บทที่ 5
1047 Words
“ผมจะนำทางไปเองครับ ส่วนคุณฟ้าลดาเจ้านายของผมรอที่จะพบคุณอยู่ด้านในแล้ว เชิญเข้าไปได้เลยครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูเข้าด้านในห้อง แต่แค่เพียงอุณหภูมิที่เย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศก็เล่นทำเอาก้าวขาแทนไม่ออก ไม่รู้เลยว่าเจ้าของห้องเป็นคนแบบไหนกันแน่ถึงได้ขังตัวเองอยู่ในห้องที่เย็นเฉียบถึงขนาดนี้ได้
หญิงสาวลอบคิดกับตัวเองตามลำพังก่อนจะกวาดสายตามองหาใครบางคนที่น่าจะรอเธออยู่แต่กลับไม่พบแม้เงาของเขา จนเมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากอีกห้องที่คาดว่าจะน่าจะห้องน้ำหญิงสาวถึงได้เข้าใจว่าบางทีเจ้าของคนอาจจะกำลังอาบน้ำอยู่ก็ได้
หญิงสาวคิดก่อนจะตัดสินใจเดินไปนั่งรอเขาที่โซฟาในห้องรับแขก แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานมากเท่าไหร่ดวงตาคู่สวยก็ดูเหมือนว่าจะพร้อมปิดลงไปทุกเมื่อ อาจเป็นเพราะตลอดทั้งคืนที่ผ่านมานั้นเธอเอาแต่คิดมากจนนอนไม่หลับ
หญิงสาวพยายามฝืนตัวเองเต็มที่เพื่อไม่ให้เผลอหลับแต่ในที่สุดแล้วความง่วงก็เอาชนะทุกสิ่ง...
วศิน กุลธิโชค พ่อม้ายหนุ่มเจ้าของฟาร์มม้าที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดเชียงรายค่อยๆ เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากการทำธุระส่วนตัวของตัวเองเสร็จสิ้น ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองไปรอบๆ ก่อนจะไปสะดุดอยู่ที่ร่างบอบบางของใครบางคนที่กำลังนอนขดอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกเข้าโดยบังเอิญ
ชายหนุ่มจดจำใบหน้าอ่อนหวานได้ทันทีที่พบเห็น เธอคนนี้คงจะเป็นฟ้าลดา ลูกสาวคนเล็กของคุณโชคชัยลูกหนี้รายใหญ่ของเขาไม่ผิดตัวแน่
ครั้งแรกที่เขาลดตัวเดินทางไปที่บริษัทของอีกฝ่ายด้วยตัวเองเพื่อหวังจะไปทวงเงินนั้น เขากลับไปสะดุดเข้ากับรูปถ่ายของหญิงสาวบางคนเข้าซะก่อน และด้วยชีวิตที่โสดมานานหลายปีตั้งแต่รุ่งรวีอดีตภรรยาคนก่อนที่ตอนนี้หนีตามชายชู้ของตัวเองไปจึงทำให้พ่อม้ายหนุ่มนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ บางอย่างที่มันน่าจะคุ้มค่ากับเงินมหาศาลที่เขาจะต้องเสียไปโดยใช้เหตุ แต่แล้วเรื่องราวกับพลิกเมื่ออีกฝ่ายโทรขอเปลี่ยนตัวนางขัดดอกแทน ครั้งแรกที่ได้ยินแบบนั้นเขาเองก็โกรธมากจนแทบจะส่งคนไปเก็บไอ้แก่นั่นมันซะเดี๋ยวนั้น แต่พอได้เห็นรูปถ่ายของหญิงสาวอีกฝ่ายซึ่งนายโชคชัยบอกว่าเธอคือลูกสาวคนเล็กเขาก็ถึงกลับเปลี่ยนใจ
เพราะไม่ว่าจะหน้าตาและผิวพรรณอย่างไรคนน้องก็ดูสวยมากกว่าคนพี่เป็นไหนๆ เขาจึงตอบตกลงไปในทันทีก่อนจะสั่งให้สองพ่อลูกเดินทางมาพบที่นี่เพื่อที่อยากจะเช็คสินค้าให้ดีเสียก่อนว่ามีตำหนิตรงไหนรึเปล่า
ชายหนุ่มคิดกับตัวเองก่อนจะมองสำรวจเรือนร่างอวบอิ่มได้สัดส่วนของหญิงสาว ไม่นานรอยยิ้มพอใจก็เผยขึ้น หล่อนสวยและดูสะอ้านสะอาดไปเสียหมด ยิ่งโดยเฉพาะกับริมฝีปากอวบอิ่มสีสวยนั้นยิ่งทำให้เขาอดใจไม่ไหวจนต้องลงทุนนั่งคุกเท่าข้างๆ โซฟาที่เธอกำลังหลับสนิทอยู่ แต่ยังไม่ทันจะได้โน้มหน้าเข้าไปใกล้เพื่อชิมความหอมดวงตาคู่สวยของอีกฝ่ายกลับลืมขึ้นเข้าซะก่อน...
“คะ..คุณ!!”
ฟ้าลดาตวาดลั่นก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาที่เธอเผลอหลับไปจนได้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวจ้องมองผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้นั้นมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบเอวเอาไว้หลวมๆ อย่างตื่นตระหนกตกใจ แม้ว่าเขาจะหล่อและดูอายุน้อยมากกว่าที่คิดเอาไว้ในตอนแรกอยู่ค่อนข้างมาก แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่อยากที่จะไว้ใจอะไรจากผู้ชายคนนี้อยู่ดี!
“คุณคงจะเป็นฟ้าลดา ลูกสาวคนเล็กของคุณโชคชัยสินะ” วศินปรับน้ำเสียงให้ดูสุขุมเยือกเย็นก่อนจะลุกขึ้นเดินอ้อมไปทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาอีกฟากหนึ่งอย่างใจเย็น
“ชะ...ใช่ค่ะ และคุณก็คือ...”
“เจ้าหนี้รายใหญ่ของพ่อคุณ และอนาคตก็จะกลายมาเป็นเจ้าของชีวิตของคุณด้วยเช่นกัน!” เขาจงใจตอบคำถามนั้นของเธอด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเสียจนอีกฝ่ายขวัญเสีย
เธอเข้าใจและน้อมรับทุกๆ สิ่งที่เขาเอ่ยบอกแต่ถึงอย่างไรเสียเขาก็น่าจะกลับเข้าไปแต่งตัวให้มันดีกว่านี้แล้วค่อยกลับออกมาตกลงกันสิถึงจะถูก
“คุณรู้ใช่ไหมว่าหน้าที่ของคุณต้องทำอะไรบ้าง…” คนอีกฝั่งถามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อหญิงสาวเอาแต่เงียบน่งไม่ยอมพูดยอมจา เธอน่าจะรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอะไรและต้องเจอกับอะไรบ้าง แต่สิ่งที่เขายังคงคาใจอยู่ก็คือทำไมถึงได้แสดงท่าทีหวาดกลัวเขานัก ทั้งๆ ที่ผู้หญิงปกติทั่วไปต่างก็ชอบเขาด้วยกันทั้งนั้น
“กฏข้อแรกที่คุณควรจะท่องจำมันเอาไว้ให้ขึ้นใจ เมื่อผมถามหน้าที่ของคุณคือต้องตอบ!! ว่าไงฟ้าลดา! คุณรู้ใช่ไหมว่าหน้าที่ของนางบำเรอจะต้องทำอะไรบ้างในแต่ละวันที่อยู่ด้วยกันกับผม”
“ระ...รู้ค่ะ” เพราะอีกฝ่ายเริ่มจะแสดงท่าทีโกรธให้ได้เห็นหญิงสาวจึงจำต้องรวบรวมความกล้าเปล่งเสียงที่สั่นระริกตอบกลับออกไปอย่างรวดเร็ว
“ดี!! ถ้าอย่างนั้นเรามาทดลองงานกัน! ถ้าเกิดว่าคุณสอบผ่านผมก็จะเลือกคุณแทนพี่สาวแสนสวยของคุณ แต่ถ้าไม่ผ่าน...คงรู้ใช่ไหมว่าชะตากรรมของพี่สาวคุณจะเป็นยังไงต่อไป” ฟ้าลดาเงยหน้าขึ้นเพราะไม่เข้าใจถึงคำพูดเหล่านั้นของอีกฝ่ายเท่าไหร่นัก...
- Writer
