บทที่ 4

1345 Words

“ไม่จริงหรอกค่ะ พ่อของฟ้าคือพ่อที่ดีสุด แม่เองก็ต้องคิดแบบนั้นเหมือนกันค่ะ” แม้ว่าจะตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นเธอจะถูกผู้เป็นพ่อละเลยแค่ไหนแต่อย่างไรเขาก็คือพ่อที่ให้กำเนิด ให้ชีวิตและให้อะไรอีกตั้งมากมาย ไม่มีเลยสักครั้งที่เธอจะรู้สึกโกรธคนๆ นี้ได้ลงคอ “พ่อขอโทษนะฟ้า ขอโทษที่ละเลยลูกมาโดยตลอด มาถึงตอนนี้ถ้าตายไปพ่อเองก็คงไม่มีหน้าไปเจอแม่ของลูก พ่อละอายแก่ใจเหลือเกินลูก” “อย่าพูดแบบนั้นสิคะพ่อ พ่อต้องอยู่กับฟ้าไปอีกนานๆ นะคะ เราจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฟ้าจะอยู่ข้างๆ พ่อไม่ไปไหนค่ะถ้ามีอะไรที่ฟ้าพอจะช่วยพ่อได้บ้างพ่อบอกฟ้ามาได้เลยนะคะ ยากแค่ไหนฟ้าก็จะทำค่ะ!” หญิงสาวยืนกรานเสียงแข็ง รู้สึกใจหายอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆ ผู้เป็นพ่อก็พูดถึงเรื่องความเป็นความตายขึ้นมาแบบนั้น คนที่กำลังจะหมดสิ้นทุกอย่างอาจจะคิดสั้นได้ทุกเมื่อ และเธอเองก็ไม่อยากให้ผู้เป็นเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลร้ายดีสักแค่ไหนก็ตามที! “โถฟ้า...แต่สิ่งที่พ่อจะขอ มันเป็นเรื่องเลวร้าย เลวร้ายมากเสียจนพ่อคงจะรู้สึกเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิตถ้าต้องพูดมันออกไป” เพราะความรู้สึกผิดทำให้ไม่อาจจะฝืนใจขอร้องถึงสิ่งที่ลูกสาวคนรองเพิ่งจะปฏิเสธมาหมาดๆ ให้แก่ลูกสาวคนเล็กได้ฟังมันง่ายๆ ฟ้าลดาเข้าใจและน้อมรับทุกๆ สิ่งถ้าหากว่ามันจะทำให้ความเศร้าหมองบนใบหน้าของพ่อเธอเจือจางหายไปเธอก็พร้อมที่จะทำทุกๆ อย่าง “บอกฟ้ามาเถอะนะคะพ่อ ฟ้าทำเพื่อพ่อได้ทุกอย่างถึงต่อให้ต้องแลกทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ของฟ้า ฟ้าก็ยอมค่ะ” ฟ้าลดาเอ่ยตอบกลับไปในทันที ถ้าหากว่าเธอพอจะมีประโยชน์อะไรได้บ้างเธอก็พร้อมที่จะทำมันไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ยากเย็นสักแค่ไหนก็ช่าง “เจ้าหนี้ที่พ่อติดหนี้เขาเอาไว้ เขายื่นข้อเสนอบางอย่างมาให้เราเพื่อแลกกับการที่เขาจะยอมยกหนี้สินทั้งหมดให้” “ข้อเสนอเหรอคะ ข้อเสนอแบบไหนกันคะพ่อ!” แน่นอนว่าหญิงสาวไม่รีรอที่จะรีบถามออกไปในทันที มันช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่จะมีคนแบบนั้นอยู่บนโลกใบนี้ แต่ทว่าพอได้รู้ถึงข้อเสนอความคิดก่อนหน้าของเธอก็หายวับไปกับอากาศแทบจะทันที... “พ่อต้องยอมยกพิมพ์พิไลให้กับเขาไป แต่ลูกก็รู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้วและคงไม่ยอมง่ายๆ แน่ พ่อก็เลย...ก็เลยต้องมา...” มาถึงตรงนี้ถึงต่อให้ผู้เป็นพ่อไม่พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียวฟ้าลดาก็เข้าใจได้ในทันทีถึงความปรารถนาที่อีกฝ่ายกำลังอยากที่จะขอร้องให้เธอทำมัน “ถ้าฟ้าไม่อยากทำไม่ต้องทำก็ได้นะลูก มันต้องมีทางออกที่ดีกว่า ผมจะไม่ยอมให้ใครมาชี้หน้าว่าเป็นคนขายลูก ไม่ต้องทำหรอกลูก ลืมเรื่องนี้ไปซะ!” โชคชัยเอ่ยบอกลูกสาวที่ทำหน้าเหมือนใกล้จะร้องไห้เต็มกลืนเต็มเสียงแต่ฟ้าลดารู้ดีว่าถ้าหากมันมีทางอื่นที่ดีกว่านี้พ่อของเธอคงจะเลือกมันได้นาน และเมื่อไม่มีทางอื่นใดหญิงสาวจึงต้องรีบตัดสินใจทั้งๆ ที่หัวใจจะบอบช้ำแค่ไหนก็ตามที... “ไม่ค่ะพ่อ! ฟ้าจะทำค่ะ ฟ้าจะไปเองพ่อให้ฟ้าไปเถอะนะคะ!” คนที่ถูกรั้งเอาไว้พยุดชะงักก่อนจะหันกลับไปมองลูกสาวอีกครั้งทั้งน้ำตานองหน้า “ฟ้า...” “ให้ฟ้าทำเถอะนะคะพ่อ พ่อทำเพื่อฟ้ามามากแล้ว ขอให้ฟ้าตอบแทนบุญคุณของพ่อสักครั้งเถอะนะคะ” สองพ่อลูกโผเข้ากอดกันและกันอีกครั้งโดยมีสายตาของสองแม่ลูกที่กำลังแอบมองอยู่ไกลๆ ทั้งสองแสยะยิ้มให้กันและกันเมื่อแผนการที่วางไว้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ทีนี้ก็คงต้องพึ่งดวงเอาแล้วล่ะว่าเจ้าหนี้รายใหญ่ที่ว่านั้นจะถูกอกถูกใจนางบำเรอขัดดอกหน้าหวานตรงหน้าคนนี้มากน้อยแค่ไหน... ฟ้าลดาจำต้องเดินทางไปพบกับวศิน ศิวะธีรกุล พ่อเลี้ยงเจ้าของฟาร์มม้าขนาดใหญ่อยู่ที่เชียงรายแต่ทว่าตอนนี้เจ้าตัวนั้นกำลังพักผ่อนอยู่ที่โรงแรมห้าดาวสุดหรูของตัวเองเพื่อรอคำตอบของลูกหนี้รายใหญ่ที่ต้องให้เขาลงทุนเดินทางมาที่กรุงเทพด้วยตัวเองถึงได้ยอมพบหน้ากัน หญิงสาวมาถึงที่นัดหมายพร้อมกับผู้เป็นพ่อที่เป็นฝ่ายเดินนำไปยังห้องสุดหรูชั้นบนสุดตามที่คนของอีกฝ่ายที่เป็นคนนัดแนะเวลาให้ได้บอกเอาไว้ล่วงหน้า ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงที่หมายแต่ยังไม่ทันจะได้เข้าไปด้านในผู้ชายที่ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูก็เดินเข้าไปขวางเอาไว้ซะก่อน.. “เอ่อคือ...ผมมาขอพบคุณวศินครับ เขานัดให้ผมมาพบที่นี่” เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงยังไม่รู้ถึงได้เอ่ยบอกไปตามความจริงแต่คำตอบที่ได้กลับมานั้นเสียมากกว่าที่ทำให้ชายชราอึ้งจนแทบพูดไม่ออก... “ผมทราบดีครับว่าคุณมาที่นี่ทำไม แต่ว่าเจ้านายของผมเขาเกิดเปลี่ยนใจอยากจะพบลูกสาวคนเล็กที่คุณบอกว่าจะยกให้แทนพี่สาวคนรองตามลำพังขึ้นมากะทันหัน แค่คุณฟ้าลดาคนเดียวเท่านั้นครับ” ปกรณ์คนสนิทเอ่ยตอบก่อนจะแอบมองหญิงสาวตรงหน้าที่ดูยังไงก็สวยกว่าคนพี่อยู่มาก เขาไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เจ้านายจะตอบตกลงแทบจะทันทีที่ได้เห็นเพียงรูปถ่ายของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำวางฟอร์มอยากจะดูตัวจริงเสียก่อนที่จะคอนเฟริมอีกทีว่าลูกสาวคนเล็กของลูกหนี้รายใหญ่ตรงหน้าคนนี้จะมีค่าพอๆ กับเงินหลายสิบล้านที่ต้องสูญเสียไปรึเปล่า “แต่ว่าผม...” “ผมต้องทำตามคำสั่งครับ!ขอโทษด้วยที่ไม่สามารถให้คุณเข้าไปด้านในได้ในตอนนี้ เพราะคนๆ เดียวที่จะเข้าไปด้านในนั้นได้มีแค่คุณคนเดียวเท่านั้นครับ คุณฟ้าลดา!” ฟ้าลดาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองผู้เป็นพ่อที่กำลังยืนใช้ความคิดอยู่ไม่นานหญิงสาวจึงตัดสินใจเอ่ยบอกออกไป... “ไม่เป็นไรค่ะพ่อ พ่อลงไปรอฟ้าอยู่ที่ชั้นล่างก่อนก็ได้นะคะ ฟ้าเข้าไปคนเดียวได้ค่ะ” เพราะไม่ช้าก็เร็วเธอก็คงต้องเผชิญหน้ากับเขาอยู่ดี จะวันนี้หรือพรุ่งนี้ค่าที่ได้มันก็เท่ากันเห็นๆ “จะเอาอย่างนั้นเหรอลูก” โชคชัยเอ่ยถามลูกสาวเหมือนไม่ค่อยจะมั่นใจสักเท่าไหร่นัก แม้ว่าเขาจะมีโอกาสได้เจอกับผู้ชายคนนั้นอยู่หลายครั้งแต่อย่างไรก็ยังไม่อยากที่จะไว้ใจอีกฝ่ายอยู่ดี “ค่ะ ฟ้าไม่เป็นไรหรอกค่ะ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงไปนะคะ” ฟ้าลดาปลอบใจพ่อแต่ทว่าภายในจิตใจของเธอนั้นกำลังหวาดหวั่นอย่างหนักที่จู่ๆ ก็ต้องเข้าไปพบกับเจ้าหนี้ของพ่อแค่ตามลำพังแบบนี้ ทุกๆ อย่างมันล้วนแล้วแต่อยู่เหนือความคิดไปเสียหมดแต่สิ่งเดียวที่เธอต้องสนใจในเวลานี้คือความรู้สึกของผู้เป็นพ่อมากกว่าอะไรทั้งหมด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more