23
ทรรศิกาเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ใช้เวลาอยู่ในนั้นเกือบสามสิบนาที ปลายเท้าเล็กชะงักเมื่อเห็นอสูรร้ายที่กระทำกับเธออย่างโหดเหี้ยมในค่ำคืนที่ผ่านมา นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวเล็ก ดวงตาจดจ้องมาที่เชลยสาวนิ่ง
“นึกว่าจะเป็นลมตายคาโถส้วมซะแล้ว เข้าไปซะนานเลย” เขากล่าววาจากระทบกระเทียบเธอทันทีอย่างหมั่นไส้
“......” เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาจึงเลือกที่จะเงียบ แต่นั่นยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้น
“ทีอย่างนี้ล่ะเงียบ เมื่อคืนยังแหกปากร้องซะลั่นห้องเหมือนสัตว์ถูกเชือดอยู่เลย” เรียวกระชากเสียงพูด จดจ้องมองดวงหน้าสวยที่ดูหมองเศร้าอย่างเดือดดาล เห็นหน้าเธอทีไรเขาอยากจะฆ่าให้แหลกคามือไปเสียทุกครั้ง ความแค้นก็เช่นกันมันแน่นอยู่ในอกจนแทบจะระเบิดออกมา
“ฉันแค่ไม่รู้จะพูดอะไรเท่านั้นเองก็เลยเลือกที่จะเงียบ” ทรรศิกาแก้ตัว ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางที่น่ากลัว ทีท่าของเขานั้นทำให้เธอหวา
