Riverhills

Chapter 4: Symposium

ANOTHER year for an ode to hypocrisy, a celebration of the double standard that exist within society. Ang bawat isa ay abala sa pagdekorasyon para sa valentine’s day. Halos punuin ng mga pulang hugis puso ang hallway at pati na rin sa loob ng mga silid-aralan.

“Attention Riverhills’ students . . .” public address system. “This is your principal, Leather!”

            Lahat ay napahinto sa kanilang ginagawa at ibinaling ang atensyon sa pakikinig kay Principal Leather sa kung ano man ang sasabihin nito.

“This afternoon, we will be having a symposium. Everyone must attend and attendance will be check by your class president. Thank you, students. Have a nice day everyone.”

            Pagkatapos, agad na naging maingay ang lahat habang pinagpatuloy ang nasimulang gawain.

“Kainis naman!” naiiritang sabi ni Jake, habang kasama niya ang buong barkada na nakaupo sa loob ng silid nila.

“Bakit ka naiinis, babe?” wika ni Vanessa, sabay nilalaro ng kamay niya ang tainga ni Jake.

“I have to finish this logo, malapit na ang deadline. I don’t want what happened before ng dahil kay Jason!” nakatutok pa rin sa laptop si Jake.

“Jake, lower your voice!” pagsaway ni Kristine. “Baka marinig ka nila.”

“Jake has a point,” biglang nagsalita si Jefferson, at itinigil ang pagdribol ng bolang hawak-hawak niya. “Kung hindi lang sana paepal si Jason . . . siguro naging maganda ang taon natin noong nakaraan.”

“Guys, stop it. Jason is dead . . . and we should let him rest in peace. Okay?” wika ni Vanessa. Tumango naman ang lahat ng kaibigan niya. “Besides, marami pa naman tayong taon para ituwid at baguhin ang ginawa ni Jason sa atin. I mean, he’s dead. Ano pa ba ang magagawa niya to ruin our remaining months dito sa Riverhills High?”

            What was really happened between this group against Jason Blake Thornhill? Are they holding or hiding some grudges? But in the meantime, Leticia, the twin sister of Jason, alone in the theatre room.

            Pumasok si Reymark nang hindi namamalayan ni Leticia. Nakita niya itong nakaupong mag-isa at naririnig din niya itong humahagulgol. Kaya agad niya itong nilapitan upang suriin kung ayos lang ba ito.

“L-Leticia?” Hahawakan na sana ni Reymark ang kaliwang balikat ni Leticia, ngunit nagdadalawang-isip siya na gawin ito.

Napatingala si Leticia sabay punas ng kaniyang namumulang mukha gamit ang sariling mga kamay. “Anong ginagawa mo rito?” mahinang sabi nito.

“Ah, kukunin ko lang sana ‘yong music sheet stand.” sagot ni Reymark, at inabot ang isang upuan. Inilgay niya ito sa tabi ni Leticia at umupo. “Umiiyak ka ba?” dagdag pa niya.

Nang dahil sa tanong ni Reymark, napaiyak ulit tuloy si Leticia. He had no choice but to comfort her and make himself as a crying shoulder. Banayad niyang inabot ang kanang balikat ni Leticia at isinandal sa kaniyang balikat. Hinayaan ni Leticia na gawin ito ni Reymark at niyakap niya ito habang nakasandal ang kaniyang ulo sa balikat ni Reymark.

INSIDE the highest-ranking administrator in high school principal’s office, Principal Leather are having conversation with Chief Copper.

“I thought Jason died because he committed suicide?” wika ni principal Leather na may pagtaas ng boses, habang inaayos ang kaniyang palaging suot-suot na anteoho. “So, why do you still need to investigate my students and our school?”

“Kailangan ko pong gumawa ng report, kung bakit at ano ang dahilan ni Jason para gawin ang masalimuot na bagay na iyon.” wika ni Chief Copper. “Habang hinihintay namin ang autopsy result ng kaniyang katawan.”

Isinuot ni Principal Leather ang kaniyang anteoho. “Then why can’t you just wait for the autopsy result to get release? The board of school’s staff has strict policy, the school’s name should not be get involved to any issues or scandals.”

“And I respect that, Principal Leather, but please. Alam kong naging mahalaga sa inyo si Jason sa reputasyon ng paaralang ito, kaya po ako humihingi ng permiso sa inyo upang makakuha ng impormasyon, para po sa ikatatahimik ng kaluluha ng bata. Isang maliit na bagay para suklian ang kabutihan ng bata at na iambag niya sa paaralang ito.” kalmadong sabi ni Chief Copper.

Nag-isip ng ilang sandali si Principal Leather bago siya nagsalita, “basta siguraduhin mo lang na hindi maaapektuhan ang pag-aaral ng mga bata.”

“I will, sir. Thank you so much for giving me the permission to do it and for your time.” wika ni Chief Copper sabay tayo at saka inilahad ang kanang kamay.

Nakipag-kamayan silang dalawa. Pagsang-ayon sa napagkasunduan nilang usapan.

Just two minutes left, and the symposium will begin. Halos lahat ng estudyante ay nasa loob na ng Theatre Room. Palabas na sana si Chief Copper nang magkasalubong sila ni Leticia habang papasok ito sa principal office.

“Leticia,” wika ni Chief Copper, at napahinto si Leticia.

“Ano po ‘yon?” nanghihinang tugon ni Leticia.

“Puwede ba kitang makausap?”

“If this is about Jason, I don’t want to talk about it. Please excuse me.”

            Wala ng nagawa si Chief Copper at hinayaan na lang na makapasok si Leticia sa loob ng Principal Office.

“What is it, Miss Leticia?” tanong ni principal Leather, habang nakayuko dahil may pinipirmahan siyang mga papel.

“I would like you to sign my excuse letter, Principal Leather.” sabay abot ni Leticia ng papel na kulay latte.

            Tinanggap ito ni principal Leather. He could smell the unique aroma of coffee that hits all the attractive scents including sweet, spicy, fruity, floral, and smoky. A signature scents of Thornhill family.

“What happened to you, hija? Are you okay?” At binuksan ni principal Leather ang papel na inabot ni Leticia. Binasa niya ang mga nakasulat dito. “Take care of yourself, hija. We can’t afford losing another precious student here in Riverhills’ High.” nag-aalala nitong sabi sabay pinirmahan ang papel kung saan nakalagay ang pangalan ni Principal Leather. At pagkatapos, ibinalik niya kay Leticia.

“Maraming salamat po, Principal Leather!” Tumayo si Leticia at agad na lumabas.

As she walks down the hallway, she can hear the voices on the microphone coming from inside the Theatre room.

“Because of the sudden death of our outstanding and best among the best student here in Riverhills’ High. We need to elect for new SSG President!”

            Leticia just left a smile and continued walking out of the building.