Gaano Kasarap Ang Bawal

6

Bumuga ng hangin si Lucian bago nahiga sa kanilang kama kung saan nakaupo si Cheska at umiiyak. Masama ang loob niya lalo pa't hindi siya pinaniwalaan ng kaniyang nobyo.

"Matulog na tayo. Inaantok na ako," sambit ni Lucian bago nahiga.

Tiningnan siya ni Cheska. "Ganoon na lang iyon? Matapos akong sabihan ng pokpok ng bruha mong kapatid? Ganoon na lang?!"

"Hindi ka ba nakakaintindi? Hindi alam ni Lorna ang salitang iyon! Kaya puwede ba, huwag ka ng gumawa pa ng kuwento!" inis na wika ni Lucian.

Asar na tumawa si Cheska. "Wow? At ako pa talaga ang gumagawa ng kwento? Hindi ba puwede ang impakta mong kapatid? Napakasinungaling niya!"

Tiningnan ng masama ni Lucian ang kaniyang nobya. "Hindi na ako natutuwa sa sinasabi mo sa kapatid ko. Huwag mo akong sagarin. Pumapatol ka pa sa bata alam mong ikaw ang mas matanda. Daig mo pa ang bata kung patulan mo ang kapatid ko."

Tinalikuran ni Lucian si Cheska. Naiinis na rin siya sa kaniyang nobya sa mga pinagsasabi nito sa kaniyang kapatid. Hindi na siya natutuwa. Pakiramdam niya tuloy, lumalabas na ang ugali ni Cheska. Nakilala pa naman niya si Cheska na mabait at mahinhin.

Wala ng nagawa pa si Cheska kun'di mahiga ng umiiyak. Habang si Lorna naman, nakangiting bumalik sa kaniyang kuwarto. Kanina pa siya nakikinig sa usapan ng dalawa. At sobra siyang natutuwa dahil naiinis na ang kuya niya kay Cheska.

KINABUKASAN, MAY NGITI SA LABI si Lorna nang siya ay magising. Maganda ang gising niya. Lalo na't nagtagumpay na naman siya kagabi.

"Grabe! I'm so happy!" pasayaw- sayaw pang sabi ni Lorna nang pumasok siya.

Tumaas ang kilay ni Geraldine. "Iba ang saya mo ngayon. Which means, may kalokohan ka na namang ginawa. At ano naman kaya iyon?"

Bumungisngis si Lorna bago ikinuwento sa kaniyang kaibigan ang ginawa niyang kalokohan. Tawang - tawa naman si Geraldino sabay hampas sa kaniyang kaibigan.

"Loko ka! Baka magalit naman sa akin ang kuya Lucian mo! Baka isipin niyang bad influence ako sa iyo dahil may natutunan ka sa akin! Lalo na ang mga kabalbalan!" tumatawang sabi ni Geraldine.

Ngumisi si Lorna. "Sympre hindi mo sasabihin. Kunwari, inosente tayo sa mga bagay - bagay. Kunwari talagang mabait lang tayo. Pero hindi alam ni kuya na marami na akong alam na kalokohan! Nakakainis siya. Hindi niya sinasabi sa akin ang mga ganoong bagay!"

"Malamang! Ayaw niyang madungisan ang isipan mo! Naku! Kapag ako talaga nadamay diyan sa mga kalokohan mo, hindi talaga kita papansin," pananakot ni Geraldine.

Pinandilatan siya ni Lorna. "Sabing hindi nga! Manahimik ka diyan. Ikaw lang ang bestfriend ko tapos hindi mo pa ako papansinin? Babatukan talaga kita! Susunugin ko ang bahay ninyo!"

Humahalakhak si Geraldine. "Napakamaldita mo talaga! Ibang klase ka!"

"Hmp! Basta, forever tayong magkaibigan! Tandaan mo iyan!"

Tumango na lang si Geraldine. "Alam mo sa tingin ko, napapagod na ang kuya mo magbantay sa inyo. Nasaan ba kasi ang mga magulang ninyo? Bakit wala diyan sa bahay ninyo?"

"Busy sa ibang bansa. May ipinatayo kasi silang negosyo tapos biglang nag- boom. Ayon, hindi sila makauwi pa. Sayang naman kasi kung uuwi sila. Sayang daw kasi kung uuwi sila. Baka biglang mawala ang mga customer nila doon."

"Sabagay, may point naman sila. Pero naawa lang ako sa kuya mo. Napapagod ng magbantay sa iyo. Hindi lang makapagreklamo," nakangising sabi ni Geraldine.

Tumaas ang kilay ni Lorna. "Wow! Parang sinasabi mo namang sakit ako sa ulo ni kuya, ganoon"

"Hindi. Sobrang sakit ka lang sa ulo!"

"Anong sinabi mo? Loko ka rin, ah!" tumatawang sabi ni Lorna.

Mabilis na sumapit ang uwian. Nawala kaagad ang ngiti sa labi ni Lorna nang makita si Cheska. Kasama ng kuya Lucian niya ang girlfriend nito sa pagsundo sa kaniya kaya nairita kaagad siya. Nakasimangot siyang pumasok sa loob ng sasakyan.

"Wala bang kiss si kuya? Bakit nakasimangot ka?" nakangiting tanong sa kaniya ni Lucian.

"Kiss? Hindi na 'no! Madumi na ang lips mo! Eww!" maarteng sabi ni Lorna.

Tumaas ang kilay ni Cheska. Alam niya ang ibig sabihin ni Lorna. Parang sinasabi nitong madumi na ang labi ni Lucian dahil hinalikan siya nito.

'Bruha talaga ang Lorna na ito! Nakakairita! Kaunting - kaunti na lang, masasampal ko na talaga siya! Napakasinungaling pa! Kagigil!! Gusto ko na talaga siyang mawala sa buhay namin ni Lucian! Ang sarap niyang gilitan sa leeg!'

Inirapan ni Lorna si Cheska nang tingnan siya nito. Asar na natawa na lang si Cheska habang nagpipigil ng inis.

"Saan mo gustong kumain, aking prinsesa? Nagugutom ka na ba?" ani Lucian habang nagmamaneho.

"Kahit saan po, kuya. Ikaw na ang bahala," walang ganang sagot ni Lorna sabay tingin sa kalsada.

Pinagmasdan ni Lorna si Cheska. Abala ito sa pagkalikot ng cellphone. Napatingin siya sa mahaba nitong rebounded na buhok. Bigla siyang nakaisip ng kalokohan. Kinuha niya ang bubble gum niya sa bag at saka patago iyong nginuya. At nang mawala na ang tamis nito, maingat niyang idinikit ang bubble gum sa buhok ni Cheska bago ngumiti ng tagumpay.

'Hindi ako titigil hangga't hindi mo hinihiwalayan si kuya Lucian! Akin lang siya at hindi siya puwede sa iba lalo na sa iyo!'

Ilang oras ang lumipas, nakarating na sila sa lugar na kakainan nila. Dali- daling bumaba ng sasakyan si Lorna upang itapon kung saan ang basura ng kaniyang bubble gum. Pagkatapos, painosente siyang tumayo sa tabi.

"Halina na po, aking prinsesa. Mag- order ka ng gusto mong pagkain, ha? Magkabusog ka ngayon.." malambing na sabi ni Lucian.

"Yes po, kuya! Salamat po!" magiliw niyang sabi.

Pagkapasok nila sa loob, naupo sila sa isang tabi bago nag- order na ng kaniya- kaniya. Naging abala sila sa pagkalikot ng kaniya- kaniyang cellphone habang naghihintay ng order. Sinuklay ni Cheska ang kaniyang buhok at malakas na tumili nang makita ang bubble gum sa kaniyang buhok. Napatingin tuloy ang mga tao sa kanila.

"Oh my! This is so nakakahiya na talaga! Pinagtitinginan tuloy tayo!" sambit ni Lorna bago napailing.

Magkasalubong ang kilay ni Lucian nang tingnan ang kaniyang nobya. "Babe, ano ano ba?! Kahit saan na lang? Maingay ka?'

Mangiyak- ngiyak na ipinakita ni Cheska ang buhok niyang may bubble gum. "Look! May bubble ang buhok ko! Wala naman ito kanina! Saan ito galing? For sure, si Lorna na naman ang may kasalanan nito! Gusto niyang sirain ang buhok ko!"

Humalukipkip si Lorna. "Tsk. I don't like bubble gum. Kahit itanong mo pa kay kuya. May trauma ako diyan simula nang mabulunan ako."

Mariing pumikit si Lucian. "Nagsasabi ng totoo ang kapatid ko. Bakit ba palagi mo na lang sinisisi ang kapatid ko? Nakakainis ka na, Cheska. Hindi ba puwedeng may sinandalan ka lang kanina kaya napunta iyan sa buhok mo? Stop blaming my sister!"

Gustong humalakhak ni Lorna sa tuwa. Kulang na nga lang, tumalon siya sa tuwa dahil unti- unti na siyang nagtatagumpay sa kaniyang mga plano. Totoo rin namang may trauma siya sa bubble gum noon dahil nabulunan siya. At kahapon lang siya bumili ulit. May natira lang talaga sa bag niya.

"I hate you so much, Lorna! Napakasama mo!" naluluhang sabi ni Cheska habang pilit na inaalis ang bubble sa kaniyang buhok.

Napailing na lang si Lorna habang si Lucian naman ay hindi na alam ang gagawin. Parang gusto na lang niyang maglahong bigla.