“แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก” เมื่ออีกคนพยักหน้ารับอนาคินจึงไม่อยากขัดใจ เขาค่อยๆ พยุงเธอมาส่งที่เตียงก่อนจะเอ่ยบอกบางเรื่องที่มันค่อนข้างจะสำคัญ และเผลอๆ อาจมีผลกระทบต่อชีวิตคู่ระยะยาว
“พักนี้ผมคงต้องกลับไปค้างที่บ้านสักระยะ คุณอยู่คนเดียวได้ไหม” คำถามที่เหมือนจะเป็นคำสั่งเสียมากกว่าทำให้อีกคนถึงกลับเงียบนิ่งไป
เพราะหมู่นี้เขามีความรู้สึกเหมือนกำลังถูกสะกดรอยตามเลยอยากพาตัวเองออกไปให้ไกลจากเธอสักพัก ไม่ได้กลัวว่าจะมีคนรับรู้เรื่องระหว่างเขากับเธอ
“ถ้าอย่างงั้น…คุณคินให้ลูกจันทร์ไปจากที่นี่ได้ไหมคะ” จันทริกาตัดสินใจเอ่ยถาม แม้จะรู้ดีว่าคำถามนั้นมันกำลังกัดกินหัวใจเธอก็ตาม ความร้าวรานที่เกิดขึ้นในจิตใจทำให้หญิงสาวไม่อาจฝืนเก็บน้ำตาได้อีกต่อไป
ภาพนั้นทำให้อนาคินต้องรั้งเธอเข้ามากอด อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของเขาที่มันกำลังจะกลายเป็นสิทธิ์ขาดของใครอีกคนในไม่ช้าหากข่าวเ
