Chapter 6
1008 Words
เมื่อเธอสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว ผมก็สั่งเพิ่มอีกสองสามอย่างที่ผมอยากทาน พนักงานคนเดิมจดออเดอร์ตามสั่งพร้อมกับทวนออเดอร์ที่สั่งให้ฟัง จากนั้นพนักงานสาวก็เอื้อมมือเก็บเมนูพร้อมกับเดินจากไป
ตอนนี้เหลือผมกับฟ้างามกันแค่สองคน ในห้องอาหารที่เป็นส่วนตัวแบบนี้ หัวใจข้างซ้ายของผมที่เต้นอยู่ในอก มันกลับใจสั่นเมื่อผมอยู่กับเธอ
ในขณะที่ผมนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ แต่แล้วสายตาของผมเหลือบไปเห็น โทรศัพท์ยี่ห้อดัง ๆ และราคาโคตรแพง ปลอกโทรศัพท์เป็นลายผู้หญิงกับผู้ชายจุมพิตกัน ที่บดบังไปด้วยนิ้วเรียวงามที่เจ้าตัวดูแลทำความสะอาดอย่างดี
จากนั้นเธอทำอะไรรู้ไหมครับ เธอถ่ายรูปซิครับ ใช่ครับคุณผู้อ่าน คุณอ่านไม่ผิดครับ ผมบอกว่าเธอกำลังถ่ายรูป ต่อหน้าต่อตาคนแปลกหน้าที่กำลังเลี้ยงอาหารมื้อค่ำให้เธอ
ผมแอบขำท่าทางที่เธอโพส จนทำให้เจ้าตัวหน้าบึ้งใส่เมื่อรู้ว่าผมแอบมองและแอบหัวเราะเธออยู่ ผมก็เลยเสนอหน้าเป็นตากล้องให้ฟ้างามแทน พร้อมกับแหย่เธอเล่น ส่วนฟ้างามก็พยักหน้ากลับมา ด้วยความเขินอาย พร้อมกับแก้มสองข้างของเธอกลับเริ่มเป็นสีชมพูระเรื่อ ผมได้เห็นของดีของงามที่อยู่ตรงหน้า มีหรือที่ผมจะอดใจไหว
แต่...เดี๋ยว ๆ ผมควรจะเก็บอาการหน่อยก็ดีนะ อีกอย่างไอ้แท่งยาว ๆ ใหญ่ ๆ ที่อยู่ในกางเกงของผมมันอยากจะเชิดหน้าชูตาออกมาดูโลกแล้วซิ
เย็นก่อน ๆ ไอ้งูยักษ์ลูกพ่อ ช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหมลูก ตอนนี้มันเวลารับประทานอาหาร ไม่ใช่เวลาที่จะผสมพันธุ์
เพียะ!
ผมแอบดีดเจ้างูยักษ์ให้มันหมดฤทธิ์ มันงั้นผมคงได้จับเธอทำเมียเป็นแน่ แต่มันก็เจ็บไม่ใช่น้อยเลยนะ ขนาดผมดีดมันเบา ๆ ผ่านกางเกงยีนที่ผมใส่ก็เถอะ
กลับมาเข้าเรื่องกันต่อนะครับ ผมยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อจะรับโทรศัพท์จะฟ้างามคนสวย แต่เธอเอ่ยปากพูดอีกครั้ง ว่าอย่าหัวเราะใส่เธออีก ไม่ว่าเธอจะโพสท่าไหนก็ตาม เพราะเธอเขิน
ไอ้ที่ผมหัวเราะไม่ใช่เพราะเธอโพสท่าตลก แต่เป็นเพราะเธอน่ารักต่างหากไงครับ น่ารักซะจนผมอยากขอเธอเข้าห้องน้ำ เพื่อไปทำธุระส่วนตัว ที่ผู้ชายเขาทำกัน แต่ผมคงต้องเก็บอาการไว้ก่อน แบบนั้นคงจะดูโรคจิตเกินไป
ผมตอบปากรับคำว่าจะไม่หัวเราะเธออีก ฟ้างามบอกผมว่า ถ้าอาหารมาเมื่อไหร่ค่อยถ่ายรูปให้เธอละกันผมพยักหน้าตอบรับ แต่ผมก็อดที่จะเผลอขำออกมาไม่ได้ ก็เธอช่างน่ารัก น่าฟัด น่านัวเนียซะขนาดนี้
เมื่อผมได้โทรศัพท์จากฟ้างามแล้ว ผมกับนึกสนุกเปิดแอปพลิเคชันกล้องขึ้นมาถ่ายรูปตัวเองแทนก็ผมอยากทดสอบความละเอียดของกล้องที่ราคาแพงหูฉี่ขนาดนี้
เปล่าหรอกครับ นั้นมันคือข้ออ้างของผมต่างหากละ ผมก็แค่อยากรู้ว่าในโทรศัพท์ของฟ้างามคนสวยคนนี้ มีคลิป เอ๊ย! ผมแค่อยากรู้ว่าในนี้มีอะไรบ้างที่บ่งบอกตัวตนของเธอ
ผมเหลือบสายตาไปมองเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้ เธอทำหน้าเหมือนปลาทองอยากได้อาหาร ผมเลยแหย่เธอกลับ ว่าผมน่ารักละซิ แต่เธอกลับมาว่าผมทำตัวเหมือนเด็ก แต่ใครกันนะก่อนหน้านี้โพสท่าถ่ายรูปแก้มป่องอย่างกับเด็กทารกตอนได้ดูดนมมารดา
เมื่อฟ้างามพูดจบ เธอก็เข้ามายื้อแย่งโทรศัพท์จากผม แต่ขอโทษเถอะครับ เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า ว่าผมสูงกว่าเธอมากโขเลยนะ เธอยื้อแย่งได้สักพัก ก็ยอมแพ้ไป ด้วยท่าทางที่เหนื่อยหอบผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็เล่นโทรศัพท์ของเธอต่อ พร้อมกับเอ่ยปากพูดคุยกับเธอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้
เมื่อผมพูดถึงอายุว่าผมอายุมากกว่าเธอ แต่ฟ้างามเอาอะไรมามั่นใจว่าเธออายุมากกว่าผม แค่ความสูงผมก็กินขาดเธอแล้ว ไหนจะเรื่องรูปร่างหน้าตาผมอีก ไม่ต่างอะไรกับดาราฮอลลีวูดเลยนะครับเนี้ย
แต่เธอกลับทำหน้าคิ้วขมวด แก้มป่องเหมือนกำลังอมอากาศไว้ในปาก เวลาที่ผมได้แกล้งฟ้างามคนสวย มันกลับทำให้ผมมีความสุข เพราะเวลาเธอไม่พอใจ เธอจะแสดงออกด้วยสีหน้าและท่าทางออกมาโดยตรง
ผมเลยอธิบายไปว่าได้แอบลักลอบ เอ๊ย! ได้แอบเข้าเฟซบุ๊กของเธออย่างหน้าด้าน โดยที่ผมไม่ได้ขออนุญาตเจ้าของ ( เด็ก ๆ ห้ามทำตามนะครับ มันไม่น่ารัก แต่ผมหล่อ หน้าด้าน ผู้หญิงเลยให้อภัย^u^ )
รู้นะครับ ฟ้างามแอบด่าผมในใจ แต่ไม่เป็นไรครับ ผู้หญิงด่าคือผู้หญิงรัก หุ! หุ! ^.,^
เมื่อผมวางโทรศัพท์ลงบนตัก ไม่ถึงสองวินาที พนักงานสาวสวยคนเดิม ยกอาหารมาเสิร์ฟถึงสอบรอบ เพราะโต๊ะของผมสั่งอาหารไปเกือบสิบอย่าง
เมื่ออาหารมาถึง ผมก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแอบกล้องที่มีสติ๊กเกอร์ฟรุ้งฟริ้งน่ารัก ๆ แล้วเอามาถ่ายเธอที่เผลอ น่ารักดีเหมือนกันแฮะ เวลาที่เธอทำอะไรแล้วไม่ได้ระวัง ซึ่งภาพหรือการกระทำทุกอย่างอยู่ในโทรศัพท์ที่ผมถืออยู่
ฟ้างามต่อว่าผมเล็กน้อย ที่ผมแอบหัวเราะใส่เธอ แถมแอบถ่ายเธอที่เผลอ และจากนั้นเธอก็ขอให้ผมถ่ายรูปให้เธอสวย ๆ น่ารักและดูดีที่สุด
- Writer
