Serkan Karayel
Başımda bekleyen güzel kadını uyanır uyanmaz görmek kesinlikle mutlu ediciydi. Söylediklerinin hepsini duymuştum. Zaten Yaman odadan çıkmadan önce ayılmıştım ama gözlerimi açmakta zorluk yaşadığım için kendimi zorlamamıştım. Fakat o yanıma gelip tatlı tatlı konuştuğunda daha fazla dayanamayıp bende konuştum. “Eğer sen kalp krizinden ölseydin...“ diye fısıldadım usulca. “Bende neşteri alıp kalbîme saplarım Asi Papatyam.”
“Serkan! Uyandın!” diye sevinçle bağırdığında bir an yüzümü buruştursam da gülümsemeden de edemedim. O an onu tutup sıkıca sarılmak istedim ancak sırtımı arşınlayan acı nedeniyle bu isteğimi gerçekleştiremedim.
“Allah’ım şükürler olsun!” Diyerek ellerini yüzüne kapadı ve hıçkıra hıçkıra ağladı. O an, onu bu denli üzdüğü için Emir’e olan nefretim kat ve kat
