บทที่ 6
1054 Words
“ทำไมป่านนี้ถึงยังไม่กลับเข้ามาอีก”
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณสมร”
“ปะ..เปล่าค่ะเสี่ย“
"จะเปล่าได้ยังไงลูกสาวคุณไปเข้าห้องน้ำเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ก่อนจะพาลูกสาวมาได้คุยกันหรือยัง"
"คุยแล้วค่ะเสี่ย หรือว่ามีนาจะมีธุระด่วน ดิฉันขอออกไปโทรหาลูกแป๊บหนึ่งนะคะ" คุณนายสมรรีบออกมาจากห้องนั้นแล้วไปที่รถเพื่อถามคนขับว่าเห็นมีนากลับมารถหรือยัง
หน้าสถานบันเทิงยามค่ำคืน..
"พี่คะ"
"สองร้อยบาทครับ"
"ฉันว่าจะบอกพี่ให้รออยู่นี่ครู่หนึ่งเดี๋ยวฉันเข้าไปยืมเงินกับพี่ชายมาจ่ายค่ะ"
"อะไรวะ ที่เดิมเลย ไม่รู้จักพกเงินมาหรือไง" ที่แท็กซี่บอกว่าที่เดิมเลยเพราะเคยมาส่งผู้หญิงคนหนึ่งที่นี่ด้วยค่ารถสองร้อยบาทเหมือนกัน แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เข้าไปเอาเงินด้านในมาจ่าย ที่สำคัญคือวันนั้นเกือบถูกการ์ดของร้านนี้กระทืบ
"ฉันไม่ได้เอาเงินติดตัวมาด้วยจริงๆ ค่ะ ฉันไม่เบี้ยวหรอก"
"เป็นอีตัวที่นี่เหรอ..สวยดีนี่เรา ถ้างั้นพี่เพิ่มให้สามร้อยบาท"
"อะไรคือเพิ่มให้สามร้อยบาทคะ"
"ก็ส่วนมากซื้อกินประมาณห้าร้อยบาท"
"แน่ใจเหรอคะว่าใช้ปากพูด"
"เต็มที่ก็พันหนึ่ง"
"ไอ้เลว!" เห็นผู้หญิงแต่งตัวแบบนี้จะทำอาชีพเดียวหรือไง หญิงสาวกระแทกเสียงใส่ก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถ
"อ้าว อย่าบอกนะว่าจะชิ่ง" คนขับแท็กซี่เลื่อนกระจกรถลงแล้วตะโกนตามหลังเธอไป
"ก็บอกให้รออยู่ตรงนี้ไงเดี๋ยวไปเอาเงินมาให้" หญิงสาวเดินมาบริเวณด้านหน้าที่มีพนักงานของที่นี่ยืนอำนวยความสะดวกอยู่ "ฉันมาขอพบคุณสิงหาค่ะ"
"คุณสิงหาอยู่โซนบาร์ครับ"
"ช่วยตามเขาออกมาหาฉันได้ไหมคะ" เธอไม่อยากจะเข้าไปที่นั่นเลยเพราะกลัวว่าจะเจอไอ้หมอนั่น
"ว้าวน้องสาว วันนี้มีคนชวนออกไปข้างนอกหรือยัง" ขณะที่เธอกำลังคุยกับพนักงานของที่นี่อยู่ก็ได้มีลูกค้าของร้านเดินผ่านมา
"คุณพูดกับฉันเหรอ"
"สวยๆ แบบนี้ท่าจะอร่อยคืนนี้พี่ทุ่มไม่อั้นไปกับพี่ไหม"
"ไปตายซะ!" พูดแค่นั้นเธอก็รีบเข้าไปด้านใน ทำไมผู้ชายพวกนี้ในหัวมีแค่เรื่องแบบนี้เหรอ
"นี่เธอ?" อนงค์ที่ยืนรอต้อนรับลูกค้าอยู่ เห็นลูกค้าคนเมื่อคืนก่อนเดินเข้ามา..แถมชุดที่ใส่โชว์ยิ่งกว่าสาวเอนเตอร์เทนของร้านนี้สะอีก
"ฉันมาหาคุณสิงหา"
"ไม่อยู่"
"แต่พนักงานข้างนอกบอกว่าอยู่"
"เอ๊ะ นี่เธอฉันบอกว่าไม่อยู่ไงแล้วนี่เธอจะไปไหน" อนงค์เดินตามหลังลูกค้าคนนั้นที่เดินไปทางห้องทำงาน
มาถึงหน้าห้องทำงานที่สิงหาให้เข้าไปรอเมื่อวานเธอก็เปิดประตูเข้าไป
"ก็บอกว่าไม่มีคนอยู่ไง"
"เธอมีเบอร์โทรพี่เขาไหมโทรให้ฉันหน่อย"
"ถึงมีฉันก็ไม่โทร"
"มาทำอะไรกันตรงนี้" สายตาคนที่ถามมองผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสสีแดงโชว์แผ่นหลังเหมือนไม่คุ้นเคยหรือว่าคุ้นก็ยังไม่แน่ใจ
"อ้าวคุณเวท" อนงค์เป็นคนหันไปมองด้านหลังก่อนที่มีนาจะหันไป "ก็ผู้หญิงคนนี้น่ะสิคะเสียมารยาท บอกว่ามาหาคุณสิงหา เรายังไม่ได้อนุญาตเลย"
"มาหาไอ้สิงหา?" พอเธอหันหน้ามาเขาก็จำได้ในทันที แต่สายตานั้นมองใบหน้าเธอแค่แว๊บเดียวก่อนที่จะมองต่ำลงไปดูหน้าอก เพราะถ้าเสื้อของเธอขยับไปด้านใดด้านหนึ่งแม้แต่นิดเดียว คงเห็นตรงที่เขาเคยดูด
"มองอะไร" หญิงสาวรีบเอามือมาปิดตรงสายตาเขาที่จ้องอยู่
"ก่อนจะใส่ชุดนี้ออกจากบ้านได้ปรึกษาใครหรือยัง"
"เรื่องของฉัน คุณสิงหาไปไหน"
"ถามหามันทำไม"
"ฉันมีธุระแค่บอกมาว่าคุณสิงหาอยู่ไหน"
"คืนนี้มันคงไม่กลับเข้ามาที่นี่"
"ไม่กลับเข้ามางั้นเหรอ แล้วเราจะทำยังไงดี" หญิงสาวแค่พูดออกมาคนเดียวเบาๆ
"มีอะไรทำก็ไปทำ" เวทมนตร์บอกให้อนงค์กลับไปทำงาน ก่อนที่เขาจะเปิดประตูห้องทำงานแล้วเดินเข้าไปเหมือนไม่สนใจเธอ
"คุณคะ" คงมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวแล้วล่ะ ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
เขาแค่เหลือบตามองมาเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปขยับเก้าอี้นั่งลง
"ฉันติดค่าแท็กซี่อยู่ ขอยืมเงินคุณไปจ่ายค่าแท็กซี่ก่อนได้ไหมคะ"
"อะไรนะไม่ได้ยิน"
"ฉันขอยืมเงินก่อนสองร้อยบาทจะไปจ่ายค่าแท็กซี่" ไม่สิสองร้อยจะพอไหมเนี่ย "ฉันขอยืมหนึ่งพันบาท" เผื่อคืนนี้ไม่เจอพี่ชายยังพอมีเงินไว้ใช้บ้าง
"คุณยืมเงินคนอื่นใช้น้ำเสียงแบบนี้เสมอเหรอ" เพราะน้ำเสียงของเธอเหมือนขู่บังคับเอา
"ฉันจำเป็นต้องมีเงินไปให้ค่าแท็กซี่ คุณอย่าลีลามากได้ไหม"
"คุณครับเงินแต่ละบาทมันหายากมากเลยนะ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะได้เงินคืนจากคุณไหม"
"ได้คืนแน่ค่ะ แต่ตอนนี้ให้ฉันยืมก่อนได้ไหมแท็กซี่รออยู่ด้านนอก"
แทนที่เขาจะเอาเงินออกมาให้เธอยืม แต่เขาดันเอนหลังนั่งพิงกับพนักเก้าอี้ที่นั่งอยู่แล้วยกขาขึ้นมาพาดกับโต๊ะทำงานในท่าที่สบาย
หมับ.. หญิงสาวเดินอ้อมไปด้านหลังแล้วจับเก้าอี้ของเขาให้เอนลง
"เฮ๊ยยไม่เล่นแบบนี้นะคุณ"
"แล้วคุณจะให้ฉันยืมไหมล่ะ"
"เอาผมขึ้นก่อน"
"บอกมาก่อนว่าจะให้ฉันยืมไหม"
"สงสัยว่าอยากจะเจ็บ" แค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วร่างกายของพวกเขาถูกฝึกมาจนแข็งแกร่ง เวทมนต์ถีบโต๊ะที่ขาเขาพาดอยู่ก่อนจะม้วนตัว..
- Writer
