ตอนที่ เจ็ด
2090 Words
พิลาลศและมุกรินเดินเคียงคู่เข้ามาภายในห้างสรรพสินค้าพร้อมกัน นี่คงเป็นครั้งแรกที่พวกเธอไปไหนมาไหนกันแบบใกล้ชิด
"ขอทานข้าวก่อนได้มั้ยคะ" พิลาลศหันไปถามคนที่เดินเคียงข้าง
"ได้สิคะ น้องลศยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยนี่"
เช้านี้คงมีแค่เพียงมุกรินที่ดื่มกาแฟร้อนจากบ้านมาแล้ว ต่างจากพิลาลศ
"มุกรึเปล่า"
เสียงนี้เรียกความสนใจจากพิลาลศและมุกรินให้ต้องหันไปมอง
"เชนท์" เสียงคนถูกทักตอบกลับ
เชนท์ คือคุณคเชนท์ อดีตคู่ค้าของบริษัท
"สวัสดีครับคุณลศ" พร้อมกับที่เขาหันมาทักทายพิลาลศ
"เสียใจด้วยนะครับเรื่องคุณเทวา"
"ค่ะ" พิลาลศตอบสั้นๆ อย่างรักษามารยาท
นี่มันยังไงกันแน่ ระหว่างสองคนนี้ ก็ได้ยินเขาทักทายพี่สะใภ้อย่างสนิทสนม
"มาทำอะไรแถวนี้คะ" พิลาลศจึงเอ่ยถามออกมาอย่างหยั่งเชิง
"ผมมาเลือกซื้อของที่ระลึกให้ลูกค้า แล้วคุณล่ะ" แต่แม้เขาจะพูดคุยกับพิลาลศแต่สายตาก็เอาแต่ส่งหามุกริน
"ต้องมาเองเลยเหรอคะ" พิลาลศถามต่อ ซึ่งที่พูดก็เพื่อต้องการจะชวนคุย แต่ก็คงจะเบี่ยงเบนความสนใจเขาไม่ได้
"ผมต้องใส่ใจทุกรายละเอียดครับ เพื่อให้ลูกค้าประทับใจ"
"งั้นเข้าไปทานอาหารข้างในด้วยกันมั้ยคะ" พิลาลศพูดออกมาอย่างเหลืออดโดยพยายามควบคุมน้ำเสียงตัวเองให้เป็นปกติที่สุด ก็เขาทำตัวน่ารำคาญ
"ต้องขอโทษด้วยครับ พอดีผมมีเวลาแค่สิบห้านาที ครั้งนี้คงต้องขอปฏิเสธ"
แน่ล่ะ ก็ที่พิลาลศชวน เพราะประชด
"เสียดายจังค่ะ"
"ไว้เจอกันวันหลังนะครับคุณลศ"
"ไว้เจอกันวันหลังนะมุก"
เขาพูดก่อนจะเดินห่างออกไป ไม่วายยังส่งสายตาหวานๆ ให้มุกรินอีก
การที่เขาทำแบบนั้นมันยิ่งทำให้คนมองอย่างพิลาลศรู้สึกโกรธ
เธอเข้าใจดีว่าน้ำเสียงและแววตาที่เขาแสดงออกต่อมุกรินคือความชอบ ที่รู้ดี เพราะมันคือสิ่งที่เธอพยายามปกปิด
และมันยิ่งน่าหงุดหงิดเพราะตัวเธอเองแสดงออกมากไม่ได้เท่าเขา
"เข้าข้างในกันเถอะค่ะ" มุกรินตัดบทบอกกับพิลาลศและเดินนำเข้าไปภายในร้านอาหาร หล่อนคงไม่อยากจะพูดเรื่องคนที่เพิ่งจะเดินห่างออกไป
อาหารเริ่มทยอยเสิร์ฟ และคงจะเต็มโต๊ะ
"มื้อหนักเหรอคะ" มุกรินถามคนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ กับอาหารมากมายที่เรียงราย
"มื้อเช้าและมื้อกลางวันค่ะ"
"ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าน้องลศจะทานเยอะขนาดนี้"
"ทานแล้วไม่อ้วนนี่คะ ก็ต้องจัดเต็ม" พิลาลศบอกอย่างภูมิใจ
นั่นจึงทำให้เธอได้เห็นรอยยิ้มน้อยๆ ของมุกริน
แต่ความแครงใจมันยังไม่หมดไปจากใจ
"คุณมุกกับคุณคเชนท์รู้จักกันเหรอคะ"
"ค่ะ"
"เขาดูเหมือนอยากจีบ" ในที่สุดเธอก็พูดสิ่งที่อัดอั้นออกมาจนได้
แต่คำพูดของพิลาลศก็ไม่ได้ทำให้มุกรินแปลกใจสักนิด
"เราเคยคบกันก่อนที่พี่จะเจอคุณเทวาค่ะ"
'เคล้ง' ช้อนในมือพิลาลศร่วงลงทันที
"แฟนเก่าเหรอคะ"
"ประมาณนั้นค่ะ"
ในสมองพิลาศเริ่มปะติดปะต่อ แบบนี้นี่เองเขาถึงเอาแต่ส่งตาหวานให้พี่สะใภ้แบบออกนอกหน้า
"หลังจากนี้ เขาคงตั้งใจจะจีบคุณมุกอีกครั้ง" เธอจึงจำต้องพูดอย่างที่คิดออกไป
"ไม่หรอกค่ะ" มุกรินพูดออกมาโดยไม่มองหน้า หล่อนทำทุกอย่างอย่างปกติและเป็นธรรมชาติ ไม่ได้ดูตื่นเต้นกับสิ่งที่พิลาลศพูดสักนิด
นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมา
หลังจากมื้ออาหาร พวกเธอก็เริ่มการชอปปิ้งอย่างจริงจัง
พิลาลศแอบสังเกตสไตล์และรสนิยมการแต่งกายของมุกรินโดยดูจากร้านเสื้อผ้าที่หล่อนเลือกเข้า
มุกรินเดินออกจากห้องลองเสื้อผ้าและมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพิลาลศ
"เป็นยังไงบ้างคะ"
"สวยดีค่ะ" ในสายตาพิลาลศ การแต่งกายของมุกรินไม่ได้แปลกตานัก หล่อนเลือกใส่เสื้อผ้าที่มีราคาแพง และเรียบหรู ก็เป็นอาจารย์คงต้องแต่งกายให้ดูดีและให้น่าเคารพ
"คงจะธรรมดาไปใช่มั้ยคะ" คนอายุมากถามออกมาด้วยใบหน้าดูหนักใจ
ชุดเดรสเข้ารูป ความยาวเลยหัวเข่า สีชมพูอ่อน แม้จะมีราคาแต่ก็ไม่ได้ดูว้าวสำหรับคนมอง
"ลองเปลี่ยนเป็นใส่สองชิ้นมั้ยคะ" พิลาลศจึงเริ่มออกความคิดเห็นบ้าง ก่อนจะลุกไปเลือกเสื้อผ้าจากราวแขวน
"ถึงจะหลายชิ้น แต่ถ้าสีไปในทางเดียวกัน หรือสีตัดกัน ก็ทำให้น่าค้นหามากยิ่งขึ้น" พิลาลศบอกก่อนจะส่งเสื้อสองชิ้นให้
"ค่ะ พี่จะลองดู" มุกรินพูดก่อนจะเอื้อมมือมาหยิบชุดจากมือพิลาลศ และเดินเข้าห้องลองชุดอีกครั้ง
คนอายุน้อยกว่ายืนเลือกชุดต่อครู่ใหญ่ สักพักพนักงานก็เดินมาตามเธอ ให้เข้าไปหามุกริน
ประตูห้องลองชุดถูกเปิดออก
เธอเห็นมุกรินยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับกำชายเสื้อทั้งสองข้างของตัวเองเพื่อให้ชิดติดกัน
หล่อนสวมชุดที่พิลาลศเลือกให้ แต่ดูไม่มั่นใจนัก
"เป็นอะไรคะ" ก็สีหน้ามุกรินไม่สู้ดีจนเธอต้องถาม
"มันโป๊ค่ะ พี่เลยต้องเรียกน้องลศให้เข้ามาช่วยดูข้างใน" หล่อนบอกก่อนจะละมือจากชายเสื้อ ปล่อยให้เสื้อตัวน้อยแยกออกจากกัน
สาบานเลยจริงๆ ว่าพิลาลศไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้
ถึงเสื้อจะแขนยาวแต่ก็รัดรูปและสั้น แถมมีกระดุมแค่เม็ดเดียว และคาดว่ามุกรินคงจะลองติดมันดูแล้ว แต่คงจะไม่เข้า เพราะเสื้อตัวนี้ถูกออกแบบมาเพื่อให้แค่คลุมทับ และสวมเกาะอกหรือเสื้อชั้นในลายลูกไม้เก๋ๆ
แน่นอนว่านั่นทำให้พิลาลศใจเต้นแรง เพราะตอนนี้หล่อนใส่แค่ชุดชั้นในตัวจิ๋ว มันเพียงปกคลุมหน้าอกแบบหมิ่นแหม่ แถมเธอยังเห็นเนินอกของพี่สะใภ้อีก
"ดูแย่ใช่มั้ยคะ พี่ไม่เคยใส่อะไรแบบนี้"
"ม ไม่ค่ะ!" พิลาลศโพล่งออกไปอย่างลืมตัว
"มันดีมากเลย"
ไม่รู้ว่าเพราะสไตล์การแต่งกายที่แปลกไป หรือเพราะหน้าอกของคนตรงหน้ากันแน่ที่ทำให้เธอพูดได้ไม่เป็นคำ แต่ที่แน่ๆ พิลาลศไม่อาจละสายตาจากเนินอกพี่สะใภ้ได้เลย
"มันโป๊นะคะ" มุกรินคงจะไม่ทันสังเกตเห็นว่าสายตาของพิลาลศที่มันกำลังคิดไม่ซื่อ
เธอจึงได้ทีเดินเข้าไปใกล้ แสร้งทำเป็นรู้ดีเรื่องแฟชั่น
"คุณมุกก็แค่หาเกาะอกหรือชุดชั้นในแบบเต็มตัวมาใส่ และทับด้วยเสื้อตัวนี้ คุณมุกจะยิ่งดูมีเสน่ห์และน่าค้นหา"
"ส่วนกระโปรง คุณมุกใส่ออกมาก็ดูดีมากค่ะ โชว์สัดส่วนแต่ไม่ได้โป๊ แค่เข้ารูป"
คำพูดของเธอช่วยสร้างความมั่นใจให้กับคนใส่
และถึงแม้พิลาลศจะพูดกับหล่อนแต่สายตาก็พลับหลุบต่ำอยู่ตลอด
"ขอบคุณนะคะ พี่ไม่เคยมาเลือกซื้อเสื้อผ้ากับใครเลย น้องลศคือคนแรก"
คำพูดของมุกรินยิ่งทำให้ใจพิลาลศพองโตเข้าไปอีก มันฟังดูว่าเธอกำลังเป็นคนพิเศษ
"ยินดีค่ะ"
"นั่นเอามาให้พี่ด้วยรึเปล่าคะ" มุกรินถามขึ้นมาพร้อมชี้ไปที่ชุดที่เธอถือติดมือมาด้วย
"ค่ะ" พิลาลศยื่นให้คนตรงหน้าทันที และทำท่าจะเดินออกจากห้อง ก็เผื่อหล่อนอยากจะถอดเสื้อหรือถอดกระโปรงเพื่อเปลี่ยน
แต่
"น้องลศอยู่ด้วยก็ได้นะคะ ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว"
ได้ยินแบบนั้นใจพิลาลศก็เต้นรัวหนักกว่าเก่า ก็ในหัวเธอคิดดีไม่ได้เลย
เท้าทั้งสองข้างของพิลาลศขยับออกห่างพี่สะใภ้เพียงเล็กน้อย เพื่อให้พื้นที่หล่อนในการถอดเสื้อผ้า และหล่อนคงจะมัวแต่สนใจตัวเองจนไม่ได้หันมาทางคนที่เอาแต่แอบมอง
แม้จะถอยห่างแต่ก็เอาแต่มองผิวขาวเนียนของคนด้านหลัง ทันทีที่หล่อนถอดเสื้อคลุมที่พิลาลศเป็นคนเลือกให้ออก คนที่คิดไม่ซื่ออย่างเธอก็รีบยกมือขึ้นลูบจมูกตัวเองทันที ก็กลัวว่าเลือดกำเดาจะไหลออกมา
นี่เพียงเห็นแค่แผ่นหลัง ทั้งที่ยังมีชุดชั้นในปกปิด ไม่อยากจะจินตนาการเลยเวลาที่หล่อนเปลือยเปล่า
แต่คิดได้แค่นั้น เธอก็เบือนหน้าหนีทันที ก็มุกรินเล่นถอดกระโปรงตัวจิ๋วออกด้วย ทั้งที่คิดไว้อยู่แล้วว่าหล่อนจะทำ แต่ก็ไม่กล้าจะจ้องมองแบบตรงๆ
ได้แต่แอบลอบมองผ่านกระจกเงาที่สะท้อนภาพ
แสงไฟสลัวในห้องลองชุดยิ่งทำให้ใจพิลาลศเตลิดไปไกล ภาพเรือนร่างของมุกรินตระหง่านอยู่เบื้องหน้า แม้จะแค่ผ่านทางกระจกเงา แต่มันก็ทำให้เธอตื่นเต้น
ยิ่งหล่อนก้มๆ เงยๆ พิลาลศยิ่งหายใจไม่ทั่วท้อง ดีที่หล่อนไม่ได้หันมาเผชิญหน้า ไม่อย่างงั้นคงจะจับได้แน่ว่าสายตาเธอมันคิดไปไกล
"น้องลศคะ"
"คะ"
"ช่วยรูดซิปให้ทีค่ะ"
พิลาลศลอบถอนใจอย่างระวังก่อนจะหันกลับไปหาพี่สะใภ้ที่ยืนหันหลังให้
เท้าของเธอเริ่มขยับไปใกล้ พร้อมกับมือสั่นๆ ที่เอื้อมไปจับกับซิปด้านหลัง
พิลาลศกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างยากลำบาก ภายในห้องนี้มันช่างร้อนเหลือเกิน
ไม่อยากทำแค่รูดซิปให้อย่างเดียวแล้วซิ อยากจะเอาใบหน้าตัวเองยื่นเข้าไปใกล้ และประทับจูบลงที่แผ่นหลังพี่สะใภ้สักครั้ง ก็กลิ่นกายหอมๆ จากตัวหล่อนมันช่างเย้ายวน
"มันแน่นไปเหรอคะ" เหมือนเป็นเสียงที่เรียกพิลาลศออกมาจากภวังค์
มุกรินคงจะสงสัยกับการแน่นิ่งไปของเธอ จนต้องทักขึ้นมา
"อ้อ ไม่ค่ะ" ตอบโดยพยายามควบคุมน้ำเสียงของตนเอง
มือที่จับซิปด้านหลังเริ่มขยับขึ้นช้าๆ ตามสันกระดูกที่ปูดปูม เธอแทบคลั่งเพราะมันดูน่ามองและน่าสัมผัส
ก่อเกิดเป็นความจงใจ หลังมือของพิลาลศแตะลงที่รอยคลื่นสันกระดูกด้วยแบบแผ่วเบา พร้อมกับขยับตามซิปที่รูดขึ้นอย่างไม่เร่งรีบ ก็เพราะอยากจะยื้อเวลา
และขั้นตอนสุดท้ายของการแอบสัมผัสเนื้อตัวมุกรินคือการช่วยหล่อนติดกระดุมทางด้านหลัง
"เรียบร้อยแล้วค่ะ" พิลาลศบอกพร้อมยืนดูพี่สะใภ้ที่กำลังสำรวจตัวเองหน้ากระจกไปด้วย
เพียงครู่เดียวหล่อนก็หันมาหา
"ขอบคุณนะคะ ต่อไปนี้พี่คงจะเลือกซื้อเสื้อผ้าคนเดียวไม่ได้แล้วล่ะ" หล่อนพูดกับเธอยิ้มๆ
"ชอบใช่มั้ยคะ"
"ค่ะ น้องลศเทสดี พี่ดูแปลกตาไปเลยค่ะ"
"คุณมุกสวยต่างหากค่ะ ใส่อะไรก็สวย"
คำพูดของเธอทำให้มุกรินหัวเราะออกมาน้อยๆ
"ลศพูดจริงๆ นะคะ คุณมุกสวยจริงๆ" ก็กลัวว่าคนตรงหน้าจะไม่เชื่อ
"ขอบคุณนะคะ ที่พี่เผลอหัวเราะออกมา เพราะไม่เคยมีใครชมพี่ตรงๆ แบบนี้"
"อ๋อ ค่ะ" เธอพูดพร้อมส่งยิ้มแหยๆ ให้
วันนั้นพวกเธอเดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้อย่างเพลิดเพลิน จนสุดท้ายเมาหยุดอยู่หน้าร้านหนึ่ง นั่นเพราะมุกรินดันหยุดนิ่งไม่ก้าวเดินต่อ
พิลาลศเองก็สงสัยกับท่าทางแบบนั้น
"อยากเข้าร้านนี้เหรอคะ" ถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ เพราะตรงหน้าพวกเธอคือร้านชุดแต่งงาน
"สวยนะคะ" พูดพร้อมกับสายตาที่ทอดมองไปยังชุดแต่งงานสีขาวบนหุ่น
"เข้าไปดูมั้ยคะ" ก็เพราะเห็นว่าหล่อนเหมือนจะสนใจ เธอจึงเสนอ
แต่มันก็คงจะแปลกๆ จนมุกรินต้องถามกลับ
"ไม่ได้จะแต่งงานนี่คะ จะเข้าไปดูทำไม"
"เผื่อสักวันได้แต่งค่ะ" พิลาลศพูดก่อนจะถือโอกาสจับมือพี่สะใภ้ และเดินเข้าไปภายในร้านด้วยกัน
- Writer
