การที่นาบีได้เป็นนางในรับใช้พระราชาฮวันอุงเมื่อนาบีทำหน้าที่ของนางเสร็จแล้ว นางก็จะวิ่งวุ่นตามสืบเรื่องราวของท่านพ่อของนางไม่เว้นแต่ละวันจนพอได้หลักฐานมาบ้างแต่มันยังไม่พอหลักฐานหลักฐานต่างๆได้ถูกทำลายไปจนหมดแล้วหลักฐานที่ได้มาก็แค่คำบอกเล่าคนเก่าแก่ในวังหลวงก็เท่านั้น
แต่นาบีก็ไม่ย่อท้อนางยังคงหาต่อไป สักวันนาบี คิดว่านางจะต้องเจอหลักฐาน อย่างแน่นอน นางใน ห้องเครื่องนางนั้นจะต้องรู้ นาบีคิดว่า กุญแจสำคัญคือนางในผู้นั้นนาบีจะต้องหานางให้เจอ ให้จงได้
“ นี่ เจ้าเที่ยววิ่งเล่นไปทั่ววังหลวงตามอำเภอใจนึกว่าฝ่าบาททรงโปรดปรานแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ”
“ ข้าขออภัยเจ้าค่ะท่านขันที”
“ช่างเถอะฝ่าบาททรงเรียกให้เจ้าเข้าเฝ้าด่วน”
“ เจ้าค่ะ”
“เจ้า…อย่าวิ่ง…โอ้ย..?ไม่สำรวมซะบ้างเลยใหม่นางคนนี้”
“ฝ่าบาทต้องการสิ่งใดให้หม่อมฉันรับใช้หรือเจ้าคะ”
“ เจ้าหายหน้าไปทั้งวันไม่ได้เห็นหน้าเจ้าข้าเลย คิดถึงน่ะ
