Canım yanıyordu hem de bana geçmişi unutturacak kadar. Evet, Serkan’ın gidişi beni çok sarsmıştı ancak en azından yaşadığımı bilerek geçmişti ömrüm. Şimdi ise ölümün pençeleri arasında soluklanmaya çalıştığını bilmek tüm dengemi alt üst ediyordu.
Dün akşam üzeri yaptıkları sakinleştirici nedeniyle deliksiz bir uyku çekmiş gibi gözüksem de kabuslar yakamı bırakmamış beni durmadan uçurumdan atmıştı. Titreye titreye uyuduğum uykunun kollarından kalkmayı güç bela da olsa başardım. Gözlerimi açtığımda başımda bana endişeyle bakan Nazlı vardı.
“Güzelim, iyi misin?” dedi endişeyle uyandığımı götürüp ellerimi tutarken. Şu an yanımda olduğu için ani bir minnettarlık duygusu bedenimi sapa sardı.
“O iyi mi?” diyebildim sadece. Şu an tek düşündüğüm oydu. Onun iyi olmasını istiyordum. Artık bir şeyl
