ตอนที่ 15

2010 Words

มีนจ่ายเงินค่าอาหารเรียบร้อยเดินไปที่รถ แต่ที่แปลกคือเหมือนว่ามีคนแอบมองแต่หันไปก็ไม่มีใคร เธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆเลยรีบเดินไปที่รถกลัวว่าจะเป็นมิจฉาชีพ “มีนไปส่งมินนี่หน่อยสิ” “อ้าว! นึกว่าเป็นใคร แล้วรถละ?” “อยู่คอนโดพอดีเพื่อนพีชมาส่ง นะมีนใกล้แค่นี้เอง” “ก็ได้ขึ้นรถสิ” มันรู้สึกแปลกจริงๆนะเหมือนว่าถูกแฟนเพื่อนแอบมองตั้งแต่ในร้านอาหารแล้ว แต่เธอพยายามนิ่งเอาไว้ นาวบอกว่าทะเลาะกับมินนี่เพราะพีช นาวไปเห็นพีชนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นในผับเลยภาพรูปส่งมาให้เพื่อน ตอนแรกมินนี่ก็เชื่อแล้วเสียใจมากบอกจะเลิก แต่พอมินนี่เคลียร์กับพีชกลายเป็นนาวที่ผิดเพราะยุยงให้เพื่อนเลิกกับแฟนซะงั้น “คุณมีนทำงานเยอะจังเลยนะครับ” พีชนั่งด้านหน้าเลยมีโอกาสคุยมากขึ้น “ยัยมีนทำงานจนไม่มีเวลาใช้ตังแล้วพีช แถมพี่คริสก็รวยมากอีกด้วย” มินนี่อธิบายให้แฟนฟังเพิ่ม เธอกำลังอวดเพื่อนเพราะตัวเองไม่สามารถทำได้ขนาดนั้นหรอกมันเหนื่อยเกินไป “มีนเลิกกับคริสแล้วนะมินนี่จะพูดอะไรระวังหน่อยสิ” เธอต้องเตือนเพื่อนให้พูดดีๆหน่อย “ขอโทษมันลืมตัวนี่ แต่พี่คริสก็มาง้อไม่ใช่เหรอ?” “ช่างมันเถอะถึงแล้ว” “ขอบคุณที่มาส่งนะครับคุณมีน” พีชหันไปส่งยิ้มให้ก่อนลงจากรถหรู เขาจำได้ว่ารุ่นนี้เกือบสิบล้านแสดงว่ารวยไม่เบา มีนขับรถกลับไปทันทีที่ส่งถึง เธอไม่ชอบแววตาพีชที่มอง มันเหมือนแทะโลมเธอยังไงก็ไม่รู้สิ แต่นั่นคือแฟนเพื่อนจะพูดอะไรมากก็ไม่ได้อีก เธอไม่อยากจะมีปัญหากับเพื่อนหรือกับใคร ลำพังแค่นี้ก็เหนื่อยพอแรงแล้ว คริสขับตามมาห่างๆตั้งแต่ที่บาร์จนมาถึงอพาท์เมนท์ เขาเป็นห่วงเธอมากที่ไปส่งไอ้เหี้ยนั่นถึงมันจะมีเมียอยู่แล้วแต่ความเลวมันไม่หายไปหรอก มันมองมีนอย่างแทะโลมแบบไม่เกรงใจใคร แล้วเมื่อคืนโน้นที่มีเรื่องกันมันก็เคยพูดอะไรไว้เขาจำได้ดี “ที่รักคิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว” “คริสปล่อย!” แค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าใคร แล้วมาทำไมห่ะ เธอยังไม่ทำตอบอะไรก็ถูกดึงเข้าไปกอดแล้ว “คิดถึง” เขากอดเธอจากด้านหลังไม่คิดจะปล่อยมือออก “ถ้ายังทำแบบนี้เราคงไม่ต้องเจอกันอีก ปล่อย!” เธอแกะมือเขาออกแล้วนั่งบนโซฟามองอดีตคนรักที่ดูดีขึ้นเยอะกว่าช่วงแรกๆที่เลิกกัน “อย่าไว้ใจใครง่ายๆนะมีน” เขาเตือนเธอเพราะความเป็นห่วงมากนะ แต่คนที่เลวร้ายแบบเขาพูดอะไรไปใครจะฟัง โดยเฉพาะเมียดื้อเนี่ยยิ่งไม่ฟัง “ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ ส่งกุญแจห้องมีนมาเลยคริส” เธอแบมือทวงของคืน ไม่รู้จริงๆว่าเอาไปได้ยังไง แล้วเอาไปตอนไหน “ไม่ให้! นี่มันห้องเมียแล้วทำไมผัวจะมาบ้างไม่ได้รึไง?” ถึงมีนจะเอาไปได้แต่แล้วยังไง เขาปั้มไว้แล้วรวมถึงคีย์การ์ดก็จัดการทำด้วย แค่ไม่อยากจะให้เฉยๆพอดีว่าอยากโดนเมียด่า “ไอ้บ้าคริสคอยดูจะแจ้งตำรวจจับ!” “จับผัวเหรอใจร้ายวะ” “ออกไปเลยมีนจะนอนแล้ว ไป๊!” “โธ่ที่รัก…ขอนอนที่นี่ไม่ได้เหรอ?” “ออกไปเลยคริสมันดึกแล้วมีนจะนอน” เธอตีสีหน้ารำคาญแล้วเดินไปเทน้ำมาดื่มแก้คอแห้ง คิดว่าต้องพูดกับเขาอีกนานกว่าจะกลับ เรื่องความมึนกับความด้านคริสยืนหนึ่งเสมอ “ชอบแซลมอนไหมคริสไปเลือกซื้อเองเลยนะ” ไม่กลับง่ายๆหรอกที่รัก กว่าจะมีโอกาสอยู่กันแบบนี้มันยากขนาดไหน ตอนนี้ต่อให้โดนเมียด่าจนประสาทกลับก็ไม่สนแล้ว “ผลไม้คริสก็เลือกเองเลยนะ จำได้ว่ามีนชอบกินส้ม” “คริสฟังนะ มีนชอบกินแตงโม” เขาไม่เคยใส่ใจจะจำได้ไง ทีเมื่อตอนจีบซื้อแตงโมมาให้กินทุกวันจนหน้าจะกลมตาม “ก็แตงโมด้วยไงคริสยังพูดไม่จบเลย” เออดีละ! มาง้อเมียเสือกจำไม่ได้ว่าเมียชอบอะไร สงสัยจะกินเหล้าเยอะไปหน่อยสมองเลยเสื่อมไปบ้าง พอทุกวันนี้กินน้อยลงเลยเริ่มจำได้หลายอย่างรวมถึงเสื้อผ้าที่มีนซื้อให้ด้วย “คริสมันดึกแล้วนะ!” “ก็นอนนี่ไงง่วงเหมือนกัน” คริสบิดตัวเล็กน้อยทิ้งตัวลงไปนอนหนุนตักเมียเร็วเกินกว่าเธอจะหนีทัน คิดถึงตักนุ่มกับกลิ่นตัวหอมแบบนี้จัง แล้วไหนจะไฟหน้าตู้มต้ามของเธออีก ยอมรับว่าอยากจะขย้ำหน้าอกนี้มากและอยากดูดด้วย เมื่อไรจะใจอ่อนวะเนี่ยทำตัวดีขึ้นหลายวันแล้วนะ “ไอ้บ้าคริสลุกเลย!” “เรียกพี่คริสบ้างดิ นี่แก่กว่าตั้งสามปีเลยนะ” ทีเมื่อก่อนเรียกพี่คริสตลอด พอเป็นเมียเข้าหน่อยเรียกชื่อเหมือนเพื่อนเล่นเลยนะ แต่ก็เป็นเมียเลยยอมให้ตลอด ไอ้บ้าคริสตีมึนแบบนี้อีกแล้วนะ มีนรวบแรงทั้งหมดที่มีจับผมสีแดงสดยกขึ้นออกจากตักจนได้ “โอ๊ย!! เจ็บนะเว้ยที่รัก!” คริสลูบหัวอย่างเจ็บแสบหนังหัว แล้วไม่คิดว่าเมียจะทำร้ายร่างกายมากขนาดนี้ “ออกไปเลยไม่งั้นเรียกตำรวจ” เธอคงไม่เรียกมาจับคริสให้เสียประวัติหรอก อย่างมากคงจะตามรปภ.ให้มาลากตัวเขาออกไปจะได้รู้มั้งว่ามารยาทเป็นยังไง “นี่ผัวนะมีน” แค่มาหาจำเป็นต้องใจร้ายขนาดนี้ “ก็แค่เคย ตอนนี้มีนกับคริสไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว” เธอต้องย้ำอีกกี่ครั้งเขาถึงจะเข้าใจสักทีว่าเธอไม่กลับไปแล้ว “คิดถึงมีนมากเลยนะ” คริสขยับตัวลุกนั่งใกล้ๆเธอมากขึ้น รู้สึกว่าอยากทำอะไรเสียเหงื่อแต่ต้องทนเอาไว้ “คริสรักมีนมากนะ รู้ไหม?” ที่ผ่านมาเขายอมรับว่าตัวเองผิดที่ละเลยคนรัก แต่ตอนนี้ก็สำนึกแล้วไง เขาควรจะได้รับโอกาสไม่ใช่เหรอ ถ้าเรื่องจริงเหมือนในนิยายก็ดีสิจะได้รู้ว่าตอนจบมันมีความสุขเหมือนฝัน แต่นี่ไม่ใช่เลย มีนมีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าเขามากแต่ไม่รู้ว่าจะรักเธอได้เท่าเขาไหม “มาพูดอะไรตอนนี่ห่ะ?” เธอไม่อยากจะได้ยินอีกแล้วคำว่ารักจากปากเขา “ถ้าไม่มีมีนคริสก็อยู่ไม่ไหว” “แต่มีนไหว มีนอยู่คนเดียวได้แล้ว” ภายในห้องเงียบกริบจนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงเพียงแค่คำว่ารัก เธออยากจะพูดสวนกลับไปเหมือนกันว่ารักเขามากขนาดไหนแต่พูดไม่ได้ บางอย่างเก็บไว้ในใจจะดีกว่าเยอะ “กลับไปหาชีวิตของคริสซะ” “โอเค! แต่คริสไม่หยุดแค่นี้ แล้วมีนจะได้รู้ว่าผัวเฮงซวยคนนี้มันรักเมียมากขนาดไหน” คริสมองใบหน้าที่คิดถึงเหลือเกิน อย่างน้อยก็ได้เจอกันแล้วยังได้นอนตักด้วยนะ มีนหันหลังกลับเข้าห้องนอนไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเขาเลย แค่มีนบอกว่ารักเขา มีนบอกว่าอยากจะกลับมาอยู่ด้วยกันเขาจะดึงเธอเข้ามากอดให้แน่น เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปแบบนี้แต่นี่มีนไร้เยื่อใยมากจนน่ากลัว เขาไม่รู้ว่าเธอยังรักกันอยู่ไหม “คริสรักมีนนะ” เขาพูดเสียงเบาก่อนจะปิดประตูห้องให้เธอแล้วกลับไปคอนโดตัวเองเพื่อพักผ่อน มาถึงคอนโดปล่อยตัวอาบน้ำอย่างเหม่อลอย แล้วเดินมาหยิบบุหรี่หนึ่งม้วนขึ้นมาสูบที่ระเบียงในตอนเที่ยงคืน เขาคิดถึงเมียจนแทบทนไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่าความอดทนจะหมดลงวันไหน เขารักเธอมากที่สุดจนแทบไม่เชื่อตัวเองเลย “โดดตึกให้ตายห่ายังง่ายกว่าอีก!” “แต่ถ้าตายแล้วมีนเอาผัวใหม่ละ? งั้นไม่ตายดีกว่า” ในขณะที่มีนนอนพลิกตัวไปมาไม่สามารถจะหลับได้จริงๆคำว่ารักของคริสมันยังวนเวียนในหัวไม่หยุด เขาพึ่งมาทำดีด้วยนิดหน่อยแต่ใจมันอ่อนยวบแทบจะลงไปกองแทบเท้าแล้ว เธอเคยพูดว่ารักเขาบ่อยมาก แล้วก็เป็นแบบนี้คือไม่มีตอบอะไรกลับ สิ่งที่คริสกำลังเจอยังไม่ถึงครึ่งของครึ่งที่เธอต้องเผชิญด้วยซ้ำ เหตุกันเหมือนเดจาวูเลยนะ พระอาทิตย์ขึ้นส่องแสงจนแสบตาในเช้าวันใหม่ เธอก็ยังไม่ได้นอน ตอนนี้เลยมึนอึนมากจนไม่รู้ว่าจะทำงานไหวรึเปล่า แล้วก็คิดถึงอ้อมกอดอุ่นๆที่เคยได้รับด้วย มีนมาถึงร้านสาขาใหญ่ในตอนสายกะว่าจะงีบสักนิดในห้องทำงาน จากนั้นค่อยเคลียร์บัญชีที่ทำค้างไว้อยู่ เธอง่วงมากจนไม่รู้ว่าขับรถมาได้ไง “คุณมีนครับ” พีชเดินตามมาติดๆตั้งใจจะหาทางใกล้ชิดเพื่อนเมียให้ได้ เมื่อคืนตอนมีอะไรกับมินนี่แต่ในใจมันคิดถึงผู้หญิงตรงหน้ามาก เขาอยากได้มีนจนเก็บอาการไม่ไหวแล้ว “อ้าวคุณพีชมีอะไรรึเปล่าคะ พอดีเมื่อกี้ไม่ทันได้มอง” เธอกำลังเบลอๆเลยไม่ได้มองใคร แล้วตอนนี้ร้านก็พึ่งเปิดคนยังไม่ค่อยมีด้วยเลยไม่ได้สนใจมาก “คือว่าผมมีเรื่องให้คุณช่วยนิดหน่อย” "อะไรเหรอคะ?” “ผมอยากได้แผ่นมาร์คหน้าแล้วก็ลิปสติกให้มินนี่ครับ” พีชเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น แล้วรีบฉวยโอกาสจับมือเธอมา แต่ก็ถูกแกะออกอย่างสุภาพ เหอะ เล่นตัวล่ะสิไม่ว่า มินนี่ง่ายมากขนาดไหน มีนก็ไม่น่าจะต่างกันหรอก “เดี๋ยวให้เด็กช่วยเลือกดีกว่าค่ะ ฉันขอตัวนะคะพอดีว่ามีงานค้างต้องจัดการให้เสร็จวันนี้” แฟนเพื่อนมือไวมากอย่างน่าเกลียด แต่เธอจำเป็นต้องรักษามารยาทเพื่อไม่ให้ลูกค้าและพนักงานตกใจ เธอกำลังจะเรียกพนักงานเขาก็ขัดอีก “คนอื่นเลือกอาจจะไม่ถูกใจมินนี่เท่ากับเพื่อนสนิทนะครับ เรื่องนี้คงต้องขอเวลานิดหน่อย คุณมีนต้องเลือกให้ครับ ผมขี้เกียจมีปัญหาทีหลังถ้าไม่ถูกใจมินนี่ ถือว่าช่วยคนกันเองเถอะนะครับคุณมีน เรื่องผมจนปัญญาแล้วจริงๆ” พีชพูดเสียงดังมากขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจทั้งจากเธอที่เป็นเจ้าของร้าน พนักงาน และลูกค้าคนอื่น ก่อนจะเอาชื่อเมียมาอ้างเพื่อรั้งเอาไว้แต่มันก็ไม่น่าจะเป็นอะไรหรอกมั้ง “พนักงานที่นี่ผ่านการสอนและอบรมมาแล้วค่ะ รับรองว่าแนะนำดีแน่นอน หรือถ้ากลัวไม่ถูกใจก็ให้มินนี่มาเลือกเองดีกว่าไหมคะ เรื่องรสนิยมความชอบเนี่ยไม่มีใครรู้ใจคนอื่นเต็มร้อยหรอกค่ะ มีนขอตัวนะคะ” เธอตอบกลับเล็กน้อยแล้วเรียกพนักงานในร้านมาที่มีประสบการณ์มากกว่าทุกคนมาเพื่อบอกรายละเอียด ก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานด้วยความเหนื่อยหน่าย ท่าทางกับแววตาเมื่อกี้นี้ไม่น่าไว้วางใจเลยสักนิด แต่พูดอะไรไปเพื่อนก็ไม่ฟังหรอก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more