SAENDI TALK.
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นกลับไปแล้ว เราก็เอาผ้าไปตาก และกลับมานั่งซึมที่โซฟาอีกครั้ง และไม่คิดที่จะสั่งอะไรมากินอย่างที่เสี่ยปลื้มมันบอก เพราะยังไม่หิว เราหันไปมองรอบๆตัวด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง เหมือนตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทาง
แล้วน้ำตาก็ค่อยไหลออกมาหลังจากที่ไม่เคยร้องไห้อีกเลยตั้งแต่แม่ของเราเสียไป แต่ครั้งนี้มันเกินที่เราจะรับไว้ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเร็วมากจนเราตั้งรับไม่ทัน จากผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ต้องกลายมาเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่าและรอวันที่จะถูกเขี่ยทิ้ง
เราร้องไห้อยู่อย่างนั้นนานมากจนกระทั่งผล็อยหลับไปเพราะความเพลีย และพอตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเช้า เสี่ยปลื้มมันก็ไม่ได้กลับมาที่ห้อง
เราปัดความรู้สึกหน่วงในใจทิ้งไป แล้วลุกขึ้นอาบน้ำ เสี่ยมันจะอยู่ หรือจะไปจะมา ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเราเลยสักนิด ไม่เลย. . .
วันนี้ไม่มีเรียนเราเลยคิดว่าจะไปเก็บเส
