TINADHANA

KABANATA PITO

Pero, hindi man lang siya sumagot. Nakikinig pa rin siya sa sasabihin ko. He's a good listener but my god this guy. Marami akong nabasang libro tungkol sa isang umiiyak na babae na nagligtas sa isang lalaki at binibigyan siya ng panyo para sa mga luhang mayroon sila. Tapos, itong nasa tabi ko wala.

Gayunpaman, ang lalaking ito na nasa gilid ko ay malamang na hindi isang maginoo bagaman. Ungentlemanly tsk!

"Alam mo bang hindi ako magaling sa ganito, pero sa nararamdaman mo ngayon? Naiintindihan ko naman kahit na, wala akong kahit anong payo para i-comfort ka at wala din akong panyo. Kaya pasensya kana," napayuko siya sa kahihiyan.

Natawa ako ng malakas dahil sa reaksyon niya. Nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa akin. hawak ko ang tiyan ko habang dinuduro ko pa siya sa mukha na mas lalong ikinakunot ng kanyang noo.

"Pinagtatawanan mo ba ako?" tumalikod siya at kumuha ng beer in can sa tabi niya. Hindi ko man alam na may dala pala siyang beer...

"Saan mo nakuha yang beer?" taka kong tanong.

"Dala ko na ito kanina pa. I was decided to go here alone but," he cut it off.

"So plano mo palang pupunta dito mag-isa pero kasama mo ako ngayon? Heart broken ka rin ba?"

Hindi siya sumagot ngunit nginitian lang niya ako. Bago magsalita tinungga muna yung beer.

"Kagaya din naman ako sayo, nagmahal din naman ako sa isang tao na iba naman yung gusto." kwento niya.

"Teka, hindi naman niya sinabi na hindi niya ako gusto ah," reklamo ko at kinuha ang isang beer na nasa gilid niya.

Tumango siya bilang isang pagtugon sa sinabi ko. "Sabihin na nating hindi nga niya sinabi pero yung nakita mo hindi ba sapat na ibedensiya?"

kumuha naman siya ulit ng beer at binuksan. "Sabihin na nating choice niyang lokohin ka nagpahiwatig lang iyon na hindi ka niya ganoon ka mahal. Kung talagang mahal ka niya, edi sana alam mo kung nasaan siya at kung ano ang ginagawa niya. Dapat nagpaalam siya." Mahaba niyang lintanya.

May point siya. Hindi nalang ako umimik. Nakikiinom na rin ako, marami pala siyang dala. May balak ata tong magpakalasing ngayong gabi. Malalim kase ang pinaghuhugutan. Masakit man ang pinagdaanan ko pero parang mas masakit naman yung pinagdaanan niya.

Nawala sa isip ko ang pinag daanan ko. Masaya palang kausap ang isang to. Tumingala ako sa langit. Sana maghilom na ang mga sugat, at mapalitan. Bigla nalang na may dumaan na shooting star.

"Hoy, mag wish ka," masaya kong sambit sa kanya.

For some reason, I closed my eyes and make a wish. After making a wish, I just looked at him who look up at the sky and close his eyes, and both hands is on his back.

Now I saw how peaceful his face is. He has thick eyebrows, a pointed nose, and that lips.

Should I try it?! What the? Why do I thinking about that? Don't seduce him Leam will you?

I think this is an effect of the beer.

"Hey, are you alright?" he asked while looking at my face. His eyes, dark eyes. I felt that I owe him. What f**k am I thinking?!

"Hey, Leam are you really alright?" he asked worriedly.

I stood up and fix myself. "L-Lets go home," I muttered.

Hindi siya sumagot at inayos na rin niya ang kanyang sarili. Aalis na sana ako nang bigla akong nakaramdam ng pagkahilo. Buti na lang nasalo ako ni Cedric.

Halos yakapin ko siya para maglapat ang mga labi namin at ramdam ko ang mabigat niyang hininga. Ngunit, sa pagtingin sa kanyang mga mata ay nakaramdam ako ng komportable, ligtas, at proteksiyon.

My world stop. All I can see was him who was staring at me with love. "Lea," malamig na boses mula sa kanya. Napapikit ako ng mariin.

"So, are you guys with something?"

Bigla ko naitulak ng malakas si Cedric dahil sa gulat. Nang makita ko si Francis na nakatingin sa akin na may dismayadong tingin. Anong klaseng tingin yan?

"F-Francis," sambit ko.

..............

"Oh, my goodness sake! Leam!" tumakbo siya papunta sa akin at niyakap ako. "Where have you been? We are scared to death na baka may mangyari sa iyong masama. We're glad you are safe." Tapos niyakap niya ulit ako ng mahigpit. Hindi ko alam kong paano ako nakauwi.

"Sorry for making you worry tita, I'm good thanks," ngumiti ako para hindi na siya mag-alala. "Punta muna ako sa kwarto ko, excuse me." Tumalikod at dumiritso sa kwarto.

Akala ko okay na ako. Mas lalo kong na naramdaman yung lungkot at sakit sa puso. parang hindi ako makahinga. Kinuha ko yung inhaler ko sa side table.

"Tigil kana self, nasasaktan kana. Tirhan mo naman sarili mo oh," payo ko sa sarili ko.

"May mali ba?" bungad sa akin ng bakla kong pinsan sa aking pagbaba. Hindi parin ako makatulog dahil sa nangyayari ayuko mang mag-alala lalo ang mga taong malapit sa akin pero sa ngayon ay gusto ko munang mag-isa.

Nakita kong nakatingin sa akin ang pinsan ko pero wala ako sa mood para kamustahin siya at ikuwento ang buong pangyayari. I feel so tired, ang daming nangyari ngayong araw na ito.

Hindi ko nalang siya pinansin at nilagpasan na lamang. Kumuha ako ng baso at nagsalin nang tubig doon mula sa picher. Inubos ko ang laman niyon na parang wala lang.

Aakyat na sana ako nang pigilan ako ni Josh. Lumingon ako sa kanya na may halong pagtataka. Bigla niya akong niyakap.

Sa paraan niyang pag yakap hindi man niya sinabi ay alam ko kung ang kanyang pinahiwatig sa akin na mas ikinabuhos sa aking damdamin.

Hinayaan niya akong umiyak ng umiyak habang nakayakap sa kanya.

Ngayon lang, kahit ngayon lang. Pawiin mo lang yung sakit na aking nararamdaman.

"Shh. Everything will be alright," alo sa akin ni bakla.

Hinahaplos niya ang likod ko na mas lalong ikinaiyakan ko.

They didn't know what I was going through and then suddenly I became like this. What did I do? Why am I so weak?

I suddenly fell asleep.

"Lea," a cold voice out of his.

I Suddenly, push hard Cedric is shocked. When I saw Francis looking at me with a disappointed look.

"F-Francis," I muttered at him as if I do something terrible mess. "L-Let me explain." I wanted to hold his hand but he backed off.

"No need to explain, what I saw is enough. I was here to refresh my mind but never mind now."

He was about to go but he suddenly stop and looked at us. "Both of you look good together," he smiled at us before he left.