บทที่ 7
902 Words
"กรี๊ดดด" ตกใจตั้งแต่ตอนที่เขาม้วนตัวแล้ว แต่พอลุกขึ้นมาได้เขาก็กระชากตัวเธอแล้วกดลงกับพื้น "ปล่อยนะไอ้บ้า!"
"ใครเป็นคนเริ่มก่อนล่ะ"
"ฉันไม่ยืมเงินแกแล้วก็ได้ ปล่อยได้หรือยัง"
"ไม่ปล่อย"
"กรี๊ดด" มีนาเบือนหน้าหลบริมฝีปากอีกฝ่ายที่โน้มลงมาก่อนที่จะพูด "แท็กซี่จอดรออยู่ด้านนอก ฉันไม่ได้เอากระเป๋าเงินมาด้วย ปล่อยนะฉันจะออกไปยืมเงินจ่ายค่าแท็กซี่"
"เดี๋ยวให้คนจัดการให้"
"ฉันจะไปจ่ายเอง" มือเรียวพยายามดันคนที่ทับร่างเธออยู่ให้ออกไป "อืมม" และจังหวะนั้นเธอก็พลาดท่าเขาจนได้
ริมฝีปากหนาขยี้จูบด้วยความมันเขี้ยว แต่เธอก็ไม่ได้ยอมให้เขาจูบได้ง่ายๆ
งับ!
"อืมมม!" ชายหนุ่มรีบถอนจูบออกเมื่อถูกอีกฝ่ายกัด "ร้ายนักนะ" ริมฝีปากหนาเม้มเข้าหากันเพื่อเช็คว่าตรงที่เธอกัดถึงกับเลือดออกไหม
"ถ้านายไม่ปล่อยได้เห็นดีกันแน่"
"จะให้เห็นตรงไหนก่อนล่ะ" สายตาคมมองต่ำลงไปดูเรือนร่างระหง ตอนนี้เสื้อของเธอไม่ได้ปิดอยู่ตรงหน้าอกอีกแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้หยุดมองอยู่แค่นั้น เขายังคงมองต่ำลงไปจนถึงกระโปรงตัวสั้นที่เปิดขึ้นมาจนเห็นเนินอวบนูน
"ไอ้บ้า ไอ้เลว ไอ้คนฉวยโอกาส"
"ยังเหลืออีกไหม ด่าอีกสิจะได้รวบยอดทีเดียวเลย"
"ปล่อยนะฉันเจ็บ!" เธอไม่ได้แกล้งบอกว่าเจ็บหรอก เพราะตอนนี้แผ่นหลังที่เสียดสีกับพื้นกระเบื้องรู้สึกระคายเคืองผิวไปหมดแล้ว
"ถ้างั้นไปที่โซฟากัน"
"ไม่! โอ๊ยนี่นาย" ถึงแม้เธอจะปฏิเสธแต่ตัวเล็กแค่นี้มีหรือที่เขาจะพาไปไม่ได้ จนร่างของเธอถูกวางลงที่โซฟาตัวยาวของห้องทำงานนั้น
หมับ
"กรี๊ดเอามือออกไปนะ!" พอวางเธอลงได้มือข้างหนึ่งเขาก็วางแนบกับหน้าอก
ที่จริงเวทมนต์ไม่ได้ตั้งใจจะจับ ตอนวางเธอลงมือดันพลาดไปแนบลงกับตรงนั้นพอดี แต่ไม่อยากจะเอาออกเลยเต็มไม้เต็มมือดีชะมัด
ก๊อก ก๊อก จังหวะที่เวทมนต์ขยับมือออกก็ได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ใครวะ"
"มีแท็กซี่เข้ามาถามหาผู้หญิงคนที่เข้าไปในห้องทำงานกับคุณเวทครับ"
เธอที่ถูกเขาทับร่างอยู่ไม่ดิ้นแล้ว..และสายตางามคู่นั้นส่องประกายมองเขาแบบขอร้อง
"รออยู่ข้างนอกก่อน" ชายหนุ่มส่งเสียงออกไปบอกคนที่รออยู่หน้าประตู ตอนนี้ขอจัดการกับเธอก่อนแล้วกัน
"คุณต้องเอาเงินไปจ่ายแท็กซี่ให้ฉันแล้วล่ะ" คงไปขอยืมคนอื่นไม่ทันแล้ว
"แลกด้วยอะไร"
"เดี๋ยวฉันไปเอาเงินมาคืนให้คุณคืนนี้เลย" ถึงแม้ไม่อยากจะกลับบ้านแค่ไหนก็คงต้องกลับแล้วล่ะ เกิดมาไม่เคยไม่มีเงินติดตัวแบบนี้มาก่อน มันลำบากขนาดนี้เลยเหรอ
"แต่ฉันไม่ต้องการเงินคืน"
"ฉันยืมเงินก็ต้องคืนด้วยเงินสิ"
"คนที่ให้ยืมไม่ต้องการเงินไง ไม่เข้าใจเหรอ"
"แล้วต้องการอะไร"
"จูบ"
"นี่!" ทีแรกกำลังจะด่า แต่ต้องอดทนไว้ก่อน ในเมื่อเขาเป็นต่อแล้วนี่ "ก็ได้คุณเอาเงินไปให้เขาก่อนสิ"
"ใครอยู่ข้างนอกจ่ายค่าแท็กซี่ด้วย"
"ครับ"
"ปล่อยนะ!" ทีแรกเธอจะหาโอกาสตอนที่เขาลุกไปเอาเงินจ่ายค่าแท็กซี่ ไม่คิดว่าเขาจะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้
"จะผิดคำพูดตัวเองงั้นเหรอ"
"คุณจะให้ฉันเสียจูบเพื่อแลกกับค่าแท็กซี่เนี่ยนะ"
ก๊อก ก๊อก แต่จังหวะนั้นก็ได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
"อะไรอีกวะ"
"พี่เวทมีคนของเสี่ยวิเศษมาถามหาผู้หญิงที่ชื่อมีนาครับ"
"........." มีนาถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินว่าคนของเสี่ยวิเศษตามมาถึงที่นี่แล้ว
"เธอรู้จักเสี่ยวิเศษด้วยเหรอ" เสี่ยวิเศษเป็นคนกว้างขวางมาก และก็เคยมาใช้บริการที่นี่บ่อยครั้ง
มีนาตอบด้วยการส่ายหน้า แต่สายตานั้นดูเศร้าลง แสดงว่าเสี่ยวิเศษให้คนตามเธอมาแน่เลยถึงได้ตามมาเร็วขนาดนี้ เธอพลาดเองที่ออกจากโรงแรมไม่ระวังตัว
"บอกไปว่าไม่มีผู้หญิงที่ชื่อมีนาอยู่ที่นี่"
"แต่เขาบอกว่าเห็นเข้ามาที่นี่ครับ"
"ใครเป็นหัวหน้าพวกมึงวะ!" ชายหนุ่มค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น พอเขาลุกเธอก็รีบลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ เพราะตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับถอดผ้าเลย
"แต่พี่เวทครับ ถ้าเรามีปัญหากับเสี่ยผมคิดว่ามันน่าจะไม่ดีนะครับ" ลูกน้องคิดว่าเวทมนต์ต้องแย่งเอาเด็กเสี่ยมาแน่ถึงให้คนตามมาถึงที่แบบนี้
"ฉันไม่ออกไปนะคุณ" คำพูดและท่าทีของเธอเปลี่ยนไปจากตอนแรก เขาคิดว่ามันต้องมีอะไรแน่
"บอกมาคำเดียวว่าเธอไม่ใช่เด็กไอ้เสี่ยนั่นใช่ไหม"
- Writer
