วิวาห์ดิสม์

คนไข้ปริศนา

หน้านี้คำพูดหยาบคาย อาจไม่ถูกกับกับจริตของรีดบางคน ก็กดข้ามได้นะคะ

รพ. เอกชน

คริสเตียนรีบเดินเข้ามาใน รพ. ด้วยความรีบเร่ง ในใจคือคิดอีกอย่างคือ ' ซีเก็ตส์ไปหาชู้ที่สเปน ' แววตาดุดันน่ากลัวมองทางเดิน เท้าใหญ่ก้าวไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า. พยาบาลสาวรีบวิ่งเข้ามาหาคริสเตียนทันที

" คนไข้ช็อกค่ะ ตอนนี้อยู่ในห้องไอซียูรอคุณหมอคริสอยู่ " พยาบาลรายงานอาการให้คริสเตียนได้รับรู้ถึงอาการคนไข้ที่เขาได้ช่วยชีวิตเอาไว้เมื่อคืนก่อน คริสเตียนปลายตามองพยาบาลเล็กน้อย

" ..ืม ....." คริสเตียนไม่พูดอะไรออกมาเลยนอกจาก ครางสั้นๆในลำคอ เท้าใหญ่ก้าวเดินตรงไปที่ห้องเปลี่ยนชุด คริสเตียนรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและใช้เวลาให้เร็วที่สุด เสร็จแล้วเขารีบเดินไปที่ห้องไอซียูทันที

" คุณหมอคริสค่ะ คนไข้ชีพจรเต้นอ่อนลงเรื่อยๆค่ะ และมีเลือดไหลออกจากช่องอกค่ะ การเต้นของหัวใจเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆค่ะ" พยาบาลสาวรายงานอาการของคนไข้ทันที คริสเตียนรีบเดินเข้ายืนข้างๆเตียงคนไข้ มือใหญ่ที่สวมถุงมือค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น และมืออีกข้างเอาไฟฉายส่องดูม่านตา

" ผมจะทำการผ่าตัดที่ช่องอก เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม" คริสเตียนเงยหน้าขึ้นมาสั่งพยาบาลและหมอสุดยอดที่อาสาเข้ามาช่วยในการผ่าตัดครั้งนี้

" ค่ะคุณหมอ" พยาบาลขานรับแล้วเริ่มจัดการตามที่หมอคริสเตียนสั่ง ทุกคนทำด้วยความรวดเร็ว เพื่อจะได้ช่วยชีวิตคนไข้ได้ทันเวลา เเต่จู่ๆคริสเตียนสังเกตเห็นว่า ริมฝีปากคนไข้เริ่มคล้ำๆ เลือดไหลออกจมูก

" คนไข้โดนยาพิษ เจาะเอาเลือดไปตรวจหาสารพิษด่วน " คริสเตียนหันไปบอกพยาบาลสาวทันที เพราะร่างกายของคนไข้เริ่มเปลี่ยนสีมากขึ้น

" ทำการถ่ายเลือดด่วน". คริสเตียนสั่งหมอสุดยอดและพยาบาล ทุกเริ่มลงมือทันที เพื่อทำตามคำสั่งองคุณหมอคริสเตียน.

" เจาะเลือดเสร็จแล้วเอาไปห้องแล็บให้ ดร. เถื่อน " คริสเตียนสั่งพยาบาลสาว เสร็จแล้วเขาก็เริ่มรักษาทันที โดยเคสนี้คริสเตียนและหมอสุดยอดได้ใช้เวลารักษานานถึงห้าชั่วโมง เพราะคนไข้หยุดหายใจ หมอคริสเตียนและหมอสุดยอดได้ช่วยกันปั๊มหัวใจของคนไข้นานมากๆ กว่าหัวใจจะมาเต้นเป็นปกติ แถมหมอคริสเตียนยังต้องผ่าช่องอกเพื่อนดึงเอาเลือดออกอีกด้วย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทั้งการเปลี่ยนเลือดด้วย แต่คนไข้ก็ยังไม่สามารถย้ายออกไปห้องพักปกติได้ เพราะยังอันตรายอยู่

ห้องทำงานหมอคริสเตียน

" ในร่างกายคนไข้มีสารหนูว่ะ " เถื่อนยื่นกระดาษเอกสารให้คริสเตียนที่นั่งหน้าเครียดอยู่ เถื่อนมองแล้วก็เข้าใจ เพราะเขารู้ว่าคริสเตียนน่าจะเครียดกับเรื่องคนไข้แน่นอน คริสเตียนมองหน้าเถื่อนพลางถอนหายใจแรงๆ เขายังไม่ได้สนใจกระดาษตรงหน้าที่ยื่นมา

" ไอ้เจ็ตส์อยู่ไหนว่ะ?" คริสเตียนถามเถื่อนเสียงเรียบ เถื่อนมองหน้าคริสเตียนพลางขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความงุนงง มือใหญ่ที่วางบนโต๊ะใช้นิ้วเรียวเคาะลงที่ละนิ้ว

" มึงถามหามันทำไมว่ะ ?" เถื่อนถามด้วยความสงสัย คริสเตียนขบกรามแน่นๆ พลางแสดงสีหน้าใส่เถื่อน

" กูอยากรู้ว่าซีเก็ตส์ เมียของกูไปสเปน ไปทำอะไร ที่ไหน กับใคร " คริสเตียนเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาเยือกเย็น. ถึงแม้ในใจจะรู้ว่ามาบ้างแต่เขาอยากรู้มากกว่านี้ เขาอยากรู้อย่างละเอียด เถื่อนถึงกับเงียบเพราะอาการของคริสเตียนตอนนี้เหมือนกับปีศาจร้ายที่กำลังรอเขมือบเหยื่อ

" ไอ้เจ็ตส์มันไปส่งน้องขวดเปล่าให้กูอยู่เดี๋ยวมันก็มา" เถื่อนบอกคริสเตียนเสียงเรียบ พลางมองหน้าคริสเตียนนิ่งๆ คริสเตียนถอนหายใจแรงๆ พลางยื่นมือใหญ่ไปหยิบกระดาษเอกสารขึ้นมาอ่านดู

" นี้แสดงว่ามีคนแอบเข้ามาใน รพ. ของเรา เพื่อมาวางยาคนไข้คนนี้เหรอว่ะ" คริสเตียนพูดออกมาน้ำเสียงเข้ม เพราะใน รพ. แบบนี้ไม่น่าจะมีใครกล้ามาทำแบบนี้ได้ เถื่อนพยักหน้าให้คริสเตียน

" มันตั้งใจฆ่าปิดปากแน่ๆว่ะ มึงไปเจอคนไข้ที่ไหนว่ะ" เถื่อนถามคริสเตียนด้วยความสงสัย คริสเตียนก้มลงอ่านเอกสารพลางขบกรามแน่ๆ

" กูเจอสลบข้างทาง หัวใจยัเต้นอยู่เบยช่วยมา" คริสเตียนพูดออกมาเสียงเรียบ เพราะวันที่เขาเจอคนไข้นั้น ตามร่างกายโดนแทงสามแผล หัวแตก ตามร่างกายฟกช้ำไปหมด พอตรวจดูชีพจรแล้วก็รีบนำตัวส่ง รพ. ทันที

" เกิดอะไรขึ้นว่ะ " เถื่อนพูดออกมาด้วยความสงสัย คริสเตียนก้มลงอ่านเอกสารอีกรอบ พร้อมถอนหายใจเบาๆ

" กูคิดว่าโดนโจรปล้นหรือเปล่า เพราะลุงไม่มีอะไรเลยในกระเป๋าเสื้อ หรือไม่อาจจะอย่างอื่นว่ะ" คริสเตียนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าสงสัยเช่นกัน เพราะในร่างกายของคนไข้ไม่ได้มีกระเป๋าตังค์เลย บัตรประชาชนสักใบกับไม่มี คริสเตียนพลางคิดถึงตอนที่เขาไปเจอร่างของลุงที่เขาช่วยเอาไว้ แต่จู่ความคิดของคริสเตียนก็ต้องชะงักเพราะอีกความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา

' ชู้อยู่ที่สเปน ' คำพูดของคริสเตียนที่ตอกย้ำให้เขาเริ่มหงุดหงิด แต่เขาก็พยายามข่มมันเอาไว้ เพื่อไม่ให้เสียสมาธิเรื่องงาน

ก๊อกๆๆเสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของหมอคริสเตียนดังขึ้น คริสเตียนและเถื่อนหันไปมองทันที

" นายมีอะไรหรือเปล่าครับ ?" เจ็ตส์เปิดประตูห้องเข้ามา พร้อมกับปิดประตูลงไปให้สนิท ก่อนที่จะหันมาถามเถื่อนผู้เป็นนายเพราะเถื่อนได้ส่งข้อความไปหาเขา เพื่อให้มาที่นี่

" ส่งน้องเปล่าเสร็จแล้วใช่ไหมไอ้เจ็ตส์ " เถื่อนถามลูกน้องคนสนิท คริสเตียนมองหน้าเจ็ตส์นิ่งๆ ในใจอยากสั่งงานเจ็ตส์แทบตายแต่ก็ต้องใจเย็นๆก่อน

" ครับนาย ผมได้จ่ายค่าเลี้ยงดูให้เธอและซื้อกระเป๋าแบรนด์ดังของร้านคุณซีลันดาให้เธอหนึ่งใบครับนาย " เจ็ตส์รายงานให้เจ้านายได้ทราบ เถื่อนยิ้มที่มุมปาก

" หึหึ " เถื่อนหัวเราะในลำคอชอบใจ

" เธอบอกว่านายสามารถติดต่อหาเธอได้ตลอดเวลาเลยนะครับ " เจ็ตส์บอกเจ้านายตามความจริงที่ขวดเปล่าสั่งมากับเขา เถื่อนเหยียดยิ้มที่มุมปากพลางยักไหล่ให้และหันกลับไปมองหน้าคริสเตียน เพราะผู้หญิงคนนั้นได้หมดความหมายไปแล้ว เขาไม่ได้เปิดซิงเธอสักหน่อย เธอจะมายึดติดอะไรกับความสัมพันธ์ที่เธอทอดสะพานมาให้เขาเองล่ะ

" ไอ้เจ็ตส์มึงรู้หรือเปล่าว่าลูกของอาแกรไปสเปนนะ ไปอยู่ไหน ทำอะไร จะกลับมาตอนไหน" คริสเตียนถามทันที เพราะเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับซีเก็ตส์เลยแม้แต่น้อย รู้แค่ว่าเป็นคู่หมั้นและเป็นภูมิแพ้แค่นั้น ตอนไปห้างเขาก็ไม่ได้สังเกตุอะไรเธอมากเลย ไม่ได้สนใจว่าซีเก็ตส์จะกินอะไรด้วย เถื่อนมองหน้าคริสเตียนพลางส่ายหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร

" ผมรู้แค่ว่างานของคุณหนูซีเก็ตส์มีปัญหาครับคุณคริสเตียน และเธอก็มีบ้านที่นั้นด้วยครับเพราะนายแกรนิคได้ซื้อเอาไว้ให้เธอที่นั้น แต่คุณหนูไม่ได้ไปคนเดียวนะครับ " เจ็ตส์รีบรายงานให้เจ้านายอีกคนได้ทราบ เพราะเขาและฟาสต์แทร็กเป็นเพื่อนกันจะไปไหนมาไหนจะเล่าให้กันฟังเสมอ คริสเตียนมองหนาเจ็ตส์นิ่งเพราะไม่อยากเชื่อว่าเจ็ตส์จะรู้เรื่องได้รวดเร็วแบบนี้ ' ไปหาชู้จะเอาใครไปด้วยล่ะ'

" แล้วทำไมไอ้เตอร์ไมไปด้วยว่ะ" คริสเตียนถามเจ็ตส์ด้วยความสงสัย เพราะเขาไม่เห็นจะมีพี่ชายของซีเก็ตส์ไปคุมเลย เจ็ตส์มองหน้าคริสเตียนด้วยความสงสัยแต่การรายงานอีกครั้ง

" คุณหนูซีเก็ตส์ไปกับลูกน้องคนสนิทที่ชื่อฟาสต์แทร็กและลูกน้องอีกสี่ห้าคนครับนาย " เจ็ตส์รีบรายงานให้คริสเตียนได้ทราบอย่างชัดเจน คริสเตียนส่ายหน้าล็กน้อยเพราะเขาไม่อยากจะเชื่อคำพูดของเจ็ตส์เลย

" กูต้องการให้มึงไปสืบมาให้กูละเอียดมากกว่านี้ " คริสเตียนบอกเจ็ตส์เสียงเข้ม เจ็ตส์ก้มหน้าลงมองพื้น

" ครับนาย" เจ็ตส์ตอบสั้นๆ เพราะนี้คือคำสั่งของเนจ้าเหนือหัว เถื่อนนั่งฟังนิ่งๆ

" กูต้องการเร็วที่สุดภายในวันนี้เย็น" คริสเตียนบอกเจ็ตส์ให้เข้าใจ เพราะเขาคงรอให้ซีเก็ตส์ไปสวีทกับชู้นานไม่ได้ เขาจะต้องตามไปหาถึงที่

" ครับนาย" เจ็ตส์ตอบเจ้านายเสียงเข้ม พร้อมกับหมุนตัวเดินออกไปจากห้องทันที เถื่อนหันหน้ามามองหน้าคริสเตียนพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

" ชอบหรือรักเข้าแล้วละสิมึงไอ้คริส หึหึ" เถื่อนถามคริสเตียนอย่างรู้ใจกันมานาน คริสเตียนหันมามองหน้าเถื่อนพลางถอนหายใจแรงๆ

" รักบ้าอะไร ผู้ใหญ่สัญญากันเอาไว้กูเป็นเด็กก็ต้องทำตามแค่นั้นเอง" คริสเตียนตอบปฏิเสธเถื่อนทันที เถื่อนส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่ายแต่ก็พูดให้คริสเตียนสบายใจ

" อืมๆ กูเชื่อมึง" เถื่อนตอบสั้นให้คริสเตียนได้ดีใจ

บ้านคุณหญิงนงนุชและคุณชานุ

บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ในพื้นที่ 10 ไร่ โดยที่ทั้งคุณหญิงนงนุชและสามีชานุได้สร้างทุกอย่างขึ้นมากับมือของคนทั้งคู่ โดยทั้งสองคนได้อดออมมานาน จนได้ร่ำรวยขนาดนี้ ทั้งสองคนมีลูกสาวคนหนึ่งชื่อบัวลัย ซึ่งบัวลัยได้เรียนจบบริหารและได้แต่งงานกับนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ร่ำรวย ทั้งบัวลัยและสามีที่ชื่อนพชัยได้มีลูกชายหนึ่งคนชื่อชัยชนะซึ่งเป็นหมอที่ รพ. เอกชนแห่งหนึ่ง แต่คุณหญิงนงนุชและสามีได้รับเลี้ยงเด็กกำพร้าอีกคนหนึ่งชื่อนัสญา ซึ่งนัสญาเรียนจบพยาบาล และอายุห่างจากบัวลัยถึง15 ปี เพราะทั้งสองคนเหงาและอ้างว้างที่บัวลัยแต่งงานออกเรือนไปไม่ค่อบกลับมาบ้านเยี่ยมพวกท่านเลย นัสญาเรียนจบพยาบาลเพราะเธอมุ่งมั่นจะดูแลผู้มีพระคุณทั้งสองยามแก่เฒ่า เธอตั้งใจจะดูแลคุณหญิงและสามีของท่านเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เลี้ยงเธอมา

" คุณท่านค่อยๆกลืนนะคะ" นัสญาป้อนอาหารเช้าที่เป็นข้าวต้มให้คุณหญิงนงนุชเพราะท่านไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ท่านเป็นอัมพาตแขนขาอ่อนแรง เพราะอุบัติเหตุตกบันได คุณหญิงนงนุชยิ้มเอ็นดูนัสญา. ท่านดีใจที่มีลูกสาวบุญธรรมอยู่บ้างๆ

" คุณ พี่ กลับ มา หรือ ยัง " คุณหญิงนงนุชถามนัสญาช้าๆ เพื่อให้นัสญาได้เข้าใจ นัสญาได้ยินแล้วก็ปวดที่หัวใจ เพราะคุณชานุสามีของคุณหญิงนงนุชยังเงียบไม่ได้กลับมาบ้านเลย

" ยังค่ะ คุณท่าน" นัสญาตอบเสียงอ่อนโยน พลางจ่อข้าวต้มที่ปากของคุณหญิง ท่านอ้าปากรับช้าๆและเคี้ยว ในใจเป็นห่วงสามีอย่างมาก เพราะสามีไม่เคยหายเงียบแบบนี้มาก่อน

" คุณแม่ค่ะ " เสียงของลูกสาวคนเดียวของคุณหญิงนงนุชดังขึ้น พร้อมกับสามีนพชัยที่เดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน นพชัยมองหน้าแม่ยายพลางปากคว่ำ เพราะรังเกียจร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงและไม่มีการเคลื่อนไหวเอาแต่นั่งบนรถเข็นตลอดเวลา

" พวกขี้ข้าออกไปก่อน กูอยากคุยกับแม่ของกู" บัวลัยหันไปมองหน้าคนรับใช้ที่นั่งรอรับใช้คุณหญิงนงนุชอยู่ใกล้ๆสองสามคนให้ออกไปก่อน คนรับใช้รีบออกไปทันที บัวลัยหันหน้ามามองหน้านัสญา

" มึงด้วยอีกขี้ข้า อีกาฝาก จะมานั่งสะเออะอยู่หาพระแสงอะไรของมึง ออกไปอีไพร่" บัวลัยบอกกับนัสญาที่นั่งอยู่ข้างๆคุณหญิงนงนุช

" ไม่ค่ะ ดิฉันจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนคุณท่าน" นัสญาพูดตอบโต้บัวลัย เพราะเธอคงปล่อยให้บัวลัยอยู่ลำพังกับคุณหญิงนงนุชไม่ได้จริงๆ

" อย่าเ..ืือก เรื่องของคนในครอบครัว อีกาฝาก" บัวลัยพูดออกมาเสียงดัง พลางมองหน้าแม่บังเกิดกล้า คุณหญิงนงนุชมองหน้านัสญาพลางพยักหน้าให้เล็กน้อยเพื่อให้นัสญาออกไป เพราะท่านพร้อมตายด้วยมือของลูกสาวอีกครั้ง เพราะไอ้ที่ท่านเป็นอยู่แบบนี้เพราะบัวลัยผลักท่านให้ตกบันได นัสญามองหน้าบัวลัย

" มองหน้ากูทำไมอีนรก " บัวลัยพูดออกมาด้วยความเกลียดชัง คุณหญิงนงนุชได้ยินยิ่งปวดใจ นัสญาหันมามองหน้าคุณหญิงนงนุชพลางทำหน้าเป็นห่วงแต่ท่านยิ้มให้เธอเพื่อให้นัสญาสบายใจ

" ร้องดังๆนะคะคุณท่าน " นัสญาบอกกับคุณหญิงนงนุช พลางดันตัวลุกขึ้นยืนและเดินจากไป บัวลัยมองตามหลังนัสญาแล้วปากคว่ำ ' อีกาฝาก กูเกลียดมึง '

" คุณแม่ทำไมดื้อจังค่ะ แค่เซ็นโอนบริษัทให้หนูเนี่ยมันยากอะไรนักหนาค่ะ" บัวลัยหันหน้ามามองหน้าคุณหญิงนงนุชพร้อมกับพูดออกมาตำหนิมารดาบังเกิดเกล้า

" อยาก ได้ จน ตัว สั่น " คุณหญิงนงนุชกลั้นใจพูดออกมาด้วยกำลังที่มีทั้งหมด บัวลัยขบกรามแน่นๆ พลางเดินเข้ามาหามารดาบังเกิดเกล้า

" เอาแผ่นหมึกมาค่ะคุณนพ " บัวลัยหันไปบอกสามีให้เข้ามาใกล้เธอและมารดา

หมับ! มือของบัวลัยจับมือของคุณหญิงนงนุชพร้อมกับพยายามจับมือของคุณหญิงนงนุชให้แบนออกจากกันเพื่อทาบลงแผ่นหมึก

" ปล่อย ฉัน!!!!!!". คุณหญิงนงนุชร้องเสียงดัง

" หยุดนะ ! คุณบัวลัย คุณนพชัย" นัสญาวิ่งเข้าช่วยคุณหญิงนงนุช พร้อมผลักบัวลัยออกให้พ้นร่างคุณหญิงนงนุช

เพียะ! ๆๆ ฝ่ามือของของบัวลัยตอบลงที่ใบหน้าของนัสญา เเรงๆสองทีด้วยความโมโหเดือดดาล

" อีขี้ข้า อีไพร่ อีซิงหมาเกิด อีตัวมาร. อีกาฝาก อี.." บัวลัยร้องด่านัสญาเสียงดัง คนรับใช้วิ่งเข้ามาดูและช่วยคุณหญิงนงนุช

" หยุด!!!!!" เสียงคุณหญิงนงนุชร้องห้ามเพราะท่านรับไม่ได้กับคำด่าของลูกสาวแท้ๆ

" คุณแม่จะเข้าข้าอีกาฝากเพื่ออะไรค่ะ นี้คุณแม่กับคุณพ่อยกทุกอย่างให้มันแล้วใช่ไหมคะ" บัวลัยถามคุณหญิงนงนุชด้วยความเดือดดาล พลางปรี่เข้ามาหานัสญาที่ยืนกันบัวลัยไม่ให้เข้ามาใกล้คุณหญิงนงนุช

เพียะ! ฝ่ามือของบัวลัยตบลงที่ใบหน้าของนัสญาอีกรอบ

หมับ ! นพชัยรีบเข้ามาห้ามและดึงภรรยาออกไปจากสวนหลังบ้านทันที เพื่อไม่ให้ภรรยาทำมากกว่านี้ เพราะเดี๋ยวจะเข้ามาบ้านไม่ได้อีก

" คุณหญิงเจ็บตรงไหนไหมคะ?" นัสญานั่งลงตรงหน้าคุณหญิงนงนุช พร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง คุณหญิงนงนุชส่ายหน้าพลางน้ำตาคลอเบ้า นัสญากอดผู้มีพระคุณแน่นๆ คุณหญิงนงนุชพลางคิดถึงสามีขึ้นมาทันที เพราะไม่รู้ว่าสามีเป็นยังไงบ้าง

' คุณชานุคุณอยู่ไหนค่ะ ' คุณหญิงนงนุชถามหาสามีในใจ