ดาว(ยั่ว)มหาลัยน้องไหวเหรอ

หิวแล้ว

เหตุการณ์เมื่อสักครู่พิมประภาเห็นทุกอย่างตั้งแต่มีเสียงคนล้มโวยวาย เธอก็เลยหันมาดู หลังจากที่กลุ่มหนุ่มๆนักศึกษาวิ่งออกไปแล้วนั้น พิมประภาจึงเดินเข้ามาหานทีใกล้ๆแล้วถามเขา "มีเรื่องอะไรกันคะพี่ที?" นทียังคงคีพลุคหน้านิ่ง ดุดันไม่เกรงใจใคร

นที "บอกให้รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีไง ทำไมมานั่งกินข้าวคนเดียวกี่โมงกี่ยามแล้ว ถ้าพี่ไม่อยู่เมื่อกี๊ เธอโดนลากไปแล้ว"

พิมประภา "ยังไม่6โมงเย็นเลยค่ะ ก็พิมมาทานข้าว แล้วนี่โรงอาหารใครจะมาลากพิมไปได้ คนเยอะแยะ"

นที "อิ่มแล้วใช่ไหม? ไปกับพี่"

พิมประภา "พิมยังไม่อิ่มเลยค่ะพี่ที อร๊ายย!!"

นทีจับมือสาวน้อยแล้วเดินออกจากโรงอาหารไปโดยไม่สนสายตาของใครๆที่มองมาและมีบางโต๊ะกระซิบกระซาบกัน ที่สำคัญไม่สนใจเสียงคัดค้านจากคนตัวเล็กที่บ่นอุบว่าตัวนั้นยังอยากกินอยู่

"ขึ้นรถ" Audi TT สีเขียวมะนาวจอดอยู่ข้างตึกโรงอาหาร นทีดันหัวพิมประภาให้มุดเข้ารถแล้วจากนั้นเขาก็มุดตามเข้าไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้กับเธอ

"หอมจังนะ กลิ่นน้องพิมเนี่ย" เขาหันมาพูดกับคนที่ถูกบังคับให้ขึ้นรถโดยที่หน้าของเขาเเละเธออยู่ใกล้กันแค่คืบ

พิมประภาแทบจะกลั้นหายใจ ไม่ทันไรปากชายก็โน้มมาชิมริมฝีปากเธอ แทรกเข้าเพื่อลิ้มความหวาน ปากนวลนางตอบรับขยับเผยอ ระรัวเข้าตวัดสลับ กลับผสานกลมกลืน จุมพิตน้องดูดดื่มแทบลืมหายใจ "จูบเก่งขึ้นนะครับ น้องพิม" ไม่เสียแรงที่พี่ลงทุนลงแรงสอน (ทุกคนจำวันที่อยู่ในห้องล็อคเกอร์ได้ไหม ระหว่างรอให้นักกีฬากลับกันไปหมดเขาจะได้พาเธอออกมาโดยไม่มีใครเห็น ในระหว่างนั้น นทีก็เริ่มบทเรียนแรกคือการสัมผัสจูบ..)

นที "คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่รอ.."

"ทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัว แถมตาใสแบบนี้มองไม่เบื่อเลย โอ้ยยย!! นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ปวดหัว" นทีคิดวนจนหงุดหงิด เขาจ้องหน้าพิมประภาครู่หนึ่งก็ถลันตัวออกจากรถแล้วปิดประตู ไม่นานรถอาวดี้เขียวมะนาวก็ขับออกไปนอกมหาวิทยาลัย..

..

...

หลังจากที่ลลิลและอิทธิตกลงคบหาดูใจกัน ความสัมพันธ์ของเธอและเขาดำเนินไปได้ด้วยดี นี่ก็ปาเข้าไป2อาทิตย์แล้วชายหนุ่มเว้นระยะห่างและให้อิสระกับคนสวยเต็มที่ แต่ทุกทีที่เจอกันข้างนอกเค้าแทบจะทนไม่ไหวเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยากจะฟัดคนช่างยั่วซะจริงๆ คนอย่างเขาไม่เคยยอมให้ใครขนาดนี้ แต่กับแม่ตัวดี แพ้ทางเธอทุกที ขอแค่ได้เห็นเธออารมณ์ดีก็แฮปปี้ไปทั้งวัน

โรงยิมของคณะวิศวกรรมศาสตร์

"น้องคนนั้นหนะ เดี๋ยวช่วยยกอุปกรณ์เชียร์พวกนี้ตามพี่ไปไว้ที่ห้องเก็บอุปกรณ์ให้ด้วยนะคะ ส่วนคนอื่นๆแยกย้ายกลับได้เลยค่ะ" ลลิลหันมาสั่งงานรุ่นน้องปี1 หนุ่มฮอตขวัญใจสาวๆในคณะหลังจากซ้อมเชียร์เสร็จ "เป็นนักกีฬาทำไมต้องมาซ้อมเชียร์ด้วย" หนุ่มฮอตบ่นขึ้นเบาๆก่อนจะเดินไปที่ตะกร้าอุปกรณ์ "บ่นอะไรคะ" คนสวยก้มช่วยเก็บของใกล้ๆแล้วกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน "หิวแล้ว"

เธอลอบส่งสายตายั่วและกัดริมฝีปากล่างอย่างแผ่วเบาโดยไม่ให้ใครเห็นเพื่อส่งซิกให้คนที่ถือตะกร้าอุปกรณ์อยู่รีบเดินตามเธอมา

ทันทีที่ประตูห้องปิดชายหนุ่มล็อคประตูทิ้งตะกร้าอุปกรณ์แล้วเดินตรงปรี่เข้ามาหาคนยั่วที่ตอนนี้นั่งรออยู่ที่เก้าอี้บุนวมที่มีพนักพิง กระดุมเสื้อนักศึกษาตัวจิ๋วของเธอถูกปลดลงมาเผยให้เห็นเนินอกขาวอวบตัดกับขอบเสื้อชั้นในลูกไม้ซีทรูสีดำที่ชายหนุ่มโปรดปราณ "ร้อนแรงจริงนะ" ไม่พูดพร่ำทำเพลงคนสวยปลดเข็มขัดรูดซิบกางเกงงัดแกนกายของชายหนุ่มออกมาแล้วพรมจูบขบๆดูดๆโลมเลียอย่างเอร็ดอร่อย ฝ่ายชายไม่ยอมเสียเปรียบช้อนอุ้มตัวคนสวยขึ้นมาในท่าหันหน้าเข้าหากันแล้วเปลี่ยนให้ตัวเขานั่งลงโดยให้คนสวยนั่งครอบงำความเป็นชาย มือใหญ่เลื่อนมาควบคุมสะโพกขาวให้โยกไปในจังหวะที่เขาต้องการ พร้อมตวัดลิ้นระรัวซุกไซ้ระหว่างยอดดอกบัวทั้งสอง

"อ่าาา ซี๊ดดด โครตฟิตเลยที่รัก ขนาดเอาเกือบทุกวัน รู้ไหมผัวหลงจนแทบจะคลั่งแล้วเนี่ย"

คนสวยเอาแต่ใจแกล้งลุก ฝ่ายชายก็ยื้อยุดฉุดรั้ง จับร่างขาวนั่งลงหันหลัง แล้วเร่งยัดเยียดความเสียวกระสันใส่เธอ "เอวดีไม่มีตกเลยนะคะน้องรหัส อ่าาาส์" คนสวยพูดไม่ทันขาดคำร่างของเธอก็กระตุกตอดแกน น้ำสวาทไหลอาบความเป็นชาย "ยังจะมายั่วอีก ก็ชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอครับ" หนุ่มฮอตยิ้มอย่างภูมิใจที่ทำให้คนสวยนั่งขาอ่อนหมดแรงอยู่บนแกนชายของเขา

"ไปต่อที่คอนโดกัน"

...

"คืนนี้ค้างด้วยกันนะ" อิทธิอ้อนคนสวยขณะที่นอนหนุนตักเธออยู่หน้าทีวีจอยักษ์ ลลิลไม่ได้ตอบและยังคงสนใจดูซีรีย์เกาหลีในNetflix เขาคว้ารีโมทขึ้นมากดpause แล้วหยัดตัวลุกขึ้นมาหันหน้าเข้าหาเธอเอาขาข้างหนึ่งพาดไปที่ตักเชิงหนีบตัวของคนสวยเข้ามาใกล้ๆแทน บ๊อกเซอร์ตัวเดียวกับแผงหน้าอกแกร่งที่ไม่มีเสื้อปิดบังความกล้ามแน่นซิกแพคเป็นลอนของเขานั้นช่างกร้าวใจซะจริง "ดูทำไมซีรีย์ หันมาดูทางนี้ดีกว่า" เห็นทีจะไม่ได้แพ้ทางคนสวยอย่างที่เราคิดซะแล้ว เหมือนเขาจะรู้ว่าจะต้องจัดการยังไง สาวเจ้าถึงจะยอมเชื่อฟัง ขอแค่ออดอ้อนนิด อ่อยหน่อย คนสวยก็ปล่อยให้เขาทำตามใจแล้ว นี่ใครเป็นผัวใครเป็นเมียหนะ ไร้ท์ชักจะงง

ลลิล "หนัก"

อิทธิ "เดี๋ยวทำให้ตัวเบา"

ลลิล "ดึกแล้ว 3ทุ่มแล้วเดี๋ยวพิมรอ"

อิทธิ "ไม่ต้องห่วงพิมหรอก มีคนตามไปดูแลแล้ว"

ลลิลขมวดคิ้วโก่งเล็กน้อยจ้องหน้าอิทธิ "อย่าบอกนะว่า..." ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์แล้วยักคิ้วเป็นเชิงตอบรับในสิ่งที่คนสวยคิด ถูกต้องแล้วคร๊าบบบ

ลลิล "ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย! ยัยพิมไม่เคยพูดถึงเลย มิน่าหละเมื่อเย็นตอนเก็บอุปกรณ์พอยัยพิมออกไป หันมาอีกทีก็ไม่เห็นนายนทีแล้ว"

อิทธิ "ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก ไอทีมันบอกรอเวลาอยู่"

ลลิล "โล่งอกไป ว่าแต่รอเวลาอะไร?.."

"งั้นตอนนี้ก็ค้างที่นี่ได้แล้วเนอะ อยากไปดูผีเสื้อในห้องนอนไหม?" อิทธิดึงกลับเข้าเรื่องที่ต้องการ ลลิลหัวเราะยิ้มกว้าง "ไหนว่าไม่ดูซีรีย์ ถอดมาทั้งประโยคเลยนะหนะ" แล้วอิทธิก็ช้อนตัวอุ้มคนสวยเดินหายเข้าไปในห้องนอน..

.

..

...

ขออ่านคอมเม้นท์หน่อย สนุกไหมค๊าา ^..^