Love Danger ฉีดยารักษาไข้ Nc+

2689 Words

เมื่อถึงบ้านผมจอดรถก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในพลันสมองก็คิดไปว่าผู้หญิงคนนั้นีนอนห้องไหนบ้านผมมีหลายห้องนอนนะ แต่ห้องรับรองแขกมีอยู่ สามห้อง ซึ่งอยู่ชั้นล่างทั้งหมด ส่วนชั้นบนมีสามห้องเหมือนกันแต่เป็นห้องของป๊ากับม๊า ห้องผม แล้วก็ห้องไนท์ พอผมเดินมาตรงโถงบ้านก็เจอแม่บ้านกำลังจะยกข้าวขึ้นไปชั้นบน "เอาข้าวไปให้ใครเหรอครับ" "อ่าวคุณเดย์กลับมานอนที่นี่เหรอคะวันนี้" หันมายิ้มให้ผมพร้อมเอ่ยถามน้ำเสียงดีใจ "ครับ แล้วนั่นอะไรครับ..." "อ๋อ...น้ากำลังจะเอาขึ้นไปให้หนูนาวนะ แกไม่ค่อยสบาย ไข้ขึ้นกำลังลดได้ไม่ถึงวันแกก็แอบอาบน้ำสระผมจนน็อกไปอีกรอบเมื่อตอนเย็นค่ะ" "แล้วให้หมอมาตรวจรึยัง" มองขึ้นไปชั้นบนขมวดคิ้วกับคำบอกเล่าของแม่บ้าน "ตรวจไปแล้วค่ะ หมอบอกหนูนาวเป็นไข้หวัดแต่พักผ่อนน้อยไข้เลยไม่หายสักที ต้องนอนพักสักสองสามวันนะคะ คุณหมอเขาฉีดยาให้แล้วเดี๋ยวก็คงอาการดีขึ้นค่ะ" "ครับ แล้วนี่จะเอาไปให้นาวใช่ไหม" "ใช่ค่ะ" "งั้นเดี๋ยวผมเอาขึ้นไปให้เธอเองจะได้ขึ้นไปดูอาการด้วย" ยื่นมือออกไปรับถาดข้าวต้มกับยาแต่แม่บ้านกลับมองผมสายตาลังเล "แต่..." "เร็วสิครับเดี๋ยวข้าวต้มก็หายร้อนกันพอดี" "ค่ะ ค่ะ" รีบยื่นถาดมาให้ผมก็รับไว้ก่อนเดินขึ้นบันไดไปแต่คิดได้ว่าบางทีอาจต้องการความเป็นส่วนตัว "น้าครับ...วันนี้ไม่ต้องให้ใครขึ้นไปรบกวนนะครับผมอยากให้นาวได้พักผ่อนเต็มที่จะได้หายเร็วๆ" "เอ่อ แต่คุณไนท์สั่งไว้..." "ถ้ามีอะไรผมจะเรียกเอง..." "ค่ะคุณเดย์" ผมถือถาดข้าวต้มขึ้นมาหยุดที่หน้าห้องไนท์แล้วค่อยๆ เปิดประตูห้องเข้าไป มองไปที่เตียงเห็นร่างเล็กๆ นอนห่มผ้าอยู่ เดินลงเท้าเบาๆ เอาถาดไปวางที่โต๊ะข้างเตียงแล้วนั่งลงมองหน้าคนที่กำลังนอนหลับ หน้าเธอซีดเพราะพิษไข้ ผมเผลอยกมือขึ้นแตะที่หน้าผากเกลี้ยงเกลาเบาๆ ตัวเธอเริ่มอุ่นๆ ผมนั่งมองหน้าจิ้มลิ้มนั่นแล้วอดไม่ได้ก้มลงจุ้บเบาๆ ก่อนเลื่อนลงไปจุ้บที่ปาก น่ารักๆ นั่นอีกทีด้วยความเผลอตัว ผมผละออกพร้อมกับเรียกคนตัวเล็กเพื่อปลุกให้ขึ้นมากินข้าวกินยา "นาว" "...อือ" "ตื่นมากินข้าวก่อน" "อื้อ...ไม่หิวค่ะ" เสียงแหบพร่าของเจ้าตัวดังขึ้นพร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้กับผม ดื้อไม่ใช่เล่นนะยัยเด็กคนนี้ "ไม่ได้! ลุกขึ้นมาเลยนะยัยเด็กดื้อ" จับดึงตัวคนตัวเล็กลุกขึ้นนั่งเธอก็ขัดขืนเล็กน้อยทั้งที่ยังหลับตาอยู่ "ไม่เอา...นาวไม่กินนะคะน้า" "ไม่กินแล้วจะหายได้ยังไง" "อื้อ นาวปวดไปทั้งตัวเลยค่ะน้า หนาวด้วย" ปากพูดไปแต่ตาก็ยังไม่เปิดขึ้นมามอง ผมเห็นเหงื่อเริ่มซึมตามไรผมของคนไม่สบายแสดงว่าไข้เริ่มลดบ้างแล้วใช่ไหมถึงขับเหงื่อออกมาเยอะแบบนี้ "ไม่กินข้าวงั้นก็กินยานะ" "อื้อ..." เธอหันตัวพลิกจะนอนต่อแต่ผมดึงมานั่งพิงอกผมไว้แล้วก้มลงมองใบหน้าใสที่เริ่มมีสีเลือดบ้างแล้วแตาตาเจ้ากรรมดันมองเลยไปที่ชุดนอนของนาวซึ่งเธอใส่ชุดนอนกระโปรงแขนสั้นสีขาวมีกระดุมเหมือนเสื้อเซิ้ตไม่ต้องเดาว่าชุดใคร "งั้นพี่ป้อนนะ" ผมหยิบยาใส่ปากตัวเองแล้วก็ก้มลงไปป้อนคนป่วยด้วยปากของผมเอง ใช้ลิ้นดันยาเข้าปากเล็กอุ่นร้อนแล้วตามด้วยน้ำอีกรอบ นาวพยายามหันหน้าหนีผมเลยจับประคองหน้าไว้แล้วจูบเพื่อให้นาวกลืนยาลงไป จนเธอกลืนยาลงไปจนครบจากการสำรวจด้วยลิ้นของผมแต่ความหวานทำให้ผมยังจูบต่ออีกอย่างตัดใจไม่ลง "อื้อ!" "นาวครับเสื้อเลอะน้ำหมดแล้วพี่เปลี่ยนชุดนอนให้นะ" คนตัวเล็กยังคงหลับตาเหมือนคนละเมออยู่ ผมวางนาวนอนลงแล้วค่อยๆ ปลดกระดุมชุดนอนทีละเม็ดจนกระดุมหลุดออกจากรังดุมจนหมด ก็ค่อยๆ ดึงสาปเสื้อออกจากกัน นาวโนบลาจนผมตะลึงตาค้างกับความขาวใสที่อยู่ตรงหน้า แม่งเจ้า!! ทั้งขาวทั้งอวบแถมยอดจุกยังชมพูอีก ผมพยายามตั้งสติถอดชุดนอนจนเสร็จก็มองนาวที่นอนเปลือยอยู่ตรงหน้านิ่ง มันกระตุ้นอารมณ์ผมมากตอนนี้ ผมคิดว่าทนไหวลุกเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหาชุดนอนมาเปลี่ยนให้นาว พอเดินมาที่เตียงแล้วนั่งลงข้างๆ คนป่วยที่นอนขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่ม "นาวหนาวค่ะ" ผมพยายามข่มอารมณ์ตัวเองแต่มันไม่ไหว ผมต้องการเธอ!!! ผมค่อยๆ นอนลงไปคร่อมตัวนาวไว้แล้วจับใบหน้าจิ้มลิ้มให้เงยขึ้นมารับจูบจากผม ร่างเล็กดิ้นขัดขืนแต่สู้แรงคนปกติอย่างผมไม่ได้หรอก ผมจูบปากนุ่มนิ่มอุ่นอย่างกระหายมือก็จัดการเสื้อผ้าของตัวเองจนเปลือยเปล่า ก่อนจะซุกซบเข้ากับซอกคอยาวสูดดมกลิ่นหอมของกายสาว "นาวครับ..." "อื้อ...นาวจะนอน..." พยายามปัดมือไปมาเลยจับมือนาวไว้แล้วซุกไซ้เลื่อนลงมาที่หน้าอกอวบโน้มใบหน้าครอบปากลงบนปลายถันจัดการทั้งดูดทั้งขบเม้มไปทั่วทั้งสองข้าง "...หมอ" ผมชะงักสงสัยคนตัวเล็กคิดว่าผมเป็นหมอแน่ๆ แต่จะมาละเมอเรียกคนอื่นกับผมแบบนี้มันไม่แฟร์เลย "นาวหนาวค่ะ" "เดี๋ยวหมอจะทำให้หายหนาวเองนะครับ" "อื้อ!" คลุกเคล้าอกอวบจนพอใจก่อนเลื่อนใบหน้าลงไปที่กลางกายสาวจับขาเรียวแยกออก โน้ใใบหน้าก้มลงไปนาบปากลงบดขยี้กลีบสาวพร้อมกับปาดเลียซอกกลีบสลับกับขบเม้มติ่งเสียวสลับไปมา "อื้อ!! หมอ...อ่าส์" มือเล็กดันหัวผมออกพร้อมกับครางออกมาแผ่วเบา ยิ่งกระตุ้นให้ผมอยากในตัวเธอมากขึ้น "ไม่ต้องฝืนนะครับ ปล่อยมันออกมาเด็กดี อืม..." "อ๊ะ! อืม...ซี๊ด...มันเสียว อ๊ะอ่าส์!" คนตัวเล็กเกร็งกระตุกเสร็จสมจนตัวเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาจนเลอะปากผมแต่มันกลับทำให้ผมกระตุกด้วยความพอใจ ผมเลื่อนตัวขึ้นไปจูบนาวอีกครั้งแล้วส่งนิ้วของเข้าไปสำรวจร่องสาวคับแคบช้าๆ ก่อนจะขยัยนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ "อ่า หมอ..." "เรียกพี่เดย์สิครับนาว" กระซิบข้างหูเรียวเล็กเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการ "อื้อ" "เรียกสิครับ" "พะ..พี่..เดย์...อ่า" "น่ารักมากเด็กดี หึหึ" "นะ..นาวหนาว..." เธอเหมือนละเมอปากบอกหนาวแต่เหงื่อกลับซึมออกมาจนตัวเงาไปด้วยน้ำจากเหงื่อ "ครับ...พี่ฉีดยาให้นะครับจะได้หาย" ขยับนิ้วเป็นจังหวะเร็วขึ้นจนคนตัวเล็กบิดตัวไปตามจังหวะนิ้วของผม ใบหน้าจิ้มลิ้มเงยขึ้นมือเล็กจิกผ้าปูที่นอนแน่น "ว่าไงครับ...ฉีดยาได้ไหมครับ..." "อ๊ะ!!....ค่ะ คุณหมอ..." เมื่อได้คำตอบที่ต้องการผมจัดการกดแท่งเอ็นร้อนเข้าไปในกายสาวช้าๆ ความคับแน่นที่บีบรัดแสดงว่าคนตัวเล็กยังไม่เคยกับใครนอกจากกับผมคืนนั้นสินะ "อ๊ะ!..นะ..นาวเจ็บ..." เธอสะดุ้งโหยงทั้งที่ยังหลับตาแต่มีน้ำตาซึมที่หางตาบ่งบอกว่าตัวเองเจ็บ "เจ็บแป๊บเดียวนะครับนาว" ยกมือขึ้นมือเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กแล้วค่อยๆ ดันตัวตนเข้าไปช้าๆ ร่องสาวตอดรัดแน่นมาก เลยถอนแก่นกายแข็งชันออกมาแล้วดันเข้าไปอีกรอบคราวนี้ผมกระแทกเข้าไปทีเดียวสุดความยาว ปึก ปึก! "กรี้ดดด..อึก!" ตากลมโตเบิกโพรงขึ้นสบตาผม ก่อนที่น้ำใสๆ จะเอ่อรอบเบ้าตาด้วยความเจ็บ "...อ๊าส์!" "พะ...พี่เดย์" เรียกเสียงสั่นหน้าตะลึงบวกกับดูเบลอๆ จนผมเอ็นดู "ครับพี่เอง" "พี่กำลัง ทะ ทำอะไรนาว..." เสียงแหบแห้งเอ่ยถามเหมือนคนใกล้หมดแรง ผมยกยิ้มพอใจเมื่อความคับแน่นบีบรัดความเป็นชายแน่นขึ้นจากการตื่นตัวของเจ้าตัว "ก็ฉีดยาลดไข้ไงครับ นาวจะได้หาย หึหึ" ตอบพร้อมกับเริ่มขยับโยกเบาๆ "ไม่...อึก..นาวไม่ฉีด..ละ..แล้ว" คนตัวเล็กดิ้นแต่ผมไม่ปล่อยหรอกนะ คราวนี้ผมกระแทกแรงขึ้นเร็วขึ้น มันเสียวเป็นบ้า "อ๊ะ!!...อ่าส์" มือหนาจับรวบมือเล็กของคนใต้ร่างขึ้นกดไว้เหนือศีรษะพร้อมกับกระแทกกระทั้นจังหวะหนักหน่วง "ไม่...อ่าส์...มันเสียว...อื้อ!" "แน่นมากเมียจ๋า...อ่าส์" ปึก ปึก ปึก ผมขยับโยกกระแทกเข้าใส่ร่องสาวรัวเร็วกดกระแทกเข้าสุดออกสุดจนคนใต้ร่างเด้งโยกตามจังหวะของแรงกระแทก เสียงหวานครวญครางใบหน้าเหยเก "กรี้ด...อ๊ะ อ่าส์!" "ซี๊ด...อ่าส์" ผมดึงออกมาปล่อยน้ำรักขาวขุ่นใส่หน้าท้องขาวๆ ของนาวจนหมดก่อนล้มลงนอนทาบทับร่างเล็ก ก้มลงหอมแก้มนาวเบาๆ อย่างถูกใจ พอมีแรงผมก็ลุกขึ้นไปหยิบผ้ามาเช็ดทำความสะอาดให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้หลับสนิทไปแล้วเนื่องจากโดนฉีดยาเข็มใหญ่ไปอย่างหนักหน่วง ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วอุ้มนาวไปที่ห้องตัวเอง วางร่างเล็กลงก่อนจะห่มผ้าให้คนที่นอนหลับใหล ผมเลือกที่จะไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สบายตัวพร้อมกับกลับมานอนข้างคนตัวเล็กแล้วดึงเธอเข้ามากอดก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อย ---นาว Takl --- ฉันตื่นขึ้นมากะพริบตาปริบๆ ก่อนมองรอบห้องเพื่อปรับสายตากับแสงก่อน หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ หลังจากที่โลกมันเอียงแล้วจอก็ดับไป นอนนิ่งสักพักแต่ เอ๊ะ!! ทำไมหนักๆ ตรงเอวก้มมองก่อนจะชะงักเบิกตากว้างเมื่อเห็นแขนใครก็ไม่รู้กอดเอวตัวเองอยู่ พรึ่บ! ดึงแขนที่กอดพาดตรงเอวออกแรงๆ แล้วเด้งตัวลุกขึ้นนั่งหันไปมองเจ้าของแขนนั่นอย่างตกใจ "เฮียเดย์!" เขามานอนกับฉันได้ยังไง? ฉันก้มมองตัวเองแล้วช็อกหนักกว่าเดิมอีก เหี้ย!! เสื้อผ้าหายไปไหน รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดมิดถึงคอพร้อมกับกรีดร้องออกมา "กะ...กรี้ดด!! อุ๊บ!!" เสียงกรี้ดล้านเดซิเบลแต่เหมือนโดนสกัดด้วยมือหนาของคนข้างตัว "โอ๊ย! จะแหกปากทำไมแต่เช้าว่ะ คนจะนอน" ฉันที่โดนปิดปากได้แต่ร้องอึกอักอยู่ในคอ พยายามแกะมือหนาออกจากปาก "อื้อ! อื้อ!" "เงียบ!" "อื้อ...อ่อย..อาว!" พยายามแกะมือเฮียออกจากปากไม่หยุดจยเขาเริ่มหงุดหงิด "หยุดแหกปากก่อนสิว่ะ!" ฉันไม่หยุดแต่ดีดดิ้นเพื่อให้เขาปล่อย ก่อนที่เสียงเข้าจะตะคอกเสียงดัง "นาว!" คนตัวโตดึงฉันล้มตัวลงไปนอนกอดไว้แน่น จนหลังชนกับอกแกร่งที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนแน่นๆ ของเขาจนแน่บแน่น "หยุด!!" "ไอ่! ...อื้อ!" "ไม่หยุดใช่ไหม..." พรึ่บ... เฮียเดย์จับฉันพลิกกลับหันหน้าเข้าหาเขา มือหนึ่งปิดปากไว้แน่น อีกมือก็กอดรัดตัวฉันไว้ ใช้ดันหน้าอกแกร่งไว้พร้อมกับพยายามสะบัดหน้าแหกปากเรียกให้คนช่วยแต่เฮียเดย์กดไว้แน่น หน้าเขาตอนนี้บ่งบอกว่าไม่พอใจมากๆ แต่ยังเอามือปิดปากฉันอยู่ ตอนสลบก็สลบไปคนเดียวทำไมตื่นมาเฮียมันถึงมานอนอยู่กับฉันได้นะ!! ดิ้นต่อสู้กันสักพักคนตัวโตก็รัดตัวแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มจะหายใจไม่ออกบวกกับเริ่มเหนื่อย "หยุดร้องได้แล้วนาว! "..." "ดีมาก..." มือหนาค่อยๆ ปล่อยมือออกจากปากฉันช้าๆ หลังจากที่นิ่งไปพักหนึ่ง พอมือเฮียเดย์หลุดออกจากปากปุ๊บเหมือนเสียงมันมาเองแหกปากต่ออัตโนมัติ! "กรี้ดด อุ๊บ!" คราวนี้ปากหนากดลงมาประกบปิดปากฉันเอาไว้ไม่ใช่มืออย่างครั้งแรก ฉันเบิกตากว้างค้างอยู่แบบนั้น เฮียเดย์จูบไปสักพักก็ถอนจูบออก ภายในห้องเงียบกริบเพราะฉันหาเสียงตัวเองไม่เจอแล้ว "ร้องสิ ถ้าร้องอีกคราวนี้โดนมากกว่าจูบแน่" สายตาคมเข้มทำเอาฉันเสียวหลังวาบ ก่อนที่เขาจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา "ปะ...ปล่อย" ดันเฮียเดย์ออกแต่เขาไม่ยอมปล่อย "แรงดีแบบนี้หายแล้วงั้นสิ?" "..." "ว่าไง...หืม?" มองหน้าแล้วอมยิ้ม โอ๊ย...ไม่นะอย่ามามองนาวแบบนี้นะเฮียเดย์ เอาหน้าหล่อๆ ออกไปไกลๆ เลย ฉันเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ จุ้บ...เฮียก้มลงมาจุบปากแรงๆ ผละออกพร้อมกับยิ้มกว้าง "...!!..." สติสตังหลุดหายไปแล้ว "อ่าว....เงียบ นาว" เรียกพร้อมกับเขย่าตัวฉันเบาๆจนหลุดออกจากภวังค์ "อะ หา?" "หาอะไร? ไม่ได้ให้หาอะไรเลยนะ หึหึ" "ตลกรึไงห๊ะ!" แห้วใส่เสียงไม่ดังมากกลัวโดนปิดปากอีก "ก็ใครบอกให้นาวทำหน้าตลกล่ะ" "ปล่อยเลยนะ" สะบัดตัวออกแล้วลุกขึ้นยืน สายตาคมมองตามด้วยสายตาหื่นๆ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นใส่เสื้อคลุมผูกไว้หลวมๆ "อยากโชว์ก็ไม่บอก หึหึ" "กรี้ดด!!" รีบมุดเข้าไปในผ้าห่มเหมือนเดิมด้วยความอับอาย เพราะเมื่อกี้ที่ยืนนะมันเปลือยล่อนจ่อนไปทั้งตัวนะสิ มิน่าถึงรู้สึกเย็นๆ โล่งๆ ตอนยืน "หึหึ" "ไอ้บ้า!! ไอ้ลามก!!" ด่าเสียงอู้อี้อยู่ใต้ผ้าห่ม "นาวออกมา" "ไม่!! ถ้าเฮียไม่ออกไปจากห้องนาวก็ไม่ออกจากผ้าห่ม" "เดี๋ยวได้ขาดอากาศตายหรอก" "ถ้าเฮียยังอยู่นาวก็จะตาย ถ้าเฮียออกไปนาวก็จะรอด" เถียงข้างๆ คูๆ "งั้นพี่อยู่นี่แหละ ดูสิมันจะตายไหม" "นาวก็จะตาย...ไม่นะ เฮียออกไปเลย ไปสิ!" "สมองโดนไข้แดกไปหมดแล้วใช่ไหมนาว" "ช่างแม่ง! เฮียรีบๆ ออกไปซะทีสิ" ตะโกนไล่เสียงดังอยู่ใต้ผ้าห่ม ตอนนี้เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ไม่ยอมออกไปซักที "ไม่ออก!! ออกมานี่เลย" เฮียเดย์เข้ามาดึงผ้าห่มออกจากตัวฉันแรงๆ ส่วนฉันก็ม้วนตัวไว้สุดแรง ฉันเปลือยอยู่นะเฮียเหี้ย! "กรี้ดดด เฮียอย่าดึง!" "ก็ออกมาสิ" "ไม่!" "นาวออกมา" ดึงกันไปมาสุดท้ายก็... ตุบ! ฉันตกลงไปนอนคร่อมทับตัวเฮียเดย์ที่พื้นข้างเตียง สภาพไม่ต้องพูดถึงทั้งตัวมีผ้าห่มพันแค่หน้าอกถึงขา ส่วนเขาใส่แค่ชุดคลุมที่ตอนนี้มันแทบจะไม่คลุมอยู่แล้ว ฉันพยายามลุกขึ้นแต่มือหนาจับเอวไว้คอยแต่จะดึงให้ล้มเข้าไปหาตัวเขา อีเฮีย! คนหน้ามึน! เฮียเดย์กระตุกยิ้มร้ายจ้องมองสบตาด้วยสายตาวาววับ เราสองคนจ้องตากันได้แป๊บเดียวก็มันอันต้องเกิดเหตุการณ์วุ่นวายอีกครั้งเมื่อมีคนเรียกเฮียเดย์เสียงเข้มดุมาก ฉันกับเฮียเดย์หันไปมองแทบจะพร้อมกัน "นี่มันอะไรกัน...เดย์!" "...!?..."

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more