“โอ้ว ยาย...ผ้าป่าน”
“อ๊ะ ไอ้หมา... ตลาด”
สองร่างเกร็งกระตุกก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอน เมื่อถึงจุดหมายปลายทางพร้อมกัน นอนหอบหายใจแรง
“อืม ขอบใจที่เก็บความสาวไว้ให้ฉัน”
ปรัชญ์ยื่นหน้ามากระซิบข้างหู ยิ้มสาสมใจ ที่พร่าผลาญกายสาวของลินินให้ตกเป็นของเขา หญิงสาวน้ำตาไหลสะบัดไหล่หนี ไม่ให้เขามาใกล้ ถดตัวหนีห่าง แต่เขาดึงเธอให้พลิกตัวนอนหงาย ขยับเข้ามาคร่อมทับไว้ จ้องใบหน้าของเธอด้วยแววตาหยามหยัน
“รู้หรือยัง ว่าความอวดดี มันไม่ช่วยอะไร ผู้หญิงอย่างเธอต่อให้เรียนสูงแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องร้องครางหงิงๆ อยู่ใต้ร่างของผู้ชายอย่างฉันอยู่ดี”
“คนเลว... ฉันเกลียดแก ไอ้หมาตลาด”
ลินินด่าทอเขาด้วยความเจ็บใจ เขาย่ำยีเธอยังไม่พอ ยังมาเหยียดหยามเธอให้อับอาย เขาใจร้าย ใจดำ ต่อเธอหนักหนา
“หึ หมาตลาดตัวนี้ มันเป็นผัวเธอแล้ว อยากให้ฉันป่าวประกาศบอกแม่ยายให้รู้ไหม”
ปรัชญ์ยิ้มเยาะ ขณะลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ที่
