Değer vermek kolaydı aslında, önemli olan o değeri kaybettirmemekti. Çünkü değer bir kez kaybedilince yeniden kazanılmıyordu tıpkı güven duygusu gibi. Serkan bana, beni değerli hissettirebileceğini söylüyordu ama bunu yapmadan önce kırabildiği kadar kırıyor, değersiz hissettiriyor ve yıpratıyordu. Sonradan değerli hissettirmesinin ne anlamı vardı ki?
Kaşlarımı içimi yiyip bitiren düşüncelere istinaden hızla çatıp onu omuzlarından ittirip kendimden uzaklaştırdım. “Senin vereceğin ne değere ne de başka bir şeye ihtiyacım yok. Benden uzak dur!”
Kafasını omzuna yatırıp gözlerini kıstı. Yüzü ifadesizdi ama gözleri bir şeyleri bas bas bağırıyor ben duymak istemiyordum. Bu nedenle anlamak da zordu.
“Bundan sonra bu pek mümkün görünmüyor.” Fısıldayışı kulak zarımı patlayacak kadar kuvvetliydi a
