Riverhills

Chapter 7: Reymark Lapeña

WHEN the sun once touches the skin of the Town of Riverhills, Chief Copper was put himself inside his police car and went to the morgue where Jason’s body was brought and done the autopsy, after he dropped off his son to his school.

            Ang Riverhills’ Morgue ay pag-aaari ng bayan, kung saan ibinigay ng mayor ang tiwala sa Police Department upang gamitin ito. Lahat ng mga bangkay na dinadala rito ay isinasailalim o bahagi ng karagdagang imbestigasyon.

            Pagdating ni Chief Copper sa morgue ay agad niyang binuksan ang main door at diretsong tumungo sa office ng doktor na nakatalaga rito.

            “Good morning, Chief Copper.”

            “Good morning, Dr. Caliber.”

            Tumayo si Dr. Caliber at tumungo sa kaliwang banda kung nasaan ang cabinet niya na gawa sa bakal, nakalagay rito ang mga dokumento ng mga resulta nang autopsy.

            “After I thoroughly checked the body, I have found out that . . . Basahin mo na lang ang resulta rito. Check it for yourself,” sabi ni Dr. Caliber sabay abot ng brown enveolope.

            Tinanggap ni Chief Copper ang envelope. “Thank you so much, Dr. Caliber.”

            “You don’t have to mention it, chief. I’m just doing my job,” tugon ni Dr. Caliber at saka ngumiti ng malapad habang ang mga vermillion border ng kaniyang labi ang tanging naiwan.

            Pagkatapos ay agad din na lumabas si Chief Copper mula sa morgue at pumasok sa kaniyang sasakyan. Binuksan niya ang brown envelope at saka binasa ang autopsy result ni Jason Blake Thornhill.

            Circumstances of Death: This approximately 19-year-old male civilian, found out dead in his own room at Thornhill Mansion approximately 72 hours after being taken in by the Police Department. By report, he was found hanging from the sailing with a rope that was being tied around his neck.

            . . . The body showed physical injuries before he died. There are broken ribs and two joints from his both arms. It was like being beaten by a baseball bat or a solid-hard thing. His neck was also choke to death with a wire like, compared to the rope injuries . . .

            Pagkatapos basahin ni Chief Copper ang autopsy result ay agad niyang pinaandar ang sasakyan at umalis.

IN the middle side of Riverhills High School’s hallway, Principal Leather’s office is once visited by the town’s no-other-choice hero, Chief Neil Copper.

            Pumasok si Chief Copper sa Principal Office at agad na binati si Principal Leather. “Good morning, Principal Leather.” At sinara niya ang pinto pagkatapos.

            “Good morning, Chief Copper. What can I do for you today?”

            “Can I ask you to let me talk with your student? Kailangan ko lang siya na makausap para tanungin kung ano ang alam niya sa pagkamatay ni Jason.”

“I thought . . . Jason’s death was a suicide?” Tinanggal ni Principal Leather ang kaniyang salamin at tumingin ng diretso kay Chief Copper.

“It was, I’m just . . . investigating what and who triggered him to do it. Alam mo naman na kailangan kong gumawa ng report at . . . bahagi ng trabaho ko ang gawin ito.” tugon ni Chief Copper, at ngumiti ito ng parang may tinatagong ibig sabihin. Hindi niya puwedeng sabihin kahit kanino ang tungkol sa tunay na dahilan ng pagkamatay ni Jason. Kailangan niyang makasigurado at mag-ingat dahil maaaring ang kaharap niya ay ang pumatay sa kawawang binata.

“Okay. Let me get him for you, chief.”

Medyo nagtataka si Chief Copper sa mabilis nang pagpapasya ni Principal Leather. Noong huli kasi nilang pag-uusap ay sobrang higpit nito pagdating sa ganitong sitwasyon.

Gamit ang mikropono sa ibabaw ng kaniyang mesa. Binanggit niya ang isang pangalan.

“Reymark Lapeña, please proceed to the Principal’s Office!” public announcement system. “Reymark Lapeña, please proceed to the Principal’s Office. Now!”

            Mula sa lockers kung saan nakatayo si Reymark habang nilalagay niya sa loob ang iba niyang gamit dito, nang marinig niya ang boses ni Principal Leather mula sa public announcement system. Mabilis niyang sinara ang locker niya at agad na dumiretso sa Principal Office.

            Pagpasok niya, agad na tumayo si Chief Copper at nilapitan siya.

“I’m Chief –” pagpapakilala sana ni Chief Coppper ngunit agad na nagsalita si Reymark.

“Copper, Chief Copper. Jefferson’s father, right?” mabilis na wika ni Reymark, at inilahad ang kaniyang kamay upang makipagkamay.

Tumango at tinanggap naman ni Chief Copper, ngunit hindi rin ito nagtagal. Binaling ni Reymark ang tingin kay Principal Leather pagkatapos.

“Ano po ‘yon, Principal Leather? Bakit n’yo po ako ipinatawag?” magalang na tono ng boses ni Reymark.

“Our, chief, here wants something from you,” tugon ni Principal Leather.

Ibinalik ni Reymark ang tingin sa kaharap niyang police.

“May mga katanungan lang ako na siguradong may makukuha akong sagot mula sa ‘yo.” wika ni Chief Copper.

“Oh, did I do something wrong?” Biglang pinawisan si Reymark nang marinig niya ito.

“We can talk about it at Mama Fee’s Coffee Shop. Kung ayos lang sa ‘yo?”

            Reymark just nodded, as if he has any choice to choose. “But how about . . . Sir, ayos lang po ba na lumiban muna ako sa klase dahil dito?”

            “Of course, son. Binigay ko na ang permiso kay Chief Copper. Ako na ang bahalang magpaalam sa subject teacher mo.”

            “Thank you, sir.”

            Ngumiti lang si Principal Leather, at saka nauna nang lumabas si Chief Copper at sumunod naman si Reymark.

AT Mama Fee’s Coffee Shop, the heart of Riverhills Town, kung saan mayroong dalawang lalaking nag-uusap at isa sa kanila ay halos sasabog na ang puso marahil sa tinding kaba na nararamdaman. He keeps on thinking what kind of thing he has committed a sin that is unlawful. Base sa kaniyang naaalala, wala naman siyang nagawang labag sa batas.

“One bucket of fries and . . .” wika ni Mama Fee sabay lapag ng mga pagkaing in-order ni Chief Copper. “Two coffee milkshakes!”

“Thanks, Mama Fee,” sabi ni Chief Copper.

“You’re welcome, chief. Kung may kailangan pa kayo, nasa kusina lang ako.” Ngumiti si Mama Fee, at umalis din agad.

            Habang kumakain sila ay hindi nag-aksaya ng oras si Chief Copper upang tanungin si Reymark tungkol sa koneksyon niya kay Jason.

“Ang rason kung bakit gusto kong makipag-usap sa ‘yo ay . . .” Napalunok ng laway si Reymark pagkatapos niyang sumipsip ng milkshake, habang hinihintay matapos si Chief Copper sa sasabihin nito. “Gusto kong malaman kung ano ang koneksyon o . . . relasyon mo kay Jason Blake Thornhill?”

Napasandal si Reymark at saka huminga nang malalim. “J-Jason and I . . .” Hindi niya alam kung bakit ba siya kinakabahan, pero nilalabanan niya ang nararamdaman at pinagpatuloy ang sasabihin. “Jason had a crush on me. Iyon ang alam ko at . . .” aniya.

“Hold on, kid. Relax, okay? Let’s take it slow. I am not going to judge you or Jason.” wika ni Chief Copper, sabay inilahad ang mga kamay nang patagilid.

            Huminga nang malalim si Reymark at ipinagpatuloy niya ang pagkukwento.

“Last year, naging malapit kami ni Jason dahil sa naging partner kami sa isang science project. I can’t deny the fact that we became comfortable to each other. Subalit, hindi ko rin akalain na magiging iba pala ang dating sa kaniya kung ano ang mayro’n kami. I thought we’re just friends, science partner, that’s all.” Kumuha siya ng fries sa bucket at kinain ito.

“So, paano mo nalaman na may gusto pala si Jason sa ‘yo?” mausisang sabi ni Chief Copper.

“Jason isn’t that gay not until . . . It was the last day of the making of our science project. We are alone in his room –”

“Wait, what?” Nagulat si Chief Copper sa kaniyang narinig. “Nakapasok ka sa Thornhill House?” paglilinaw niya.

“Yes? What’s the big deal?” pagtatakang sabi ni Reymark.

Hindi alam ni Reymark kung gaano siya ka suwerte na nagawa niyang makapasok sa bahay na iyon. Iilan lang sa mga taong naninirahan sa bayan ang may pagkakataon na makapasok sa mansion ng mga Thornhill at masaksihan ng kanilang mga mata ang maganda’t mamahaling mga kagamitan sa loob nito.

“Never mind. Just continue.”

“Then, he suddenly kissed my lips. He told me that he has a crush on me and . . . ayaw ko siyang saktan. I told him that we can be still friends but, nagalit siya at sinabi niya na . . .” Hindi natapos ni Reymark ang kaniyang sasabihin nang biglang tumunog ang kaniyang telepono. “I’m so sorry, Chief Copper, but I have to go!” wika niya sabay tayo, at kinuha ang kaniyang bag.

“But Rey–”

“I am so sorry, Chief, but I really have to go.”

“Sabihin mo sa akin kung ano ang huling sinabi ni Jason sa ‘yo.”

“He said, he will make sure that, pagbabayaran ko ang pag-reject ko sa kaniya.” Umalis si Reymark palabas ng coffee shop at hindi niya hinintay pa na makasagot si Chief Copper.

            Ano pa kaya ang tinatago ng batang ‘yon? Chief Copper was left alone with his incomplete information, but as for now, he got what he wanted.