SAENDI TALK.
เสี่ยปลื้มมันเดินออกมาจากในห้องอีกครั้งพร้อมกับแต่งตัวออกมาเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก
"รอแป๊บนะเสี่ย"
ฉันบอกแล้วตะเกียกตะกายลุกขึ้นมานั่งใส่เสื้อผ้ามือไม้สั่น และทำท่าจะลุกขึ้นเพราะคิดว่าเสี่ยมันจะพาไปเก็บของ
ก้มมองสภาพตัวเองแล้วหดหู่ใจมาก ตามลำคอไล่มาจนถึงเนินอกมีแต่รอยคิสมาร์กของมันเต็มไปหมด แถมน้ำรักของเสี่ยแม่งยังกระเด็นเลอะเสื้ออีกต่างหาก
"เดี๋ยวกูจะออกไปข้างนอก มึงอยู่ที่นี่อย่าไหน ถ้าหิวก็โทรไปสั่งข้าวข้างล่างขึ้นมากิน เบอร์อยู่ในสมุดตรงโทรศัพท์นั่นแหล่ะ"
"ไหนว่าจะพาไปเก็บของ?"
เราหันไปถามเสี่ยมันอย่างงงๆ
"กูเปลี่ยนใจแล้ว ของพวกนั้นทิ้งๆมันไปเถอะ เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่"
เรามองหน้าเสี่ยมันอย่างสะท้อนในใจ นี่เรากลายมาเป็นผู้หญิงที่มีเสี่ยมาคอยเปย์เต็มรูปแบบแล้วใช่ไหม แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่เคยคิดที่จะอยากได้ของพวกนั้น
ของๆเราถึงมันจะไม่มีค่าอะไร แต่มันก็มีความ
