หลังจากใช้วันลาจนครบปรัชญ์ก็กลับมาทำงาน เขามาทำงานแต่เช้าเพราะไม่ต้องมีภาระไปส่งพี่ไม้กับมัสลิน จึงมีเวลาเหลือเฟือ อาจารย์หนุ่มเดินเข้าไปในห้องพักอาจารย์ เขาส่งยิ้มให้อาจารย์สาวๆ สายตากวาดมองหาร่างระหงของ
ด็อกเตอร์สาว แต่ไม่พบลินินในห้องนั้น
“สวัสดีค่ะอาจารย์ปรัชญ์ ลาพักร้อนไปหลายวันเลยนะคะ” อาจารย์สาวคนหนึ่งทักทาย
“นานๆ ได้ใช้วันลาสักครั้งน่ะครับ รบกวนอาจารย์มาดูแลลูกศิษย์ให้ นี่ครับขนมผมเอามาฝาก”
ปรัชญ์หอบขนมหลายอย่างจากร้านของมารดา มาฝากเพื่อนอาจารย์ในคณะ เขาส่งขนมให้อาจารย์สาวแล้วแกล้งเอ่ยถามถึงลินิน
“วันก่อนด็อกเตอร์ลินินไปที่ร้าน สั่งขนมแม่ผมไว้ ผมเลยเอามาส่ง นี่ไม่เจอเลย มีใครเห็นหรือเปล่าครับ”
“ดูเหมือน จะเข้าไปพบท่านอธิการค่ะ ได้ข่าวว่ามีปัญหาเรื่องเงิน อาจจะยื่นเรื่องขอกู้สวัสดิการ ขับรถหรูแต่เงินไม่พอหมุน มันน่าสงสัยนะคะ”
อาจารย์สาวป้องปากกระซิบกระซาบ บอกข่าววงในท
