TINADHANA

KABANATA TATLO

Kumuha ako ng notebook at isinulat kung ano man ang irereport nila. Baka kase magquiz yung teacher ko after.

"Alam mo, narinig kong nag-uusap sina Mr. Cornejo at Cedric kanina."

Napatingin ako sa kanya bigla at gulat.

Tumango siya at tumingala. Tahimik niyang inalala kung ano man ang narinig niya.

"Si Cedric ang nag-utos niyon." patungkol niya sa inutos sa akin kanina.

"Sa alin?" taka kong tanong sa kanya. Wala naman kase akong ideya kung ano iyon.

Na-curious ako sa susunod na ikwento niya na hindi ko namalayan na hinagisan pala ako ng Teacher ko ng pambura.

Puno ng katatawanan, sa klase dahil napuno lang ng chalk powder ang mukha ko. Natama kase iyon sa aking mukha. Napakaswerte ko ngayon.

"Tahimik!" sigaw niya.

Tumahimik ang lahat. Hindi ko nalang pinahalata na galit akong tumingin kay Mr. Cornejo at tumingin sa akin.

"Echavez, nakita mo lang ang Monte Alto hindi ka na nakikinig sa klase ko."

Na sinapo ko ang noo ko. Ano ang ginagawa ko? Napapagalitan ako. Sa unang pagkakataon.

"Anong pinagtsitsismisan mo diyan at hindi ka nakikinig sa akin?" Galit na tanong niya.

Wala akong nagawa kundi yumuko. Nasa akin lahat ng atensyon nila. This is the First-time na napahiya ako sa mga kaklase ko.

Napahiya ako putik.

"Wala po Mr. Cornejo, tinanong lang po niya kung ano yung ni-report nila kanina," sagot ni Janice.

Ito ay isang nakakahiyang sandali na naranasan ko.

"Okay lang sa akin Echavez na magtanong dahil nahuli ka hindi ko alam kung bakit." Nagsimula na naman akong tksuhin ng mga kaklase ko. "You don't behave like that Echavez you know that. Magtatanong ka mamaya kapag wala akong klase sa inyo."

"Yes Mr. Cornejo, pasensya na po."

The discussion continued and I did not understand anything. I don't even know why I'm like this, I don't seem to have anything to present to my classmates.

The whole day ended with just a discussion. There is homework but only a little.

Hindi ko kasama ang pinsan ko dahil gagawa daw sila ng group project. Kaya uuwi akong mag-isa.

Naghihintay lang ako ng masasakyan nang may bigla akong naalala. Nakalimutan ko ang ID ko sa library na nahulog kahapon. Buti na lang at walang security guard kanina kaya nakapasok ako.

Hindi naman masyadong malaki ang paaralang ito. Isang Public School na maraming estudyante. Sa isang Grade year, mayroong lima o hanggang anim na antas bawat isa. Ibig sabihin, sa Baitang na 7 ay mayroong limang silid-aralan hanggang Baitang na 12.

Sa Elementarya ay anim na silid-aralan hanggang Baitang 6.

Napakaraming gustong mag-aral ng libre. Ngunit ang iba ay lumaki ang ulo dahil ito ay libre. Gusto kong maging malaya araw-araw. Pero wala kag may hitsura ang isang tao ituring ito ng astista sa mga studyante dito.

Libre ang tuition fee pero papatayin ka sa projects.

May gym kasi kami sa tabi ng Bonifacio Building, minsan kapag may event kailangan may schedule kasi hindi lahat nakakapasok doon.

Napakaraming estudyante ang gustong mag-aral dito sa publiko.

Maraming mga atleta dahil kinikilala sila sa Iligan City. Kinikilala ang paaralang ito bilang isang dalubhasa sa Sports tulad ng Chess, Volleyball, Basketball, at kung ano pa man.

Mayroon ding C.A.T Citizenship Advancement Training isa na rito ang paborito ng aking pinakamamahal na si Francis Almero.

Oo, may relasyon kami pero naging busy siya lately dahil sumasali rin siya sa sports sa basketball. Matagal ko nang alam na matalik niyang kaibigan si Cedric Monte Alto pero sikreto lang ang relasyon namin. Walang nakakaalam na magkarelasyon na kami ni Francis. Hindi ko alam kung bakit ayaw niyang sabihin sa iba.

I had a hard time because once I saw him talking to someone else, I would have liked to come in but I couldn't get in because that was our secret relationship.

It's hard because you want to be jealous but you do not know how and where you should be jealous. In front of him, will I tell him that I am jealous or will I just hide it?

Pagkatapos nito, hindi mo na maipagmamalaki ang relasyon ninyong dalawa na isang taon na kayong magkasama.

Oo, nagawa namin. Hindi naman siya ganito dati pero iwan ko kung bakit malamig ang pakikitungo niya sa akin.

Magsasara ang library ng 5 pm may 30mins. para maabot pa ako. Pagpasok ko ay walang tao. Wala yung librarian namin. Saan siya nagpunta? Nagmamadali pa rin ako pero dahil wala dito yung naka assign. Napagpasya na lang akong maghintay. Naghanap ako ng librong babasahin hanggang sa nakita ko ang encyclopedia na ginamit ni Cedric. Kinuha ko, at binasa. Hindi ko maintindihan. Hindi ko alam kung paano basahin.

"Kung hindi ka marunong magbasa, wag mo na lang basahin."

Napatingin ako sa isang lalaki sa sulok na nagbabasa ng tula. Nakapagtataka, hindi siya ganoon ang ugali.

"Anong ginagawa mo diyan?" Takang tanong ko sa kanya.

Hindi niya ako magawang tingnan dahil abala siya sa pagbubukas ng mga libro na nasa gilid niya at puro iyun tula.

"Nagbabasa." Sarkastikong sagot niya.

Napabilog ko ang bibig ko dahilan lamang sa hindi ko masabi kong ano man ang aking sasabihin.

Ang Aklatan na ito ay malawak. Napakaraming librong nakahanay at kung ano ang gusto mong basahin ay nandito lahat. How I wish may libro din dito about love. Yung mga kwentong yun kikiligin ka kahit malungkot ka.

Sabi ko nandito lahat ng gusto mong basahin maliban sa pocketbook. Pero wala namang libray na may pocketbook.

Kabaliwan ...

It was decided to read poetry again. I stepped aside from him in case he startled me or he might leave me here alone.

"Hey, what are you doing?" I looked him in the eye.

It looks beautiful and has long eyelashes and a beautiful face so maybe it is interesting because of the thickness of the face. His haircut is like a bad boy's. Well, he is a bad boy, an arrogant man. He smells so good. My body wants him.

"Are you seducing me, lady?" Tanong niya.

"Kapal ng pag mumukha mo," sabi ko and started reading.

We were speechless when the door suddenly rang. Nagmamadali kaming pumunta roon pero kahit anong pihit namin sa door knob, di na yun mabubuksan.