“ว้าว!! เก่งสมคำชมเลย เธอทำงานไวเหมือนที่ยาคอบชมให้ฟังเลยนะ” มาเบลยื่นขวดน้ำผลไม้ให้นิรดา หล่อนมองผลงานของหญิงสาวด้วยสายตาชื่นชม
เอกสารเกือบครึ่งถูกคัดแยกใส่กล่อง รอจัดเก็บใส่แฟ้ม หรือไม่ก็สแกนเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์
“ไม่หรอกค่ะ ผู้ช่วยของพี่มาเบลแยกไว้ดีแล้วค่ะ เพียงแต่เธอยังไม่ได้เก็บ” นิรดาแย้ง กองเอกสารถูกแบ่งไว้บ้างแล้ว แม้จะไม่ได้แยกแบบที่เธอทำ แต่ก็เรียบร้อยในระดับหนึ่ง
“คงใช่...ช่วงนั้นเอลกำลังท้อง เธอเลยทำงานไม่คล่องเหมือนเก่า” มาเบลเห็นด้วย ผู้ช่วยของเธอตั้งครรภ์ การทำงานเลยล่าช้า แถมหล่อนยังมาลาพักดื้อๆ ไม่ให้เวลาเธอเตรียมหาคนมาแทน งานก็เลยวุ่นวายทับถมกันไปหมด
“น้ำอะไรคะนี่?” นิรดาดื่มน้ำผลไม้ในขวดแก้กระหาย เธอยกขึ้นดูใกล้ๆ ไม่ฉลาก ไม่มีป้ายกำกับ
“ของใหม่ มาโคกำลังผลิตออกมาวางขาย เขาเห่อผลิตภัณฑ์รุ่นนี้มาก”
นิรดาเสวางน้ำผลไม้ในมือลง เธอเหม็นหน้าเจ้าของความคิด แม้มันจะทำให้คนง
