คลั่งรัก 4

1582 Words

ฉันแม้มปากแน่นไม่ตอบอะไรออกไป แล้วมองออกไปด้านนอกกระจกรถแทน “อายุขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่เคย” “แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่เคย” ฉันเถียงเขาออกไปข้างๆ คูๆ “ก็พูดเองเมื่อกี้” “มันก็เป็นแค่คำพูดเท่านั้นแหละ” “จะเชื่อได้ไง?” “หรือนายอยากลอง” เหมือนว่าตอนนี้ทอฝันยิ่งพูดมันก็ยิ่งเข้าทางคนเจ้าเล่ห์อย่างเทอร์โบ “หึ ก็น่าสนนะ” “เข้ามาจีบฉันเพราะหวังเรื่องนี้หรือไง” ร่างเล็กกอดอกถามออกไปด้วยสายตาปรือๆ เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป “ตอนยังไม่รู้ว่าบริสุทธิ์ก็ยังจีบเลย” เมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเทอร์โบ ฉันก็ที่จะไม่ตอบออกออกไปและหันออกไปมองนอกถนน จากนั้นเทอร์โบก็ขับรถออกมาจากคลับ ตลอดระยะทางฉันรู้สึกง่วงมากแต่ก็พยายามหยิกตัวเองให้ตื่นตลอดเวลา เอาจริงถึงจะปากเก่งบอกเขาไปว่าไม่กลัว แต่ใจจริงก็กลัวคนอย่างเทอร์โบเหมือนกัน เขายิ่งเจ้าเล่ห์อยู่ไว้ใจไม่ได้…. #คอนโด เอี๊ยดดด! “ขอบใจ” ฉันหันไปบอกเขาและเอื้อมมือไปเปิดประตู “ให้ขึ้นไปส่งข้างบนห้องไหม” เสียงทุ้มถามขึ้น “ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาล” “ไม่คิดจะตอบแทนที่มาส่งด้วยน้ำสักแก้วหน่อยเลยหรือไง” “นายขับตรงไปอีกนิดจะเจอเซเว่น” เมื่อพูดจบฉันก็เปิดประตูรถก้าวเดินเข้าไปในคอนโดทันที โดยมีสายตาคมมองร่างเล็กเดินไปจนสุดสายตาและกระตุกยิ้ม…… #วันต่อมา ร่างเล็กขยับตัวตื่นและนวดที่ขมับของตัวเองเมื่อรู้สึกปวดหัวจนแทบจะระเบิด ดีนะวันนี้ฉันมีเรียนช่วงบ่ายไม่อย่างนั้นคงได้ลาแน่ #มหาลัย “เมื่อไหร่จะเลิกเรียนกูจะอ้วกอยู่แล้วเนี่ย” มินบ่นขึ้นพร้อมยกมือกุมขมับ “ใครบอกให้มึงกินเยอะละ” เบลพูด “เออ พักยาวๆ แล้ว” “ยาวๆ นี่กี่วัน” ฉันพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจ เพราะตอนนี้ก็ไม่ต่างกันกับมันเลย “สองวัน ฮ่าๆๆ” “พูดอย่างดี” เบลพูดพร้อมกับส่ายหัว “อาทิตย์หน้ามหาลัยจัดงานลอยกระทงแล้ว ฝันมึงคิดได้ยังว่าจะลงประกวดไหม” เมื่อมินพูดถึงเรื่องงานวันลอยกระทงของทางมหาลัยที่จะจัดขึ้นฉันก็พึ่งนึกขึ้นได้ “พวกมึงกูลืมไปเลยวะ” “จะถึงวันอยู่แล้ว” “เออ ตัดสินใจได้แล้วมึงก็รีบไปบอกมุกมันละ ตอนนี้กูขอตัวกลับไปนอนก่อนนะไม่ไหวแล้วตาจะปิด” จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่รถนั้น “ทอฝัน!” “มุก” ฉันหันไปมองมุกที่วิ่งเข้ามาหาฉัน “ฉันจะมาถามแกเรื่องประกวดนางนพมาศสรุปแกได้คำตอบยัง” “ยังตัดสินใจไม่ได้เลย ฉันไม่อยากลงประกวดเลยกลัวไม่ชนะ” “อย่างแกเนี่ยนะ จะไม่ชนะ ตัวเต็งนิเทศขนาดนี้” “…..” ฉันยืนคิดครู่หนึ่งเอาจริงฉันก็ไม่ชอบทำอะไรแบบนี้เท่าไหร่ เพราะฉันไม่ชอบเป็นจุดสนใจของใคร แล้วที่ได้ตำแหน่งดาวคณะก็คือโดนบังคับ และภาพลักษณ์ฉันก็ไม่ได้เหมาะสมขนาดนั้น แต่ถ้าลงไปแล้วคนอย่างฉันก็ต้องชนะเท่านั้น “แกจะจบแล้วนะ เอาสักหน่อยเถอะ” เมื่อเห็นฉันเงียบมุกก็พูดขึ้นอีกครั้ง “จะดีเหรอ” “ดีสิ รั้วมหาลัยปีสุดท้ายแล้วนะแก” “ก็ได้” “ขอบใจนะแก เดี๋ยวฉันทักหาว่าจะให้มาลองชุดวันไหน” “ได้” . . #เวลาต่อมา หลังจากคุยกับมุกเรียบร้อยขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปที่รถนั้น เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นเมื่อเห็นเป็นเบอร์แม่ฉันก็รีบกดรับสาย… “ค่ะ แม่” (ทำอะไรฝัน) “กำลังจะกลับห้องค่ะ” (เลิกเรียนแล้วเหรอลูก) ฉันคุยกับแม่แบบนี้เป็นประจำทุกวันเพราะเราไม่ได้อยู่กัน แม่ฉันอยู่ที่ต่างประเทศกับสามีใหม่ท่านเคยบอกให้ฉันไปอยู่ด้วย แต่ฉันยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ ครั้งแรกท่านก็ไม่ยอม แต่ในเมื่อฉันตัดสินใจและยืนยันแล้วท่านก็เลยไม่ได้ขัดอะไร ฉันไม่ได้โกรธแม่หรอกนะที่ท่านไปอยู่ต่างประเทศกับสามีใหม่ ฉันโอเค นานๆ ทีฉันก็จะบินไปหาท่านสักครั้ง แต่ส่วนใหญ่แม่ของฉันจะบินมาหามากกว่า “ค่ะแม่ แล้วเมื่อคืนแม่โทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ” (เปล่า แม่แค่จะโทรไปหาเฉยๆ แต่ลืมว่าที่ไทยมันคนละเวลากับที่นี่) “ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ฝันขอขับรถกลับคอนโดก่อน” (จ้าลูก) หลังจากวางสายกับแม่เรียบร้อย ฉันก็ก้าวเดินไปที่รถเพราะอยากรีบกลับไปพักผ่อน แต่เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นอีกครั้งฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา ครืดดด “เบอร์ใครอีกเนี่ย” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัยก่อนจะตัดสินใจรับสายเบอร์แปลก “ฮัลโหล” (จะกลับแล้วเหรอ) “ใคร!” (คนหล่อ ถ้าอยากรู้ก็หันมาข้างหลังสิ) ฉันไม่รอช้ารีบหันไปตามที่ปลายสายบอกทันที… “เทอร์โบ!” ร่างสูงเดินมาหยุดยืนด้านหน้าของทอฝัน ก่อนจะยักคิ้วให้เธอแบบกวนๆ “ขนาดตกใจยังสวยเป็นบ้า” “นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน” “ลองคิดดูดีๆ จำไม่ได้จริงๆ” น่าจะเป็นเมื่อคืนตอนที่เขาแย่งโทรศัพท์จากมือฉันไปแน่เลย “เร็วดี” “เร็วหรือเลว?” “แล้วแต่จะคิด” ฉันไม่สนใจก่อนจะเปิดประตูรถเพื่อเข้าไปด้านในรถ แต่ร่างสูงก็เดินมาพิงประตูรถเอาไว้ก่อน “หลบไป ฉันจะกลับคอนโด” “เย็นนี้มีคนกินข้าวเป็นเพื่อนยัง” เทอร์โบยังคงยืนพิงประตูรถของฉันและถามออกมาไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเลยสักนิด “เสียใจด้วย ฉันงดมื้อเย็นหลบ!” ฉันจับแขนเขาเพื่อจะผลักเขาออกจากรถของฉัน แต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะตัวเขากับแรงของฉันที่มีมันต่างกันเยอะ “อยากจับตัวก็ไม่บอก” “อันที่จริงก็น่าจับนะ แต่ไม่จับจะดีกว่า” ฉันพูดพร้อมเบะปาก “แต่ถ้าจับบ่อยแล้วระวังจะติดใจนะ” “เฮ้อ นายมีอะไร” ฉันกอดอกมองหน้าเขาแล้วถอดหายใจออกมาเมื่อรู้สึกเหนื่อยใจกับผู้ชายคนนี้ “จะชวนไปนั่งเล่นที่คลับด้วยคืนนี้” เขาพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ซึ่งฉันก็ไม่เคยเห็นมาก่อนปกติจะเห็นแต่หน้าตากวนๆ ทะเล้น “ไม่ไป” “แน่ใจ” คิ้วหนาเลิกถาม “อืม” “งั้นเดี๋ยวไปส่ง” ฉันไม่ตอบแต่เดินอ้อมไปฝั่งตรงข้ามคนขับและเปิดประตูเข้าไปนั่ง #บนรถ “ทำไมยอมให้ไปส่งง่ายจัง” เทอร์โบหันมาพูดกับฉัน “คนหล่อขับรถไปส่งถึงห้องทั้งทีใครจะไม่ชอบ” ที่จริงคือฉันอยากรีบกลับไปนอนมากกว่าเลยขี้เกียจเถียงกับเขา “ปากหวาน” “ถึงแล้วปลุกด้วยฉันขอพักสายตาแป๊บ” ฉันพูดตัดบทเขาก่อนจะหันหน้ามองออกไปด้านนอกกระจกรถและค่อยๆ หลับตาลง เอี๊ยดดด ฉันสะดุ้งตื่นเมื่อรถเบรก ก่อนจะหันไปมองเทอร์โบที่ตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากฉันนิดเดียว “จะทำอะไร” ฉันถามทั้งที่ยังจ้องมองใบหน้าของเขาอยู่ “จะปลดเข็มขัดออกให้” “แล้วทำไมต้องกลืนน้ำลายด้วย” เจ้าของใบหน้าหล่อยกยิ้มขึ้นเมื่อเธอรู้ทันเขา “คอแห้ง” “งั้นถ้าอยู่ใกล้ฉัน นายก็ต้องพกน้ำมาด้วยนะ เพราะดูนายหิวตลอด ขอบใจที่ขับรถมาให้” ฉันเอื้อมมือไปหยิบกุญแจรถจากเขาก่อนจะเปิดประตูรถลงไป เทอร์โบก็รีบลงจากรถมาหยุดยืนอยู่ด้านข้างฉัน “มาที่นี่สองครั้งแล้วนะ ไม่คิดจะชวนขึ้นไปบนห้องหน่อยเลย?” “ไม่คิด” “ใจร้าย” “ฉันไปแล้ว” ร่างเล็กหมุนตัวเดินเข้าไปในคอนโดทันทีก่อนที่จะได้ยินเสียงเทอร์โบตะโกนมาจากทางด้านหลัง “อย่าบล็อกไลน์นะเดี๋ยวทักหา” “หึ” เมื่อขึ้นมาบนห้องเรียบร้อยเสียงไลน์ฉันก็ดังขึ้น คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใครถ้าไม่ใช่เทอร์โบ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และคิดว่าจะบล็อกเขาดีไหม แต่ขนาดนั้น #Line เทอร์โบ : ถึงห้องยัง เทอร์โบ : ยังไม่ได้บล็อกใช่ไหม เทอร์โบ : ??? ฉันมองดูข้อความที่เทอร์โบส่งมา แต่ไม่ได้เปิดเข้าไปอ่าน เอาจริงๆ ฉันก็อยากจะบล็อกเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปตัดความรำคาญ เพราะเกิดมาฉันยังไม่เคยเจอผู้ชายตามตื๊อแบบเขามาก่อนเลย ซึ่งมันก็คือความแปลกใหม่สำหรับฉันมาก ดวงตาคู่สวยนั่งมองดูข้อความที่ถูกส่งเข้ามาโดยไม่เปิดเข้าไปอ่าน ไม่ว่าจะเป็นสติ๊กเกอร์ไลน์รูปร้องไห้ ซึ่งมันไม่เหมาะกับแบดบอยอย่างเขาเลยสักนิด ….เจ้าของใบหน้าสวยมองดูข้อความแล้วยกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more