“ทำไมล่ะ?” มาโคไม่ได้ถาม ลูน่าเดินเข้ามาถามใกล้ๆ งานที่มีรายดี มีที่พักฟรี มีอาหารเลี้ยง2มื้อ หาที่ไหนไม่ได้ในเบลเยียม และหากอยากมีเงินสักก้อน ข้อเสนอนี้น่าสนใจจะตาย
“นิดาต้องกลับไปเรียนค่ะ” เธอตอบความจริง แม้จะปิดบังบางอย่างไว้
ลูน่ายกหัวคิ้วขึ้นสูง “เธออายุเท่าไหร่แล้ว?” หล่อนถามต่อ
“19ค่ะ” นิรดาตอบ พร้อมกับเสหลบตามาโค
“ก็น่าอยู่หรอก เธอหน้าเด็ก แถมตัวเล็กด้วย” น้องสาวมาโคกล่าวลอยๆ
“ใครจะไปเหมือนเราล่ะลูน่า อายุยี่สิบสามหน้าปาเข้าไปสามสิบ!” มาโคว่ากระทบน้องสาว ลูน่าชอบเที่ยว เธอใช้ชีวิตวัยรุ่นจนคุ้ม เดินเข้าเดินออกผับ บาร์จนปรุ พอๆ กับมาริโอ้ ขานั้นก็ไม่ได้แตกต่างกับลูน่านัก เพียงแต่มาริโอ้มักจะหายตัวไปตอนดึกๆ กับสาวที่เขาถูกใจ ลูน่าชอบเที่ยวก็จริง แต่เธอก็หวงตัวไม่น้อย หากเทียบกลับเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เรื่องความสัมพันธ์ทางกาย ที่ลูน่ายังไม่เฉียดใกล้
“พอๆ กับพี่แหละมาโค ปีนี้พี่อายุ
