“นาย... นายจะทำ... อีกเหรอ” ลินินถามเสียงแผ่ว
ปรัชญ์ถอนหายใจแรง มองไปทั่วร่างของหญิงสาว แล้วแกล้งย่นจมูก
“เหม็นหึ่งไปทั้งตัวนี่ ไม่มีอารมณ์หรอกนะ ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวจะเอายาให้กิน”
เขารุนหลังหญิงสาวให้เข้าไปในห้องน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวโยนให้ผืนหนึ่ง แล้วปิดประตูปล่อยเธอไว้ข้างใน ก่อนจะเดินไปหยิบยาแก้ปวดพร้อมกับน้ำมาวางไว้บนโต๊ะ นั่งอยู่ขอบเตียงฟังเสียงน้ำไหล แล้วรู้สึกหงุดหงิดเมื่อหญิงสาวอาบน้ำนานไม่ยอมออกมาสักที เขาลุกขึ้นถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะยืนตะลึง
ภาพตรงหน้าคือ ร่างเปลือยเปล่าขาวผุดผ่อง ยืนอยู่ใต้สายน้ำอุ่น ละอองไอน้ำฟุ้งเต็มห้องน้ำ แต่ไม่อาบปิดบังร่างงดงามราวกับเทพธิดานั้นจากสายตาคนมองได้ ปรัชญ์เดินเข้าหาราวกับต้องมนตร์ เขาสลัดเสื้อผ้าตัวเองทิ้งไปตามทาง เหลือเพียงตัวเปล่า ตรงเข้าไปรวบกอดร่างนุ่มเนียนของลินินเอาไว้ หญิงสาวลืมตาขึ้นมองด้วยความตกใจ
“นายปอนด์ เข้ามาทำไม อ๊ะ”
