ดาว(ยั่ว)มหาลัยน้องไหวเหรอ

โตมายังไง

นที "พี่มีเสื้อเก็บไว้ในห้องพักนักกีฬา น้องพิมเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา" แล้วเขาก็พาเดินไปยังห้องสุดท้ายด้านใน

ห้องเปิดออกโดยที่นทีใช้กุญแจไขเข้าไป เขาพาเธอมานั่งที่โซฟาแต่พิมประภายืนยันที่จะยืนรอข้างๆ เธอกลัวโซฟาจะเปียก ช่างเป็นคนใส่ใจน่ารักทัชใจพี่จริงๆ เขาลอบมองสาวน้อยแล้วอมยิ้ม ไม่นานก็เดินถือเสื้อนักศึกษาชายแขนยาวสีขาวเอายื่นให้พิม "ไปเปลี่ยนตรงมุมตู้ได้เลยครับ พี่จะยืนหันหลังอยู่ตรงนี้" พิมประภาตัดสินใจอยู่นานว่าเธอจะโนบราหรือใส่มันทั้งเปียกๆนี่แหละ แต่ถ้าไม่ถอดแล้วจะมีประโยชน์อะไรที่เปลี่ยนชุด..

"เรียบร้อยแล้วค่ะพี่ที" นทีหันกลับมามองสาวน้อยก็ต้องอึ้ง ตกตลึงในความน่ารักเซ็กซี่เบาๆ เสื้อนักศึกษาชายของเขาสวมใส่อยู่ในตัวสาวเจ้ากลายเป็นชุดนอนสั้นเลยเหนือเข่าขึ้นมาช่างเย้ายวนในที คนเรียบร้อยน่ารักเมื่อกี๊ บัดนี้คล้ายแมวป่ารอขยี้ใจชาย

คนขี้แกล้งกลืนน้ำลายดังเอื๊อก สาวน้อยก็ยืนบิดๆม้วนๆแล้วเดินมานั่งที่โซฟา ความวาบหวานเริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อสายตาของชายหนุ่มเหลือบไปเห็นยอดปทุมเลือนลางบางเบาในเสื้อขาวที่เธอสวม นี่เธอไม่ได้สวมบรา!! แกนเสน่าหาเริ่มตั้งชูชัน

เขาขยับเข้าไปนั่งใกล้น้อง แล้วแกล้งถามว่ามีคนคุยหรือยัง ฝ่ายน้องรีบส่ายหน้าไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมา อารมณ์เริ่มพลุ่งพล่านขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่สติจะกระเจิงกว่านี้ นทีไม่รออีกต่อไป เขาหันไปขโมยจูบสาวน้อยที่มีไม่ใช่น้อย อย่างไม่ให้เธอตั้งตัว บดขยี้ครอบงำปากนวลใช้ลิ้นโลมเล้าและพยามจะแทรกเข้ารับความหวานจากด้านใน แต่พิมประภาตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ นทีผละออกจ้องตาแล้วพูดกับเธอ "ไม่เคยเหรอ?" พิมประภาพยักหน้าแก้มแดงก่ำ ในอกตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ตัวสั่นสะท้านเหมือนดั่งลูกนกที่กำลังถูกจ้องจะกิน นทีใช้สองมือประคองหน้านวลขึ้นมาบรรจงจูบอย่างแผ่วเบาที่ปากใช้ปลายจมูกสัมผัสบางๆลากวนไปมาที่แก้ม

"โตมายังไง ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่สอนเอง"

นทีมองร่างซ่อนรูปของสาวน้อย จ้องดวงตาที่เมื่อครู่แดงก่ำตอนนี้กลับมาใสแจ๋ว อาจเป็นเพราะท่าทีของเขาในตอนนี้ที่ผละออกจากการคุกคามเธอ เขาหยัดตัวยืนขึ้นแล้วหันมาพูดกับสาวน้อย

"เดือนหน้าใช่ไหม วันที่เท่าไรครับ?" พิมประภามองตามแล้วทำหน้างงๆไม่เข้าใจความหมายในคำถามของเขา "คะ?"

นที "วันเกิดน้องพิมอะ?"

พิมประภา "อ่อ วันที่23ค่ะ"

นทีนิ่งคิดอยู่อึดใจก็พ่นลมหายใจดังๆออกมา

นที "งั้นวันที่23เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย"

พิมประภา "คะ?"

เขาก้มลงมากระซิบข้างหูเธอวาบหวามแต่ชัดเจน "อายุครบ18ปีเมื่อไหร่น้องพิมต้องเป็นของพี่"

สาวน้อยก้มหน้ามุดด้วยความอาย บัดนี้ใบหน้าของเธอกลับมาแดงก่ำเหมือนลูกตำลึกที่สุกแล้วสุกอีก

นที "รักษาเนื้อรักษาตัวไว้ให้ดี ส่วนพี่ก็จะพยายามห้ามใจ"

OMG!! แทบไม่อยากจะเชื่อว่าหนุ่มเจ้าชู้อย่างนาย นที จะยอมปล่อยให้ลูกแมวเปียกน้ำอย่างพิมประภาหลุดรอดเงื้อมือของเขาไปได้ รายไหนรายนั้นแค่เค้าจ้องตาสาวๆก็เรียงแถวกันเข้ามา แทบจะพลีกายถวายตัวให้ เค้าคิดอะไรอยู่นะ!?..

สองอาทิตย์ผ่านไป..ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ดูจะคึกคักเป็นพิเศษ สาวๆแห่มาช่วยงานกิจกรรมโดยเฉพาะงานเชียร์ ที่คอยฝึกซ้อมไว้ให้พร้อมกับงานแข็งขันกีฬาประจำปีระหว่างมหาวิทยาลัย

ลลิล "ตั้งแต่มีตัวช่วยเรียกคน ชมรมณ์ก็คึกคักขึ้นมาเลยเนอะพิม"

พิมประภา "พี่ลิลหมายถึงสองหนุ่มนักกีฬาบาสสุดฮอตที่อาสามาช่วยยกของเหรอคะ พี่ลิลไปทำอิท่าไหนเค้าถึงยอมมาช่วยงานพวกเรา"

ลลิลยิ้มหวานให้ญาติผู้น้องแล้วลอบหันไปมองคนตัวสูงสองคนที่ตอนนี้ยืนเก้ๆกังๆช่วยกันเก็บอุปกรณ์เชียร์ลงตะกร้า "ก็ทำทุกท่าเลยหละ" เธอคิดสยิวในใจ แล้วรีบเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง

ลลิล "พี่ว่านายนทีเค้าชอบแอบมองพิมตลอดเลยนะ มีอะไรจะบอกพี่เปล่า?"

พิมประภาแก้มเริ่มแดงขึ้น

พิมประภา "ไม่มีอะไรหรอกมั้งคะ พิมเห็นเค้าก็มองทุกคน"

ลลิล "แต่พี่ว่าเค้าสนใจพิมเป็นพิเศษนะ แล้วนี้ไม่สบายรึป่าวแก้มแดงเห็นเส้นเลือดฝอยหมดแล้ว ผิวบางซะจริง ไปพักเถอะเดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง เหลือของไม่เยอะแล้ว เดี๋ยวพี่ให้รุ่นน้องช่วย"

พิมประภา "งั้นพิมขอไปทานอะไรหน่อยดีกว่า เสร็จแล้วจะกลับหอเลยค่ะ"

พิมประภาออกจากโรงยิมของคณะเดินมุ่งหน้าไปโรงอาหารทันที

โรงอาหารฝั่งตะวันออกของมหาวิทยาลัย

"มึงว่าน้องคนนั้นน่า..ไหมวะ? คนที่ผิวขาวๆ แก้มแดงๆ คนนั้นหนะ" หนุ่มๆนักศึกษานั่งคุยกันด้านหลังถัดจากโต๊ะของพิมประภาไป4แถว พยักพเยิดหน้าชี้ชวนกันให้หันไปมองสาวน้อยที่ตอนนี้นั่งรับประทานอาหารอยู่คนเดียว "เดี๋ยวกูจะไปจีบเผื่อได้.." ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นและลุกขึ้นกำลังจะเดินตรงไปหาสาวน้อย "โคร้มมม!!!" หนุ่มนักศึกษาล้มกลิ้งถลาไปข้างหน้ารีบหันกลับมามอง "ใครขัดขากูวะ!?" นทีนั่งถัดจากโต๊ะหนุ่มๆนักศึกษามาโต๊ะเดียวและตอนนี้ขาซ้ายของเขายื่นออกมาจากโต๊ะค้างไว้อยู่แสดงให้รู้ว่าเขานั้นเองที่เป็นคนขัดขาหนุ่มคนนั้น หนุ่มๆนักศึกษาลุกขึ้นกันทั้งกลุ่ม2-3คนออกมายืนข้างหน้าโต๊ะที่นทีนั่ง นทีเงยหน้าขึ้นจ้องมองนิ่งๆดวงตาดุดันราวกับโกรธใครมาแล้วลุกขึ้นเต็มความสูง ด้วยหุ่นล่ำสันของนักกีฬา และขนาดความสูง189cmของเขา ทำให้กลุ่มหนุ่มนักศึกษาแม้จะมีกัน2-3คนก็ดูจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนที ชายหนุ่มคนหนึ่งกระซิบกระซาบอีกคนต่อๆกัน หนุ่มคนที่ล้มจึงพูดโพล่งเสียงสั่นๆว่า "วันนี้อารมณ์ดี ฝากไว้ก่อนเถอะ" จากนั้นพวกเขาก็พากันรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากตรงนั้น

เหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ในสายตาของพิมประภา..

.

..

...

เอาหละสิ โดนจับได้ว่าแอบตามสาวแล้วนายนที