“บ้านฝั่งนั้นเป็นบ้านป้าแพรค่ะพี่ปอนด์” มัสลินในฐานะเจ้าถิ่นบอกพี่ชายคนใหม่
“ลูกสาวของคุณยายน่ะหรือ”
ปรัชญ์มองข้ามรั้วไม้เตี้ยๆ ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ฝั่งตรงข้าม บ้านหลังนั้นใหญ่โตราวกับวังในสายตาของเขา แล้วเขาก็เห็นเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ข้างตึกหลังนั้น
“ใช่ค่ะ ป้าแพรเป็นพี่สาวของแม่ของมัสค่ะ นั่นพี่ป่านลูกสาวป้าแพร แก่กว่ามัสสองปีค่ะ พี่ป่านเรียนเก่งมากเลยนะคะ สอบเทียบข้ามชั้นจนตอนนี้เรียนมัธยมปลายแล้ว” มัสลินชื่นชมพี่สาวมาก
“เก่งขนาดนั้นเชียว”
ปรัชญ์มองเด็กสาวท่าทางเหมือนคุณหนูผู้ดี เธอนั่งตัวตรงบนเก้าอี้อ่านตำราเล่มหนาในมืออย่างตั้งใจ ใบหน้ารูปไข่สวยผุดผ่องน่ารัก หัวใจคนมองเต้นไม่เป็นส่ำ นิ่งมองอยู่นานหวังให้เธหันกลับมามองเขาบ้าง
“พี่ป่าน พี่ป่านขา!”
มัสลินตะโกนเรียกพี่สาวเสียงแจ๋ว ทำให้ลินินเงยหน้าจากตำรา หันมามองเจ้าของเสียง สบสายตาที่กำลังจ้องมองของปรัช
