เล่ห์ร้ายอุบายปรารถนา

ตอนที่ 4

4

“ดินยกโทษให้แก้วนะคะ มามะคนดีแก้วจะทำให้สุดที่รักหายเครียดเองนะคะ” หญิงสาวบรรจงแตะจุมพิตลงบนปากหนาช้าๆ ลากปลายลิ้นอุ่นขบเม้มเรียวปากก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มอย่างเชื่องช้าและนุ่มนวลจนพบกับปลายลิ้นของอีกฝ่าย

ปฐพีปล่อยให้แก้วกัลยาปลุกเร้าอารมณ์เขาให้ลุกโพลงขึ้นโดยไม่ห้ามปราม

หญิงสาวดึงเสื้อสูทตัวนอกของปฐพีออกและปล่อยให้มันร่วงตกลงบนพื้น จากนั้นก็แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวในแล้วแทรกมือเข้าไปลูบไล้แผ่นอกกว้าง ปลายนิ้วสะกิดตุ่มแข็งที่นูนเด่น ในขณะที่ลิ้นยังคงรุกไล่ตวัดกวัดเกี่ยวควานหาความหวานในปากชายหนุ่มอย่างต่อเนื่อง แก้วกัลยาลากไล้มือลงไปกำจัดกางเกงของปฐพีอย่างว่องไวและรู้งาน แต่กลับถูกชายหนุ่มจับมือเอาไว้

“ทำไมคะดินขา ไม่ชอบหรือคะ” แก้วกัลยาก้าวขึ้นนั่งบนตักปฐพี พลางดึงเสื้อคอกว้างของตัวเองให้ชายหนุ่มเห็นร่องอกขาวผ่องอยู่รำไร ก่อนจะโอบแขนรอบคอ พร้อมแอ่นอกอวบไปด้านหน้า ทำท่าส่ายเล็กน้อยยั่วยวนอารมณ์ปฐพี

“ดินชอบแก้วทำให้แบบนี้ไม่ใช่หรือคะ” แก้วกัลยาดึงเสื้อลงอย่างเชื่องช้าเผยให้เนินเนื้อขาวผ่อง มือเรียวช้อนปทุมงามขาวอบขึ้นช้า ๆ ส่งสายตาเชิญชวนหวานเชื่อม

ปฐพีเอื้อมมือไปกดสวิตช์เพื่อเปิดประตูห้องนอนที่ซ่อนอยู่ด้านใน เขาช้อนร่างแก้วกัลยาพาเดินไปอย่างรีบเร่ง

เพียงประตูปิดลง แก้วกัลยาเองก็จิกทึ้งดึงเสื้อผ้าทั้งของตนเองและปฐพีออกอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเตียงนอนหญิงสาวก็เอนตัวรอคอยการเติมเต็มจากชายหนุ่ม

ปฐพีไม่รอช้า ส่งตัวเองเคลื่อนเข้าหาความอบอุ่นระอุ เขาขยับโยกสะโพกซ้ายขวาด่ำดิ่งสู่วิมานฉิมพลีที่เพียงไม่นานก็ถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการ แต่คราวนี้มันแปลกกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา รู้สึกเหมือนเขายังคั่งค้างทางอารมณ์ ใจร้อนรุ่มและเบื่อหน่าย ขณะเดียวกันก็รู้สึกเหมือนอยากได้อะไรสักเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปจากชีวิตให้สมบูรณ์

แก้วกัลยาพลิกกายขึ้นเหนือร่างแข็งแกร่ง นิ้วเรียวยาวเคลือบด้วยยาทาเล็บสีแดงแดงจัดลูบไล้ใบหน้าหล่อคม "คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะดินขา ทำไมวันนี้คุณดูเครียดๆ ชอบกล แก้วทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าคะ" หญิงสาวซบหน้ากับอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจปฐพีเต้น ปลายนิ้วก็ลากไล้แผ่วเบาไปตามลำตัวหนาจนไปหยุดอยู่ที่...

“เปล่าหรอกแก้ว” ชายหนุ่มผลักร่างอวบอิ่มลงจากตัว ลุกขึ้นยืนเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาคลุมร่างกานส่วนล่าง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่ที่มีหลงเหลืออยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งมาสูบ

“ไม่เชื่อหรอกค่ะ ถ้าไม่มีเรื่องเครียด คุณคงจะไม่สูบบุหรี่หรอก คุณคงจะไม่พอใจที่แก้วไปแนะนำตัวกับแม่คุณที่บ้าน” แก้วกัลยาเอ่ยเสียงเศร้า “ขอโทษนะคะที่แก้วหึงคุณจนขาดสติ ตอนได้ยินข่าวคุณกำลังจะหมั้นกับแม่ฟ้งแม่ฟ้าอะไรนั่นก่อนที่เธอจะไปเรียนต่อเมืองนอก แก้วรู้สึกเหมือนถูกใครมาควักเอาหัวใจออกจากอก มันกลัวไปหมด กลัวว่าคุณ...จะทิ้งแก้ว ไม่มาหาหรือไม่ให้มาหาคุณอีก”

แก้วกัลยาทำเสียงสะอึกสะอื้น ขณะเดินตัวเปล่ามาโอบปฐพีไว้ แอ่นอกอวบเสียดสีกับแผ่นหลังกว้าง พลางไล้มือไปตามกล้ามเนื้อแข็งแกร่งจากการออกกำลังกายเป็นประจำ

ปฐพีปลดมือนุ่มนิ่มออก แล้วเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่หล่นเกลื่อนไปโยนใส่ตะกร้าที่อยู่ใกล้กับประตูห้องน้ำ จากนั้นก็หยิบผ้าขนหนูเดินตรงเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจแก้วกัลยาอีก สมองครุ่นคิดถึงสิ่งที่ผ่านมา...

สำหรับเขา ผู้หญิงคือสิ่งปลดเปลื้องความรู้สึกทางกาย วันนี้เขาควรจะนัดเจอแก้วกัลยาที่โรงแรมหรือที่ไหนสักแห่ง แต่กลับเลือกนัดมาที่ทำงาน ที่แยกตัวได้ง่าย แค่อ้างงานและเงินนิดหน่อย ก็ส่งหญิงสาวกลับบ้านได้แล้ว

ผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาของเขา จะใช้นามสกุลไกรทรฤทธิ์จะต้องได้รับความยินยอมจากแม่ผู้เป็นที่หนึ่งในบ้าน คนแม่ได้ตกลงแล้วว่าเหมาะสมที่จะเป็นสะใภ้คือ....เนตรดาว พงศ์สากุล สาวน้อยวัยใส ลูกสาวของนักธุรกิจในเครือ AH กรุป ผู้ผลิตและจำหน่ายเครื่องใช้ไฟฟ้ารายใหญ่ที่มีเครือข่ายทั่วประเทศ

แก้วกัลยาหน้าเสีย เธอมองตามร่างใหญ่อย่างน้อยใจ

คุณคิดจะทิ้งแก้วอย่างที่ทิ้งผู้หญิงคนอื่นใช่ไหมดิน แต่อย่างหวังเลยว่าจะทำอย่างที่คิดได้ง่ายๆ แก้วจะต้องได้จากคุณจนคุ้ม ถึงจะยอมไปจากชีวิตของคุณและครอบครัว แต่ถ้าไม่ เราคงจะต้องเจอกันอีกนาน

แก้วกัลยาก้มหยิบเสื้อผ้าบนพื้นมาใส่ แต่ก็เปลี่ยนใจหันไปเปิดเพลงจากสเตอริโอที่ตั้งเด่นอยู่ที่มุมห้องแทน แล้วเดินกลับไปที่เตียงนอน ครุ่นคิดหาวิธีเรียกเงินจากปฐพีเข้ากระเป๋าตัวเองให้มากที่สุด ความหวังที่จะเป็นภรรยาออกหน้าออกตาของชายหนุ่มนั้นล้มเลิกไปได้เลย แค่เพียงสู้รบปรบมือกับผู้หญิงที่อยู่รายรอบกายก็เหนื่อยพอแล้ว ถ้าจะต้องรบกับมารดาผู้หยิ่งผยองพองขนของเขาอีกล่ะก็ เธอจะไม่ขอสู้

ก็คุณหญิงสร้อยสุดามารดาของปฐพีขึ้นชื่อเรื่องเข้มงวดเจ้ากี้เจ้าการ ปากจัดราวกับกรรไกรโรงพยาบาล มองไม่เห็นหัวคนที่ด้อยกว่า แค่คิดถึงสายตายามที่มองอย่างเหยียดหยามและดูแคลนเมื่อสายนี้ยังคงจำติดตาเธออยู่เลย ไม่เคยเจอใครที่มีสายตาเย็นราวกับน้ำแข็ง ทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน แต่ถ้าเป็นกับผู้หญิงที่กำลังจะเป็นคู่หมั้นของเขาละก็...ยายเด็กนั่นจะต้องหนาวกับการรุกของเธอแน่นอน

แก้วกัลยามองคนที่เดินออกจากห้องน้ำ ลำตัวกว้างแข็งแรงมีหยดน้ำเกาะอยู่ประปรายดูแล้วแสนจะเซ็กซี่ จนเธอต้องรีบลุกจากเตียงก้าวเข้าไปหาพร้อมส่งยิ้มยั่วยวน แต่แทนที่ปฐพีจะตอบรับ เขากลับเดินไปหยิบผ้าขนหนูอีกผืนมาโยนให้

“ทำไมล่ะคะดิน เราพึ่งจะรอบเดียวเองนะ” แก้วกัลยาถามอย่างไม่สบอารมณ์ แค่เห็นรูปร่างปฐพีเธอก็กระหายอยากที่จะให้เขาฝังความแข็งแกร่งในความอบอุ่นฉ่ำร้อนจนแทบจะห้ามใจไม่ไหวอยู่แล้ว

แก้วกัลยาไม่สนใจผ้าขนหนู เธอจับมือชายหนุ่มมาวางบนอกอวบเต่งตึง “ดินขา” มือเรียวลากไล้ไปบนแผงอกที่ยังคงมีหยดน้ำเกาะอยู่ ก่อนกระตุกปุ่มผ้าขนหนูที่พันร่างกายปฐพีออก เพื่อจะได้ปลุกเร้าภมรหนุ่มให้ตื่นตัวอีกครั้ง หากปฐพีกลับไม่ยอมให้ความร่วมมือ

“พอเถอะแก้ว ผมเหนื่อย” ชายหนุ่มก้มหยิบผ้าขนหนูขนพันกาย ก่อนจะเดินไปเลือกเสื้อผ้าจากตู้ที่ซ่อนไว้ที่ผนังห้องใกล้กับโต๊ะเครื่องแป้งอย่างแนบเนียน

"กลับไปก่อนนะแก้ว แล้วผมจะโทรหา" ปฐพีพูดอย่างไร้เยื่อใย

แก้วกัลยาสะบัดสีหน้าไม่พอใจใส่ เธอเดินเข้าไปใกล้แต่ปฐพีก็ไม่สนใจ เลยต้องยอมแพ้ คว้าเสื้อมาใส่ ใบหน้าบึ้งตึง ดวงตาขุ่นขวาง แต่พอได้ยินประโยคที่ตามมา เธอก็ยิ้มจนแก้มปริ

“แล้วผมจะส่งของขวัญไปให้”

“ก็ได้ค่ะ แก้วเห็นว่าคุณเหนื่อยนะคะ เลยไม่อยากรบกวนเวลาทำงาน” แค่ได้ของขวัญมาเธอก็สุขใจพอแล้ว แต่ถ้าจะให้ดีเธอคงจะต้องหาอะไรติดไม้ติดมือเพิ่มอีกสักชิ้น

“ดินขา แก้วลืมไปว่ารถน้ำมันหมด คุณไปส่งแก้วหน่อยได้ไหมคะ”

ปฐพีตีสีหน้าเซ็งๆ และเบื่อหน่าย แต่ก็เดินไปเซ็นเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งให้กับแก้วกัลยา

“ขอบคุณค่ะดิน” แก้วกัลยาหอมแก้มปฐพี ก่อนเดินจูบเช็คเงินสดออกไปจากห้องทำงานชายหนุ่มหน้าตาระรื่น

ปฐพีมองจนร่างอวบอิ่มจนหายลับไปจากสายตา ก่อนจะถอนใจเฮือกใหญ่ เขาสะบัดศีรษะอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมตอนที่สนุกสุดเหวี่ยงกับแก้วกัลยา แต่เขากลับเห็นเป็นภาพใบหน้าของผู้หญิงที่เพิ่งจะเห็นหน้าที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจออีกหรือเปล่า แต่ถ้าเจอ…เขาจะไม่ปล่อยให้โอกาสที่เขาจะได้ชื่นชมและเต็มอิ่มกับรูปร่างอ้อนแอ้นอรชรและดูท่าจะหวานลิ้นหลุดลอยไป

ปฐพียิ้มตาวาว ไม่รู้สินะ เขามั่นใจว่าจะต้องได้เจอกับผู้หญิงคนนั้นอีกแน่และในไม่ช้าไม่นานนี้ด้วย