9 ไม่พอใจ
1543 Words
@มหาวิทยาลัย
"ได้ข่าวว่าเมื่อเช้าพี่โซ่มาส่งเธอเหรอ" เสียงลี่เอ่ยแซวมีนาขึ้นขณะที่ทั้งสามกำลังเลิกเรียนจากวิชาหลัก ซึ่งทันทีที่ได้ยินแบบนั้น หลินที่เดินอยู่ก็อดที่จะตาโตขึ้นมาไม่ได้
"ว่าไงนะ จริงเหรอมีนา" หญิงสาวรีบหันไปซักถามเพื่อนสนิทตัวเองทันที
"ก็...อืม" มีนาจึงพยักหน้าตอบไปตามตรง ทำให้หลินก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น เพราะค่อนข้างที่จะเชียร์เพื่อนกับรุ่นพี่หนุ่มเป็นอย่างมาก
"แบบนี้ก็มีหวังแล้วสิ พี่เขายิ่งอกหักอยู่ด้วย" ทันทีที่หลินเอ่ยออกมา สีหน้ามีนาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป
"อ้าว ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" ลี่ถาม ตามด้วยสีหน้างุนงงอยากรู้ของหลิน
"ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่ามัน...ยังไม่มีหวังเหมือนเดิมเลย"
"ทำไมล่ะ แต่ฉันว่า...ช่วงหลังก็เหมือนเธอได้อยู่กับพี่เขาบ่อยขึ้นนะ แถมยังดูเหมือนสนิทกันขึ้นด้วย" ลี่เอ่ย ทำให้มีนาหันมองหน้าเพื่อนแววตาสงสัย
"ที่ฉันรู้ ก็มาจากไอ้พี่เน็ทนั่นแหละ ดูเหมือนช่วงนี้ พี่โซ่จะพูดถึงเธอบ่อยขึ้นนะ แล้วก็อยู่กับเธอมากกว่าเมื่อก่อน"
"มันเป็นเพราะว่าช่วงนี้เราต้องย้ายไปอยู่คอนโดเดียวกันกับพี่เขาน่ะ ถ้าหลังจากที่ทุกอย่างลงตัวแล้ว ก็คงจะไม่ได้เจอกันบ่อยแบบนี้แล้วละ"
"ถ้ารู้ว่าจะไม่ได้เจอกันบ่อยแล้ว เธอก็ทำให้มันบ่อยเองสิ" หลินเสนอขึ้น
"หื้อ?"
"โอกาสอยู่ตรงหน้าแล้วนะมีนา อย่าปล่อยมันให้หลุดมือไปง่าย ๆ สิ ยิ่งช่วงนี้พี่เขากำลังอยู่ในช่วงอ่อนไหว เธอควรที่จะค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไป" หลินแนะนำ ขณะที่ลี่ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำแนะนำของน้องสาวตัวเอง
"ใช่เลย! จังหวะนี้แหละ ดีงามที่สุด" แม้จะถูกเพื่อนทั้งสองพยายามหว่านล้อมให้จู่โจมรุ่นพี่ตัวสูงมากแค่ไหน ทว่าภายในใจของมีนากลับไม่ได้รู้สึกฮึดสู้ขึ้นมาเลย เพราะคนตัวเล็กรู้ดีว่า...ใจของโซ่ยังคงมีแต่รดาทั้งหมด แถมมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเข้าไปแทนที่คนคนนั้น...
"เฮ้อ ขนาดพวกฉันปลุกใจขนาดนี้แล้ว เธอก็ยังคงไม่คล้อยตามเลยสินะ" หลินเอ่ย
"ก็เพราะมันไม่ง่ายไง...ฉันรู้ดี ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะแทรกเข้าไป..." คำพูดของโซ่ยังคงฉายเข้ามาในหัวของมีนา คำที่เขาบอกว่า ถ้าเป็นอะไรที่เขารักมาก...มันจะยากมากถ้าให้เขาเลิกรัก ไม่ว่าจะเป็นรถ หรือว่า...อะไรก็ตาม เธอยังจำมันได้ทุกคำที่ได้ยิน
"แทรกไม่ได้ก็ไม่ต้องแทรก ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติจัดสรรไปก็แล้วกัน ปะ! ตอนนี้พวกเราไปเรียนวิชาต่อไปกันดีกว่า" เสียงลี่พูดขึ้นเพื่อต้องการเปลี่ยนเรื่องคุยพลางเดินนำไปยังห้องเรียนที่อยู่ไม่ไกล โดยมีนากับหลินก็เดินตามหญิงสาวไปตามปกติ ทว่าทันทีที่เดินเข้าไปภายในห้องเรียน สองเท้าเล็กของมีนาก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอเข้ากับโซ่ที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิทของเขา
จริงสิ เธอเกือบลืมไปเลยว่าวิชานี้ที่กำลังจะเรียนนั้น เป็นวิชาเสรีที่เธอดันลงตัวเดียวกับรุ่นพี่หนุ่ม
"ที่รัก! มานั่งกับพี่สิครับ เบบี๋" เสียงเน็ทตะโกนเอ่ยบอกลี่ขึ้น ทำให้ลี่หันไปมองตาขวางใส่ชายหนุ่ม แต่ถึงจะทำท่าทีแบบนั้น ทว่าสุดท้ายหญิงสาวก็เดินเข้าไปนั่งลงบริเวณใกล้ ๆ ตามที่เน็ทบอก ซึ่งหลินกับมีนาที่ยืนอยู่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปนั่งลงตามเพื่อน
"พี่ก็เพิ่งนึกได้ว่าเราลงเรียนตัวนี้เหมือนกัน" เสียงโซ่ยิ้มเอ่ยบอกมีนาที่นั่งอยู่ถัดจากเขาไป แน่นอนว่าเป็นหลินเองที่เป็นคนตั้งใจให้เพื่อนนั่งข้างรุ่่นพี่หนุ่ม
"ค่ะ มีนาก็ลืมเหมือนกัน" เจ้าของใบหน้าใสยิ้มตอบ ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งพูดคุยกันไป โดยมีสายตาแอบเชียร์ของกลุ่มเพื่อนทั้งสองที่ต่างอยากให้สองคนได้ลงเอยกัน
"หลังจากเลิกเรียน เราไปไหนต่อหรือเปล่า" โซ่ถาม
"เปล่าค่ะ" มีนาส่ายหน้าตอบ
"งั้นกลับกับพี่ไหม พี่ก็ไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน"
"ได้ค่ะ" เรียวปากสวยยิ้มตอบกลับ ทั้งสองเริ่มมีการพูดคุยและสนิทกันมากขึ้นอย่างชัดเจน สร้างความรู้สึกพึงพอใจให้กับเพื่อน ๆ ที่นั่งแอบลอบมองอยู่เป็นอย่างมาก กระทั่ง...
"สวัสดีค่ะนักศึกษาทุกท่าน" เสียงอาจารย์สาวเดินเข้ามาทักทายนักศึกษาที่อยู่ภายในห้องพร้อมกับเอ่ยพูดคุยเกี่ยวกับวิชาการเรียนการสอนของตัวเองไปตามปกติ
"การเก็บคะแนนของวิชานี้ก็จะเป็นไปตามแผนที่อาจารย์แจ้งบอกไว้ในกลุ่มไลน์เลยนะคะ ช่วงในสามสัปดาห์แรก เราจะมีการบรรยายแบ่งปันกลยุทธ์การประสบความสำเร็จทางด้านสื่อออนไลน์และการตลาดต่าง ๆ ของรุ่นพี่ศิษย์เก่าของมหา'ลัยเรานะคะ เราจะได้เรียนรู้ประสบการณ์จากพี่เขาไปด้วย และอาจารย์คิดว่าหลายคนน่าจะรู้จักพี่คนนี้เป็นอย่างดี ขอเชิญ รดา วินัยสกุล เจ้าของแบรนด์มาเรียโกลด์ที่กำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้ค่ะ" สิ้นเสียงอาจารย์สาวเอ่ย รดาในชุดดูดีก็เดินยิ้มเข้ามายังภายในห้องเรียนท่ามกลางเสียงฮือฮาของนักศึกษาสาวหลายคนที่ต่างรู้จักรุ่นพี่สาวกันเป็นอย่างดีจากช่องทางโซเชียลต่าง ๆ ผิดกับโซ่ที่เอาแต่นั่งนิ่งมองไปยังอดีตคนรักที่กำลังยืนส่งยิ้มให้กับรุ่นน้องหลายคนอยู่ ไม่ได้มีเพียงโซ่เท่านั้นที่นิ่ง เพราะมีนา และบรรดาทั้งเพื่อนโซ่และเพื่อนคนตัวเล็กก็ต่างชะงักอึ้งไปกับการปรากฏตัวของรุ่นพี่สาว...
"..." รดายังคงยืนส่งยิ้มให้ทุกคนที่กำลังถ่ายรูปตัวเองอยู่ด้วยความเป็นมิตร ก่อนที่ดวงตาสวยจะเหลือบมองไปยังอดีตคนรักที่กำลังนั่งนิ่งอยู่ โดยด้านข้างชายหนุ่มนั้นมีร่างบางของใครอีกคนนั่งอยู่ แววตาสวยฉายออกมาถึงความราบเรียบทันทีที่เห็นแต่ก็ยังคงพยายามทำเป็นนิ่งเฉยไม่ได้แสดงออกอะไร พร้อมกับหันกลับไปส่งยิ้มทักทายรุ่นน้องภายในห้องเรียนต่อด้วยท่าทียิ้มแย้มปกติ
"ในส่วนของการโปรโมต..." เสียงรดานั่งบรรยายเกี่ยวกับความสำเร็จของตัวเองอยู่โดยมีสคริปต์ที่ถูกจดมาวางอยู่ตรงหน้า หญิงสาวพูดถึงกลยุทธ์ต่าง ๆ ที่สอดคล้องกับการเรียนเพื่อให้ดูเป็นมืออาชีพมากขึ้น โดยนักศึกษาคนอื่นที่รู้ไม่ทันก็ได้แต่ปรบมือให้กับรุ่นพี่คนเก่งที่ดูทั้งสวย รวย ฉลาด มีครบทุกอย่าง รดาเองก็ยิ้มรับทุกคำชื่นชมจากทุกคนไปกระทั่งทำหน้าที่การบรรยายจนเสร็จสิ้น ซึ่งทันทีที่การบรรยายจบลง อาจารย์สาวก็เดินเข้ามาสรุปการบรรยายและบทเรียนให้แก่นักศึกษาของตัวเองอีกครั้ง รวมถึงเอ่ยบอกให้จับกลุ่มทำงานร่วมกัน ซึ่งเน็ทก็ไม่รอช้าที่จะจับกลุ่มของตัวเองร่วมกับรุ่นน้องสาวที่ตัวเองตามจีบอยู่ในทันที แน่นอนว่าลี่ หลิน และมีนาก็ไม่ได้ตอบปฏิเสธอะไร ก่อนที่โซ่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งหันไปมองหน้าเอ่ยบอกมีนาที่นั่งอยู่
"เดี๋ยวพี่ขับรถมารับหน้าตึกนะ"
"ค่ะ" หลังจากที่คนตัวเล็กพยักหน้าตอบ สองเท้าหนักก็สาวเท้าเดินออกไปในทันทีอย่างไม่คิดหันไปมองยังอดีตคนรักที่อยู่ไม่ไกลแม้แต่น้อย ชายหนุ่มไม่ได้ใจแข็งหรืออะไร แต่ที่เขาเลือกที่จะไม่มองก็เพราะ...เขากลัวว่าเขาจะอดใจเดินเข้าไปหารดาไม่ได้ ภายในใจของเขา...มันยังคงมีแต่หญิงสาวอยู่
มีนาที่รับรู้ได้ถึงทุกอย่างก็ได้แต่มองตามแผ่นหลังของรุ่นพี่ตัวสูงไปด้วยความเจ็บหน่วงไม่ต่าง ทว่าสุดท้ายก็ต้องพยายามสลัดทุกความรู้สึกของตัวเองออก
"เดี๋ยวมีนาไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันนะคะพี่เน็ท พี่ทีม" เสียงหวานหันไปเอ่ยลารุ่นพี่หนุ่มทั้งสองที่นั่งอยู่พลางยกมือขึ้นโบกลาเพื่อนของตัวเอง ก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไปยืนรอรถสปอร์ตหรูสีน้ำเงินเทา ซึ่งใช้เวลาไม่นาน รถหรูของโซ่ก็ขับเข้ามาจอดรับร่างบางที่ยืนรออยู่ ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปจากตึกคณะเรียนท่ามกลางสีหน้าพึงพอใจเป็นอย่างมากของกลุ่มเพื่อนทั้งสองที่ยืนอยู่ ผิดกับสายตาของรดาที่มองตามรถคันสวยไปด้วยความรู้สึกไม่พอใจ
- Writer
