"Lorna..."
"Kuya... ayos ka lang po ba? Mukhang pagod na pagod ka. Magpahinga ka na po..." malambing na wika ni Lorna.
Nanlaki ang mata niya nang yakapin siya nang mahigpit ni Lucian. Napatingin tuloy siya sa paligid kung naroon ba ang kanilang kasambahay.
"Kuya, baka makita tayo ni manang..." pabulong niyang sabi.
Bumuga ng hangin si Lucian. "Payakap muna saglit, prinsesa ko. Napagod kasi ako. Gusto kong yakapin ka muna para manumbalik ang lakas ko. Yakap mo lang ang magpapabalik ng lakas ko. Ang mahigpit mong yakap kung saan damang- dama ko ang malusog mong dibdib."
Natawa na lamang si Lorna at mas diniin pa ang sarili kay Lucian. Naramdaman na nga lang niya ang p agkalalaki nito na tumutusok sa kaniyang puson. Napangisi siya. Natutuwa siya dahil nagbibigay pala ng lakas kay Lucian
