ตอนที่ 14

2036 Words

อีกด้านหนึ่งของเมืองที่ไร้ความเงียบสงบ สายลมที่พัดในช่วงหัวค่ำพัดพาเอาควันสีเทาลอยออกไปในอากาศที่ไม่ได้มีความบริสุทธิ์อยู่แล้ว คริสใส่เพียงแค่กางเกงนอนขายาวตัวเก่าที่เมียซื้อไว้ให้นานมาก ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอจะทำอะไรอยู่ เขาแวะไปที่ร้านพนักงานก็บอกว่ามีนไม่เข้าร้าน เขาตามไปหาที่อพาร์ทเมนท์ก็ไม่อยู่ เขานั่งในห้องเธอนานมากแต่นึกดีใจที่เห็นดอกไม้จัดเก็บไว้ในแจกัน ยังไงซะมีนก็คือมีน เธอแสนดีกับอะไรที่ดีงามเสมอ “ฉันคิดถึงเธออีกแล้วนะ นี่มันครั้งที่เท่าไรของวันแล้ว” วันนี้เขาไม่ได้ไปที่ไหนเลยเพราะเหนื่อยมาก แล้วยิ่งไม่มีเมียคอยให้กำลังใจก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อยจนแทบตาย อยากจะรู้ว่ามีนรู้สึกเหมือนกับเขาบ้างไหม เธออยากกลับมาหาเขาบ้างรึเปล่า มีนยังคิดถึงความสุขของเราบ้างไหม เขารู้ว่าตัวเองทำให้เธอทุกข์มากกว่าสุข แต่มีนทำให้เขามีความสุขมากที่สุดในโลก เธอทำให้เขารู้สึกว่าการที่เราจะทำดีเพื่อใครสักคนมันเป็นยังไง เขากำลังทำเพื่อเธอทุกอย่างเลยนะ ถึงจะยากหน่อยแต่ต้องทำได้สิ “เธอจะรู้สึกเหมือนกันบ้างไหมนะ” ในตอนนี้โลกที่เคยสดใสมันหม่นหมองมากขึ้นทุกวันจนเริ่มจะมองไม่เห็นแสงสว่างนำทางแล้ว ทุกอย่างที่เข้ามาหนักจนรู้สึกเหมือนว่าบ่าทั้งสองข้างแบกโลกเอาไว้ทั้งใบ เมื่อไรนะเมียจะใจอ่อน ความรักผสมกับความคิดถึงนี่มันคือยาพิษชัดๆ มีนกลับจากเยี่ยมพ่อแม่มาพร้อมกับของฝากเป็นผักสวนครัวชุดใหญ่ วันพรุ่งนี้พี่สาวจะมาค้างด้วยเพราะมาติดต่อธุระเรื่องงาน พอได้ไปค้างที่บ้านหนึ่งคืนทำให้เธอรู้สึกไม่อยากจะกลับมาเลย ดอกกุหลาบเหี่ยวหมดแล้วแต่ไม่เข้าใจทำไมถึงได้เก็บเอาไว้ เธอควรจะทิ้งแต่มีกระดาษโน๊ตของเธอเองที่ใครบางคนเขียนแปะไว้ด้วยลายมือจัดว่าขี้เหร่มากๆ ‘คิดถึงมีนนะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งดอกไม้ แล้วก็ไปไหนรีบกลับมานะ มีเรื่องอยากจะปรึกษา’ – คริส ปรกติคริสไม่ใช่คนจะมานั่งเขียนกระดาษโน๊ตพวกนี้เลยนะ แต่เรื่องที่น่ากังวลคือเขาเข้ามาในห้องเธอได้ไง อพาร์ทเมนท์แห่งนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยถือว่าดีพอสมควร ใครจะเข้าออกต้องแลกบัตรแล้วคนเข้าจะโทรถามเจ้าของห้องก่อนด้วย แล้วคริสเข้ามาได้ไง? นี่เขาจะทำตัวเป็นโจรรึไงกันนะ เธอเหนื่อยเกินกว่าจะคิดอะไรแล้ว ถ้าหากเขาไม่ได้มาทำร้ายข้าวของก็ไม่เป็นไร ผลไม้เต็มตู้เย็นแล้วยังมีแซลมอนอีก นี่คือฝีมือคริสจริงๆเหรอ แล้วซื้อมาให้เธอทำไมละ คริสบอกกับเธอว่าจะปรับตัวก็เอาใจช่วยเขานะ แต่เรื่องจะกลับไปมันก็อีกเรื่องหนึ่ง เธอกำลังมีความสุขกับการอยู่คนเดียวถึงบางครั้งจะเหนื่อยหน่อย บางครั้งก็คิดถึงเขามากเกินไป “เฮ้อ…ทำไมต้องเป็นตอนนี้” เพื่อนไลน์มาชวนไปกินข้าวเย็นแล้ววันนี้ยังครบทุกคนอีกด้วย มาห้องไม่ถึงสิบนาทีก็ต้องออกไปแล้ว เพื่อนนัดกันที่บาร์เดิมคงเพราะชอบบรรยายกาศมั้ง แต่เธอก็เฉยๆนะ รอบที่แล้วไปก็เจอคริสที่บาร์นั้นอีกด้วย มินนี่มาพร้อมกับพีช นาวมาพร้อมกับพี่โต ส่วนเธอมาคนเดียว พี่โตเป็นเพื่อนสนิทคริสมีเหรอเขาจะไม่รู้ว่าเธอมา มีนมองไปรอบบาร์เผื่อเจอแต่ก็ไม่ได้เจอทำไมรู้สึกผิดหวัง “มันไม่มาหรอก” โตบอกไม่ดังมาก แต่ความจริงคริสมันก็ มานั่นแหละ เขาแค่กลัวว่ามีนจะหนีกลับก่อนเลยต้องพูดไปแบบนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันไปนั่งกับชินที่โต๊ะไหน “ก็ดีแล้วค่ะ อืม…นาวเรื่องแบบที่ส่งให้สวยใช้ได้เลยนะ” เธอกำลังทำร้านเสื้อผ้ากับเพื่อนอยู่ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเท่าไรเพราะต่างคนก็ต่างยุ่งมาก “เดี๋ยวว่างแล้วไปดูเนื้อผ้ากันนะ” “อื้ม” พีชนั่งฝั่งตรงข้ามกับมีนเขาเลยไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากมองไม่วางตา มีนเป็นคนที่สวยมากจริงๆ แล้วดูเหมือนจะไม่ได้ทำหน้ามาด้วยสิ แค่แต่งหน้าอ่อนยังสวยขนาดนี้ เขาชักจะอยากเห็นตอนไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วสิว่าจะสวยขนาดไหน “พีชมองเพื่อนฉันทำไม?” มินนี่ถามคนรักเสียงเบาหวิวเพราะไม่อยากให้ใครได้ยินตอนนี้ “ก็เท้าเพื่อนเธอมาโดนเท้าพีชน่ะ ไม่รู้ว่าอ่อยรึเปล่า” พีชแก้ตัวไปแล้วมันเนียนมาก มินนี่หันไปมองเพื่อนตาขว้างเลย “มีนโสดแล้วไม่หาแฟนเหรอ?” มินนี่หันไปถามเพื่อน “ยังหรอก แล้วมินนี่เป็นไรหน้าบึ้งจัง” “เปล่าหรอกคือว่าเพื่อนในไลน์มันตอแหลมาก!” มินนี่ปรายตามองเพื่อนก่อนจะรีบเปลี่ยนสีหน้า “แต่บางคนก็หลงผัวจนลืมเพื่อน” นาวเปรยเสียงเบาๆ “เอ๊ะ! นี่เธอว่าฉันเหรอนาว?” มินนี่หันไปถามเพื่อนอีกคน “หรือไม่จริง?” “พอเลยทั้งคู่ กินดีกว่า นาวกินเถอะมีนขี้เกียจเป็นคนกลาง” มีนรีบปราบเพื่อนที่ทำท่าจะตีกัน เธอไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน “เดี๋ยวมินนี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ พีชก็อยู่ดีๆละ” “ครับที่รัก” พีชบอกเสียงหวานนัยน์ตาเป็นประกาย รอยยิ้มใสๆของเพื่อนเมียมันน่าดูดปากจริงๆเลย พีชมองมีนตาพราวระยับซ้อนรอยยิ้มร้ายกาจไว้ภายใต้ใบหน้าหล่อของตัวเอง เขาชอบแม่นี่ตั้งแต่วันที่เจอกัน ยิ่งได้รู้ว่าเลิกกับผัวแล้วยิ่งปล่อยผ่านไม่ได้ เพื่อนเมียก็คงเหมือนเมียที่ง่ายไม่ต่างกัน คิดถึงตอนกระแทกเข้าแรงๆแล้วฟังเสียงครางมันคงสนุกมาก “มินนี่บอกว่าคุณมีนพึ่งเปิดร้านเครื่องสำอางใช่ไหมครับ” “ใช่ค่ะ น่าเสียดายวันนั้นมินนี่ไม่ไป” “ไว้ว่างๆผมจะพามินนี่ไปนะครับ อยากรู้ว่าจะสวยขนาดไหน” พีชปรายตามองไปที่ร่องอกที่โผลพ้นเสื้อคอวี อยากจะเห็นว่าถ้าถอดเสื้อแล้วจะใหญ่ขนาดไหนวะ ในขณะที่นาวส่งกดข้อความเล่าวีรกรรมของพีชให้มีนอ่าน แล้วยังเล่าเรื่องที่ทะเลาะกับมินนี่เรื่องผู้ชายคนนี้ด้วย ไม่รู้สิว่าเลวมากขนาดนี้ทำไมเพื่อนถึงตาต่ำไปคบนะ แถมทำท่าจะหลงมากจนหน้ามืดตามัวด้วยสิ “น้องมีนหายไปไหนมาเหรอ?” โตก้มมองโทรศัพท์รับคำสั่งตรงจากเพื่อนที่อยู่ไม่ไกล แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนของร้าน “ไปที่บ้านค่ะค้างหนึ่งคืน แล้วพี่โตรู้ได้ไงคะว่ามีนไม่อยู่” ต้องเป็นคริสแน่เลยที่ฝากถามเรื่องนี้ “มีคนอยากรู้น่ะ แล้วของในตู้เย็นละชอบไหม?” “ฝากถามด้วยนะคะว่าเป็นโจรเหรอถึงแอบเข้าห้องคนอื่นเนี่ย” เธอหัวเราะเบาๆรู้สึกว่าคริสต้องอยู่แถวนี้แหละ มีนมองไปรอบบาร์อีกครั้งก็ยังไม่เห็นมันน่าแปลกใจมากๆแต่ก็ช่างเถอะ เชี้ยแล้วไง!! เมียรู้ทันจนได้ คนอุตส่าห์ทำเนียนแล้วนะเนี่ย แต่วันนี้มีนดูมีความสุขมากจนเขาต้องอมยิ้มตามเลย โธ่…ที่รักมองหาผัวจนตาหลุดจากเบ้าก็ไม่เห็นหรอก ผัวนั่งอยู่ชั้นบนห้องวีไอพีแบบส่วนตัวและกระจกทึบครับ “มีนแม่งรู้ทันมึงตลอดเลย” ชินส่ายหน้าขำนิดๆ “เออดิ แต่ไอ้เหี้ยนั่นมันจ้องเมียกูไม่กะพริบตาเลยวะ” เขามองจากชั้นบนเห็นหมดแหละว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วมินนี่เพื่อนของเมียก็มามองตาขว้างอีกด้วย นี่หลงผัวรึเปล่าวะ แต่ขอให้หลงผัวอย่างมีสติและไม่โง่จนถูกปั่นหัว “เรื่องนี้มึงต้องเตือนน้องมีน” “กูมันคนร้ายจะตายไปในสายตาเมีย กูเตือนอะไรไปเมียจะฟังเหรอวะ แค่เห็นหน้ากูยังอยากหนีเลย” ในสายตามีนตอนนี้เขามันเลวร้ายแต่ไอ้ตัวร้ายก็รักเป็นนะเว้ย เขารักเธอมากกว่าทุกคนเป็นพันเท่า เพียงแต่เขานิสัยไม่ดีกว่าทุกคนที่รักเธอ มีนรู้ว่าเขาเข้าห้องก็ไม่ได้ว่าอะไรมาก “แล้วมึงเอาไงกับไอ้นั่น ประวัติมันโคตรเลวมึงก็รู้” “เออน่า...กูทำอะไรตอนนี้ได้ที่ไหนเล่าเมียนั่งหัวโด่อยู่นั่นน่ะ” เขาก็อยากจะหยิบขวดเดินฟาดหัวมันอยู่หรอก แต่ต้องระงับใจไว้ แต่ว่าหลังจากนี้ถ้าเขาเห็นมันโดนแน่ “กูถามจริงมึงกับมีนนี่ยังไงวะ?” “ก็แบบที่มึงเห็นนี่แหละ กูจะทำตัวให้มีนเชื่อใจอีกครั้งก่อน” เขาตั้งใจจะเปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีขึ้นอย่างจริงจัง เพื่อเมียคำนี้ท่องทุกเช้าเลยจะได้มีแรงฮึดสู้ต่อไป เขาจะพยายามปรับเปลี่ยนนิสัยให้กลับไปเป็นผัวที่ดีของเมียเหมือนเมื่อหลายปีก่อนมีนจะเรียนจบ เขาจีบมีนตั้งแต่เธออยู่เรียนมัธยมกว่าจะจีบติด มีนจัดว่าสวยมากคู่แข่งเลยเยอะ ยังจำได้เลยว่าเคยวิ่งตามรถพ่อมีนเพราะไม่ยอมจอดที่ประจำ จนเข้ามหาลัยมีนถึงได้ใจอ่อนยอมคบเป็นแฟนกัน เธอเป็นดาวคณะที่สวยมากมีแต่คนมาชอบ ตอนนั้นเขาก็ปีสี่แล้ว จำได้ว่าทั้งรักทั้งหวงมาก ใครมาจีบแฟนก็ตามไปหาเรื่องหมด ระยะเวลาที่รู้จักกันรวมถึงตอนคบก็เกือบสิบปีได้มั้ง มันไม่ใช่เล่นๆนะที่จะหานางฟ้าแสนดีแบบนี้มาเป็นเมียได้ เธอเก่งมาก ช่วงแรกที่เรียนจบเขายังเก่งไม่มากพอในสายงาน มีนก็ยังอุตส่าห์หางานให้ในอู่รถแข่งเพื่อให้มีประสบการณ์มากขึ้น จนกระทั่งที่เขารวมเงินกับชินเปิดอู่รถสำเร็จ พูดเลยว่าช่วงนั้นโคตรยากกว่าจะเปลี่ยนจากอู่เล็กๆจนมีชื่อเสียงแบบนี้ใช้เวลานานพอตัวเลย เขาจำวันแรกที่เอารถไปโชว์แล้วมีนทำตัวเป็นตุ๊กตาหน้ารถเพื่อโปรโมตให้ พอมาถึงร้านเหล้ามีนก็ยังช่วยดูโลเคชั่นที่ทำเลยร่วมถึงสไตล์ของร้านที่เหมาะกับเขา ที่ผ่านมาเธออยู่กับเขาในทุกช่วงจังหวะของชีวิต คิดไปแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ วันนี้มีนเลือกจบทุกอย่างชีวิตเขามันก็ดิ่งลงเหวเลย ไม่มีคนมาคอยช่วยงานที่ร้านหล้าแล้ว เขาเหนื่อยเพราะต้องทำเองหมด ถึงได้รู้ว่ามีนเหนื่อยมากขนาดไหนที่ช่วยเขาจนพลาดโอกาสดีๆหลายอย่าง อยากบอกว่าสำนึกผิดตอนนี้มันก็สายไป “มีนกลับแล้วมึงจะอยู่ต่อไหม?” “กลับดิวะ มึงแดกจนอิ่มแล้ว กูก็อิ่มแล้ว” วันนี้เขาลากเพื่อนมาเอง ถ้านั่งคนเดียวก็กลัวว่าจะทำอะไรขาดสติแล้วไม่มีคนห้าม เชื่อได้เลยว่าบรรลัยแน่ดูจากสันดานตัวเองนะ “นี่กูอิ่มตอนไหนวะ?” “มึงอิ่มแล้วเชื่อกูไอ้ชิน ถ้าแดกมากกว่านี้ได้เป็นชูชกแน่” อาหารสั่งมาเต็มโต๊ะยังบอกไม่อิ่มมันก็เกินไป “กูจะตามมีนไป”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more