ทีเด็ดคุณแม่วัยสาว

เรียกพี่ได้ไหม

ตอนที่ 4

หลังจากณดารินทร์กลับไปช่วยแม่ของเธอขายอาหารเสร็จ ณดารินทร์โทรหาภากรเพื่อถามข่าวคราวของลูกชายที่เธอพาไปฝากเอาไว้ ...แต่กลับได้ทราบข่าวของใครอีกคนแถมมาด้วย

“ตอนนี้พี่ออกมาที่ไร่ น้องคิมก็อยู่ที่บ้านกับยัยนานั่นแหละ เอ่อ! ไม่สิ” ภากรนิ่งไปเมื่อเห็นว่าชานนท์กําลังพาน้องคิมไปขี่บิ๊กไบค์เล่นวนไปมาอยู่แถวนั้น

“มีอะไรคะพี่กร?” ณดารินทร์รู้สึกร้อนใจทันทีที่ชายหนุ่มเล่าถึงลูกชายของเธอไม่จบ

“ฮัลโหล พี่กรคะ!” หญิงสาวพยายามส่งเสียงเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไปนาน แต่ครู่หนึ่งก็แว่วเสียงเจี๊ยวจ๊าวคุ้นหูลอยมาเป็นระยะ เสียงของ...น้องคิม? และนั่นมันเสียงรถ...มอเตอร์ไซค์!!

“บ้าที่สุดเลย!” คนหวงลูกนั้นร้อนใจทันที เขาพาลูกชายของเธอซ้อนรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่นั่น แล้วพาขับตะลอนไปทั่วไร่! ณดารินทร์ขับรถบ้านด้วยความเร็วเต็มสมรรถนะของตัวรถ ถนนที่โล่งนั้นส่งให้คนใจร้อนเร่งเครื่องยนต์ได้เต็มกําลัง

เมื่อกลับมาถึงไร่ ณดารินทร์เตรียมตัวจะมาเชือดชายแปลกหน้าที่เข้ามายุ่มย่ามกับลูกชายของเธอทันที แต่เด็กน้อยกลับวิ่งตรงเข้ามาหามารดาทันที พร้อมเล่าความประทับใจของเขาให้เธอฟังอย่างตื่นเต้น

“คุณแม่คร๊าบ วันนี้พี่นนท์พาผมไปขี่รถเล่นด้วยฮ่ะ” เด็กชายเกาะแข้งเกาะขาออดอ้อน ทำให้คนที่กําลังโกรธใจอ่อนยวบทันที หากจำไม่ผิด... น้องคิมไม่เคยร่าเริงขนาดนี้ตั้งแต่ที่รู้ว่าพ่อเสียไป ตาใส ๆ ของลูกชายทำให้ณดารินทร์ต้องข่มอารมณ์ไว้ ความสุขของลูกก็คือความสุขของเธอ แต่จากนี้ไปคงต้องกันลูกให้อยู่ห่าง ๆ ชายแปลกหน้าคนนี้อย่างเคร่งครัดเลยล่ะ เขาดูไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย

“สวัสดีครับ เราเจอกันอีกแล้วนะ..คนสวย” ชายหนุ่มเดินเข้ามาทักพร้อมแนะนําตัว

“ผมชื่อชานนท์ แล้วคุณล่ะ?”

“.......” ณดารินทร์ไม่ตอบ แต่แสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่งออกมา เธอไม่วีน ไม่ได้แปลว่าไม่โกรธ ลองมายุ่งกับลูกชายของเธออีก รับรองว่าได้เห็นดีกันแน่!

เมื่อเห็นว่ามารดาไม่ยอมพูดอะไรน้องคิมที่ยืนมองคนทั้งสองยืนจ้องตากันอยู่ จึงอาสาตอบให้แทน

“นี่คือแม่ณดาไงฮะ ที่ผมเคยเล่าให้ฟัง” เสียงเล็ก ๆ นําเสนอเต็มที่ ชื่อที่ กลงกันไว้ถูกนํามาใช้เรียกในทันที

นั่นปะไร เขาเข้ามาตีสนิทกับลูกชายของเธอเพื่อหาข้อมูลจริง ๆ ด้วย

ที่ผ่านมาแม้จะมีผู้ชายมากหน้าหลายตาที่แวะเวียนมาจีบ แต่ไม่มีใครกล้าพอที่จะมายุ่งวุ่นวายกับน้องคิมเลยสักคน ด้วยรู้ว่าณดารินทร์ไม่ชอบวิธีการเช่นนี้! แต่คนตรงหน้ากลับอยากลองดีเสียอย่างนั้น!

“แม่คร๊าบ! นี่พี่นนท์ครับ เป็นเพื่อนของผมเอง” เด็กน้อยกระตุกชายเสื้อของมารดาเพื่อให้เธอยอมพูดกับเพื่อนใหม่ของเขา

คําว่า 'เพื่อน' จากปากของลูกชายมีผลกับจิตใจของหญิงสาวอีกจนได้ ...เธอกระเตงลูกไปทำงานด้วยเสมอ ด้วยว่าห่วงลูกชายจะถูกใคร รังแก ทำให้เด็กน้อยไม่ค่อยมีเวลาได้ไปเล่นกับเพื่อนวัยเดียวกัน แม้จะรู้ว่าลูกเหงา แต่เธอก็ต้องยอมเพราะไม่กล้าปล่อยเขาไว้คนเดียวจริง ๆ ...

ฝ่ายคนที่รอไมตรีจากหม้ายสาวก็ยืนยิ้มแป้นราวกับมองไม่เห็นความอึดอัดใจของเธอเลยสักนิดเดียว

“ต้องเรียกว่า ลุง นะครับน้องคิม คุณลุงดูมีอาวุโสขนาดนี้ จะเรียกพี่ ได้ยังไง” ณดารินทร์ยอมเอ่ยปากพูดในที่สุด แต่วาจาแสบทรวงที่เธอเอ่ยแขวะนั้นบาดใจเขาเหลือเกิน อุตส่าห์แอ๊บเด็กแทนตัวเองว่าพี่ เธอยังไล่ให้เขาไปเป็นลุงจนได้ และก่อนที่เจ้าหนูน้อยจะเชื่อฟังมารดา ชายหนุ่มก็ชิงพูดตัดหน้าเอาไว้เสียก่อน

“เรียกพี่ได้ไหม เดี๋ยวพี่พาไปดูเต่า แต่ถ้าเรียกลุงเราขาดกัน แล้วเรื่องที่ตกลงไว้ก็เป็นอันยกเลิกเลยนะ” เขาพูดกับลูกชายของเธอก็จริง แต่สายตาวิบวับนั้นกลับมองมาราวกับจะกลืนกินเธอลงไปทั้งตัว

“ข้อตกลงอะไร! คุณแอบมาทำอะไรกับลูกฉัน?” เสียงหวานตวาดทันที ท่าทางดุดันเอาเรื่องของเธอนั้นช่างน่าประทับใจเหลือเกิน ... ‘อย่างนี้สิ พี่ชอบ’

“บอกไม่ได้เพราะคุณไม่ใช่ผู้ชาย” คนยียวนยังคงก่อกวนไม่เลิก จงใจทำให้ตัวเองมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเธอให้มากที่สุด แม้จะเป็นความรู้สึกโกรธก็ยังดี ดีกว่าเป็นแค่คนรู้จัก ที่พบเจอทักทายตามมารยาทแล้วก็ผ่านไป ...

“ใช่ครับ คุณแม่ไม่ใช่ผู้ชาย” เด็กน้อยที่ชื่นชมความเท่ของชายหนุ่มเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็รับมุกเข้าขากับเขาเป็นปี่เป็นขลุ่ย

เพียงเท่านี้ความอดทนก็หมดลง ณดารินทร์ขอตัวพาลูกกลับบ้านแม่ของทันที แต่เด็กน้องทวงสัญญาที่เธอบอกว่าจะพาไปเที่ยวงานถนนคนเดิน ซึ่งแน่นอนว่าสองหนุ่มต่างวัยตกลงนัดหมายกันไว้เรียบร้อยแล้ว ‘ปล่อยให้อยู่ด้วยกันแต่ไม่กี่ชั่วโมงก็มาล้างสมองน้องคิมให้เป็นไปได้ถึงเพียงนี้เชียวเหรอ!?’

แม่เลี้ยงสาวขับรถออกจากไร่องุ่นลุงวันชัยอย่างระมัดระวัง เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกชายเป็นหลัก โดยด้านหลังนั้นมีบิ๊กไบค์ของชานนท์ขับตามมาติด ๆ ...เด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็เพียรเล่าถึงเพื่อนใหม่คนนี้ไม่หยุดหย่อน

“ที่บ้านของพี่นนท์เลี้ยงเต่าซูคาต้าด้วยฮะแม่” น้องคิมเล่าถึงสิ่งที่ได้ยินมา มือน้อยกอดตุ๊กตาหมีที่ได้จากเพื่อนรุ่นลุงเอาไว้อย่างดี นี่ไงล่ะ ข้อตกลงที่ว่า

“บอกว่าเรียกคุณลุงไงลูก” หญิงสาวเหนื่อยใจกับสรรพนามที่คนบ้าสอน ให้ลูกของเธอเรียกตาม หน้าแก่ขนาดนั้น กล้าเรียกตัวเองว่าพี่ได้ไงกัน!?

“เต่าซูคาต้ามันเป็นตัวยังไงเหรอฮะ?” แต่เด็กน้อยไม่ได้สนใจเธออีกต่อไปแล้ว เขามีเพื่อนใหม่ที่คุยสนุกกว่าแม่ที่เอาแต่ทำงานทั้งวัน

คําว่า 'ลูกผู้ชาย' ที่ชานนท์ใช้หลอกล่อนั้นได้ผลเกินคาด บัดนี้เด็กชายขี้เหงาติดเขาแจเลยล่ะ

“มันก็คือเต่านั่นล่ะครับ..ลูก” ณดารินทร์ตอบส่ง ๆ ตั้งใจว่ากลับถึงห้องจึงจะเสิร์ชหารูปให้ลูกชายดู เธออดหนักใจไม่ได้เลยจริง ๆ ลูกติดเขาเร็วเกินไป ขืนปล่อยไว้นานต้องเป็นปัญหาแน่!