น วงแขนแกร่งโอบกระชับกอดคนตัวเล็กเข้าหาตัวพลางโน้มใบหน้าลงจูบซับที่เรือนผมนุ่มของเธอแผ่วเบาเพราะกลัวว่าจะรบกวนเวลานอนของเธอ
เมื่อคืนหลังจากที่จบงานประมูลพอร์ชก็กลับมาที่คอนโดฯ ของเฌอลินณ์และบรรเลงบทรักอันแสนหนักหน่วงจนเกือบถึงเช้า คนตัวโตขยับตัวลุกขึ้นพิงกับหัวเตียงก่อนจะเอื้อมไปหยิบของที่วางไว้บนลิ้นชักข้าง ๆ มือหนาเปิดกล่องกำมะหยี่สีแดงสดและหยิบสร้อยคอออกมาบรรจงสวมใส่ให้กับคนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนหลับใหลไม่รู้เรื่องราว
"คนดี" เสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยแผ่วเบาขณะที่มือหนาก็ลูบไปที่เรือนผมนุ่มของเธอ แววตาคมจดจ้องที่ใบหน้าหวานด้วยความรู้สึกมากมาย อยู่ ๆ ก็รู้สึกวูบโหวงขึ้นมาเมื่อคิดว่าหากวันหนึ่งเขาตื่นขึ้นมาไม่มีเธออยู่ข้
