คลั่งรัก 5

1401 Words

#มหาลัย หลังจากเลิกเรียนฉันก็มาลองชุดกับมุกที่ตึกB ห้องกิจกรรมนิเทศ “โห้ สวยมากเลยแก” “สวยไม่กลัวหรอกสู้ได้ แต่ตอบคำถามนี่สิ” เพราะหน้าตาก็ไม่ได้จะเถียงอยู่แล้วว่าตัวเองก็สวยสู้คนอื่นได้อยู่แล้ว แต่ตอบคำถามนี่สิ ฉันยิ่งไม่ได้หัวไวขนาดนั้น “เออ ตอบๆ ไปเถอะ แพ้ก็ช่างมัน แค่เอาหน้าสวยๆ ของสาวนิเทศไปสู้กับคณะอื่นก็พอ” “สวยไร้สมองงี้เหรอ” ฉันพูดขึ้น “แกก็พูดเวอร์ไป ผ่านเวทีประกวดดาวมาแล้วยังจะกังวลอะไรอีก” “ก็กังวลสิ เหมือนแบกความหวังของคณะไว้ยังไงยังงั้น” ฉันพูดพร้อมกับยืนมองดูตัวเองในกระจก อันที่จริงไม่เคยใส่ชุดไทยแบบนี้มาก่อนเลย ปกติเคยแต่ใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อย แต่พอได้ใส่ก็ไม่คิดว่าฉันจะสวยขนาดนี้ “คิดมากแกอ่ะ” หลังจากนั้นฉันก็หัดซ้อมเดินอยู่ที่ห้องกิจกรรมกับมุก จนเวลาล่วงเลยถึงช่วงเย็น . . “ขับรถกลับดีๆ นะฝัน” “เค” เมื่อแยกกับมุกเรียบร้อยฉันก็เดินมาที่รถก่อนจะเปิดประตูเข้าไปด้านใน และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดู วันนี้ทั้งวันเทอร์โบไม่ได้ส่งข้อความมาหาฉันเลย เขาส่งมาแค่เมื่อวานแค่วันเดียวเท่านั้น “คนแบบนายมันไม่เคยจริงจังกับใครหรอก” ขณะนั้น ติ้ง! #แชทกลุ่ม มิน : (ส่งรูปภาพ) มิน : ซ้อมเดินเสร็จแล้ว มาซ้อมคอที่ห้องกูหน่อยไหม @ทอฝัน เบล : รีบมานะพวกกูรอมึงอยู่ @ทอฝัน สองวันที่พวกมันบอกนี่ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ แต่ใครจะปฏิเสธ ทอฝัน : เดี๋ยวไป #คอนโดมิน “ขี้เหล้า” ฉันเดินเข้ามาด้านในห้องเห็นพวกมันสองคนนั่งดื่มกันอยู่ “แหม่ พวกเดียวกับมึงแหละ” ฉันเดินไปทิ้งตัวนั่งลงก่อนที่เบลจะยื่นแก้วแอลกอฮอล์มาให้ “ซ้อมเดิน เป็นยังไงบ้างมึง” “ก็ปกติคนมันเก่งอยู่แล้วไหม” ฉันหันไปตอบมินก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม “จ้า ไม่เถียง” “มึงเถียงไม่ได้เพราะมันคือความจริง” “แล้วปีนี้ลอยกระทงที่ไหนกันดีวะพวกมึง” เบลที่นั่งฟังบทสนาของเราอยู่นานถามขึ้น “ก็คงที่มหาลัยเหมือนเดิมไหม?” มินพูดขึ้น เพราะปกติทุกปีจัดงานวันลอยกระทงของมหาลัยเสร็จพวกเราก็จะลอยที่มหาลัยต่อเลย แล้วไปจบที่คลับ ชีวิตมหาลัยก็มีอยู่แค่นี้แหละ “ลอยเสร็จพวกมึงก็เตรียมเลี้ยงฉลองให้กับนางนพมาศอย่างกูต่อเลยนะ” “เกลียด” ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวางที่โต๊ะ และนั่งดื่มกับเพื่อนจนดึกดื่น . . #เวลาต่อมา “เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อน” ฉันลุกเดินไปเข้าห้องน้ำเมื่อดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะก็ต้องระบายออกมาบ้าง ฉันยืนจ้องมองตัวเองในกระจกก่อนจะยิ้มออกมา “ก็สวยนะ แต่ทำไมไม่มีแฟนกับเขาบ้าง” ฉันพึมพำกับตัวเองคนเดียว ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีนะ แต่คนที่เข้ามาแต่ละคน ฉันก็ตัดสินพวกเขาจากภายนอกนอกหมด มันเลยทำให้ฉันชินและปฏิเสธทุกคนที่เข้ามาจีบ…. หรือฉันจะลองเปิดโอกาสให้คนที่เข้ามาในชีวิตดูบ้าง แต่ใครกันละ ใบหน้าของเทอร์โบก็แวบเข้ามาในสมอง ฉันจึงรีบสะบัดหน้า “อย่างนายนั้นไม่มีดีกว่า” จากนั้นร่างเล็กก็เดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม ฉันหันมองหน้าเพื่อนของฉันที่ตอนนี้มันสองคนจ้องมองหน้าฉันแปลกๆ “มีอะไร” ฉันถามพร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่ม “ยังไงคะ?” “อะไรยังไงกูงง?” ฉันขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจในคำพูดของมิน “ก็มึงกับเทอร์โบ” “จะถามอะไรก็พูดมา รำคาญ” “เดี๋ยวนี้มีไลน์กันด้วย” เมื่อเบลพูดจบฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเห็นข้อความเทอร์โบส่งมาเยอะมาก แต่ก็เลือกวางโทรศัพท์ลงที่เดิม “ก็นายนั้นแอดมา” “ถ้าไม่ให้จะแอดมาได้ไง คุยกันนอกรอบจากที่พวกกูไม่รู้ก็บอกมาเถอะ” มินพูดขึ้นพร้อมเบะปาก “เออ แล้วแต่พวกมึงจะคิดเถอะงั้น” “น้องมันรุกหนักขนาดนั้นมึงไม่ใจอ่อนหน่อยเลยเหรอฝัน” เบลถามขึ้น “ก็กูไม่ได้ชอบ” “ระวังเถอะเลือกเยอะคานทองจะถามหานะมึง” “นั้นปากมึงเหรอมิน” ร่างเล็กกอดอกมองเพื่อนด้วยท่าทีไม่พอใจ “พอๆ เลิกเถียงกัน ดื่มต่อเถอะ” เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้วฉันจึงเอ่ยบอกเพื่อนของฉันทั้งสองคน “กูว่าจะกลับแล้ว ดื่มเยอะไม่ได้ ขับรถมา” “ไม่นอนนี้เหรอมึง” “ไม่อ่ะ” . . >>อีกด้าน @BoumBoum “มาบ่อยยิ่งกว่าบ้านอีกนะ” เคนพูดขึ้นเมื่อเทอร์โบทิ้งตัวนั่งลงยังโซฟาโซนวีไอพี “หัวใจมันว้าวุ่น เลยไม่รู้จะไปไหน ” “เป็นห่าอะไร” “ก็ทอฝันดิ ไม่ตอบไลน์กูเลย” ผมตอบไอ้เคนพร้อมกับนั่งจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ไม่วางตา “เธอบล็อกมึงแล้ว” “ถ้าคิดว่าหนีคนอย่างกูได้ก็หนีไป” ผมวางโทรศัพท์ก่อนจะหยิบแก้วแอลกอฮอล์ยกดื่ม และคิดถึงใบหน้าของทอฝัน #วันต่อมา ร่างเล็กเดินเข้ามาที่ตึกนิเทศกำลังจะเดินไปที่ลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังห้องเรียนขณะนั้น “นาย” ฉันเห็นเทอร์โบยืนอยู่ที่หน้าลิฟต์ เมื่อเขามองเห็นฉันใบหน้าหล่อก็ยกยิ้มทันที “กว่าจะมายืนรอตั้งนาน” “รอ?” “ใช่” มือหนายืนล้วงกระเป๋าถามด้วยท่าทีจริงจัง “รอทำไม” “บล็อกไลน์เหรอ” “ทำไม” ฉันกอดอกมองหน้าเทอร์โบ “ใจร้ายจัง” “ถ้ารู้แล้วก็หลบ ฉันจะไปเรียน” และครั้งนี้เขาก็ยอมหลบง่ายๆ ซึ่งมันต่างจากตัวตนของเขาโดยสิ้นเชิง แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่สนใจ และเดินเข้าไปในลิฟต์กดปิดทันที #ช่วงเที่ยงของวัน “วันนี้กินอะไรวะมึง” เบลถามขึ้นเมื่อเรานั่งลงที่โต๊ะอาหารของทางมหาลัย “ไม่รู้วะ พวกมึงไปซื้อกันก่อนเลยกูยังไม่หิว” “เค” เมื่อเพื่อนฉันเดินออกไปแล้ว ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น พรึ่บ! “ไปซื้อข้าวเร็วจัง” สายตาของฉันยังไม่ละจากหน้าจอโทรศัพท์ถามคนด้านข้างออกไป เพราะคิดว่าเป็นเพื่อนของฉันนั่งลงด้านข้างแต่เมื่อกลิ่นน้ำหอมของเขาฟุ้งเตะที่ปลายจมูกฉันก็เงยหน้ามองทันที “เทอร์โบ” “ไม่ไปซื้อข้าวเหรอ” เทอร์โบเท้าคางลงที่โต๊ะและหันหน้ามายิ้มให้ฉัน “ไม่หิว” ฉันหันมองรอบข้างเมื่อเห็นนักศึกษาเริ่มซุบซิบนินทาฉันกับเขา “นายกลับไปนั่งที่โต๊ะของนายเถอะ คนเริ่มมองเราสองคนแล้ว” “แล้วไง?” “นายไม่กลัวเด็กในสต๊อกนายจะโกรธหรือไง” “ไม่มีเด็ก มีแต่เอาครั้งเดียวจบ แบบนั้นไม่นับ” ฉันถอดหายใจออกมาอย่างรู้สึกเหนื่อย ก่อนจะหันมาเล่นโทรศัพท์ต่อ ถ้าเขาอยากนั่งก็นั่งไป “แล้วเมื่อไหร่จะเลิกบล็อกไลน์” เสียงทุ้มถามขึ้นอีกครั้ง “ตอนนายลุกออกไป” เพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจให้กับคนอื่นเลยพูดออกไปแบบนั้นไม่คิดว่าเขาจะ…. “พูดจริงใช่ไหม?” “อืม” “งั้นเดี๋ยวไลน์หาตอบด้วย” พูดจบเขาก็ลุกเดินออกไป เพื่อนฉันก็เดินมาพอดี “แรงจีบกันกลางโรงอาหารเลยนะมึง” “เลิกพูดแล้วแดกข้าวไปเลย” ขณะที่ฉันกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่นั้นเทอร์โบก็ส่งไลน์มา #Line เทอร์โบ : เลิกบล็อกยัง ฉันเห็นข้อความแต่ก็ยังไม่ได้เปิดอ่าน ก่อนจะเงยหน้ามองเขาที่นั่งอยู่กับเพื่อนเขา ฉันจึงตัดสินใจเปิดข้อความ แล้วตอบเขาไปไม่งั้นเดี๋ยวเดินมาอีกแน่ ทอฝัน : จะเลิกบล็อกได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่ได้บล็อก ทอฝัน : สติ๊กเกอร์ ฉันส่งสติ๊กเกอร์ให้เขาก่อนจะเงยหน้ามองไปทางเทอร์โบอีกครั้งและยักคิ้วให้เขาแบบกวนๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more