Chapter 7
1049 Words
เมื่อผมเป็นตากล้องให้เธออย่างเต็มใจ คราวนี้เธอจัดเต็มทุกท่าทางการโพสและการครีเอทีฟในการโพสท่าถ่ายรูปของเธอ ทุกรูปที่ผมถ่าย และทุกท่าที่เธอโพส มันตรึงตาตรึงใจผมนัก โพสท่ามาก ๆ ขนาดนี้ ผมอยากให้มาโพสท่าบนเตียงผมแล้วซิ
เมื่อเธอโพสท่าและได้ภาพมากพอสมใจแล้ว ผมและเธอก็ทานอาหารพร้อมกัน ในระหว่างที่ผมกำลังทานและแอบขำ ท่าทางการทานของฟ้างาม
ผู้หญิงอะไร ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลย กินจุเป็นบ้า ของทุกอย่างที่เธอสั่งมา เธอกินอย่างเอร็ดอร่อย จนทำให้ผมนั้นอร่อยตามหน้าตาและเสียงเคี้ยวอาหารอย่างน่ากิน
ในขณะที่ผมกำลังทานอาหารที่ตัวเองสั่ง ผมเห็นเศษอาหารเปรอะเปื้อนตามริมฝีปาก เธอทำยังไงรู้ไหม ฟ้างามตวัดลิ้นกวาดเลียริมฝีปากชมพูระเรื่อของเธออย่างอร่อย จนทำให้ผมนั้นอยากให้เธอเอาลิ้นมาตวัดงูยักษ์ของผมจัง
อีกอย่างผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงอย่างฟ้างาม ที่มีความสวย ใส น่ารัก ในวัยขนาดเธอ เรื่องบนเตียงของฟ้างามจะเด็ดสักแค่ไหนกันนะ
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ผมแอบกลืนน้ำลายลงคอดัง เอื๊อก! ระหว่างที่เธอกำลังยัดอาหารคำสุดท้ายเข้าปากอย่างอร่อย พร้อมกับเอาปลายลิ้นเลียที่ตะเกียบที่ยังคงหลงเหลือเศษอาหารอยู่ประปราย
เมื่อฟ้างามตวัดลิ้นเลียเศษอาหารที่ตะเกียบเรียบร้อยแล้ว เธอตวัดลิ้นอีกครั้งเพื่อจะปาดเศษอาหารที่ติดอยู่ริมฝีปากของเธอเล็กน้อย ในขณะที่ปากของเธออูมไปด้วยอาหารที่เต็มปาก จนทำให้แก้มของฟ้างามป๋องออกมาอย่างน่ารัก น่ายิก น่าจูบ และน่าเลียขนาดนั้น
ทำเอาผมอยากจะฉุดกระชากลากเธอขึ้นบนโต๊ะอาหาร และโซเดมาคอมกันตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ฮึ่ม! มันน่าจับขยี้นักเชียว
เจ้าตัวจะรู้รึเปล่า ว่าตอนนี้ผมจิตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
พลันสายตาของฟ้างามมองมาที่ผมพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมเหมือนเชือก
“หัวเราะอะไร” ฟ้างามทำเสียงแข็งใส่ผม
“เปล๊า ผมก็แค่ตลกขำที่คุณกลับทำหน้าตาไม่รู้ร้อนไม่รู้หน้า ไม่มีความเขินอาย ทั้งที่เพิ่งยัดอาหารคำสุดท้ายลงท้องอย่างหน้าตาเฉย”
“ถ้ามามัวห่วงอาย ห่วงสวย ก็ไม่ได้ทานกันพอดี อีกอย่างของฟรีใคร ๆ ก็ชอบ จะปล่อยให้มันหลุดมือทำไมกันละ” เธอไม่พูดเปล่า กลับเอาตะเกียบคู่นั้นชี้มาทางผมอยู่สองสามที ก่อนเธอจะวางลงกับเข้าทีเดิม
เท่านั้นยังไม่พอนะครับ เมื่อฟ้างามวางตะเกียบลง เธอพนมมือขึ้นมาทั้งสองข้าง มาไว้ระหว่างที่หน้าอกเหมือนกำลังยกมือขึ้นมาไหว้ พร้อมกับหลับตาลง ส่วนริมฝีปากขยับขมุบขมิบไปมาโดยที่ไม่ได้ออกเสียง แต่มันทำให้ตัวผมที่เป็นลูกครึ่งถึงกลับแปลกใจกับสิ่งที่เธอทำ จากนั้นฟ้างามค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ และเอามือลงไว้ตามเดิม
“เมื่อกี้คุณทำอะไรเหรอ” ผมถามออกไปด้วยความสงสัย
“ไม่บอก ไว้ฉันจะบอกเมื่อเราพบเจอกันเกินสามครั้ง” ฟ้างามหยักคิ้วให้ผมเล็กน้อย มันน่าจับเธอมาเขกศีรษะสักทีสองที หัวหมอชะมัดยัยบ้า!
“ก็ได้” ถือว่าผมอ่อนให้ละกัน เห็นแกอนาคตข้างหน้าที่เราสองคนยังไงก็ต้องคู่กัน ฮา ๆ = v =
จากนั้นผมก็เรียกพนักงานสาวมาเข้าเก็บเงิน พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณที่เขาต้อนรับและดูแลเป็นอย่างดี
เมื่อผมกับฟ้างามออกมาจากร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว ผมก็หยอกล้อเธอตามปกติ พร้อมกับแอบถ่ายรูปเธอตอนทีเผลอ
ไม่ว่าเธอจะยืนมองท้องฟ้าที่ตอนนี้ได้มืดลง พร้อมกับดวงดาวที่ระยิบระยับอยู่ข้าง ๆ ดวงจันทร์ในยามที่ฟ้าสว่าง ไม่ว่าจะมองเธอในมุมไหน เธอก็จะมีความน่ารักในมุมของตัวเอง แถมบางภาพแอบเล่นกล้อง ไม่ว่าจะจิกสายตาเข้าเลนส์กล้อง หรือการโพสท่าน่ารัก ๆ ที่ใต้ต้นซากุระ และภาพถ่ายที่เผลอ ตอนเธอกำลังเล่นกับน้องแมวจรที่ผ่านไปมา
ฟ้างามไม่ได้กลัวเลยว่าเสื้อผ้าราคาแพง ๆ ของเธอจะสกปรก เพราะเธอได้นั่งลงบนพื้นที่มีดอกไม้ใบหญ้าปกคลุมไปทั่วพื้นดินและนั่งเล่นกับแมวจร ที่มันคลอเคลียเธออย่างออกนอกหน้า แถมเจ้าแมวนั่นมันอ้อนเธอ พร้อมกับส่งสายตาพิฆาตมาหาผม เหมือนเจ้าแมวนั่นจะบอกผมเป็นนัย ๆ ว่า ‘ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน’ทำนองนี้ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเจ้าแมวชีกอนั้น ผมก็ทำหน้าที่ต่อไป
แชะ!แชะ!แชะ!
ผมก็ถ่ายรูปของเธอต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าเธอจะพอใจ จากนั้นเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง ผมและเธอก็เดินมาเรื่อย ๆ และผมก็ได้ส่งรูปภาพต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นภาพของเธอตั้งแต่ต้นจนจบ และภาพของผมเอง ที่ถือวิสาสะหน้าด้าน เอาโทรศัพท์ของเธอมาถ่ายรูปผม จนทำให้เธอบ่นอุบอิบอย่างกับหมีกินผึ้ง ผมรู้หรอกนะ ว่าเธอต้องแอบบ่น แอบด่าผมในใจเป็นแน่ หุ! หุ! ^.,^
“นี่! เมื่อไรนายจะคืนโทรศัพท์ให้ฉันสักทีละ” ฟ้างามเอ่ยปากถามผม เมื่อเห็นผมยืนกด ๆ โทรศัพท์ของเธออย่างตั้งใจ
จะไม่ให้ผมตั้งใจได้ไง ก็ผมแอบเอารูปภาพของเธอส่งเข้าเครื่องตัวเองเหมือนกัน เลยต้องรีบไง และอีกอย่างตอนนี้มันก็ดึกแล้วด้วย ผมเห็นเธอหาวหวอด ๆ พร้อมกับขยี้ตาไปมาสองสามที เหมือนเด็กน้อยที่กำลังเตรียมตัวจะนอน
- Writer
