1 ขอให้ปรับความเข้าใจกันได้
1484 Words
อีกด้าน
ฉันเอาแต่ยืนนิ่งมองดูตัวเองผ่านกระจกห้องน้ำที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บหน่วงยังคงอยู่ ใบหน้ารู้สึกชาไปหมดตอนที่ต้องยืนอยู่ตรงนั้น ภายในใจรู้สึกอยากเดินหนีออกมาให้ไกล แต่ถึงยังไง...ฉันก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่ความผิดของใคร พี่โซ่ไม่ผิดที่เขามีคนรักอยู่แล้วและต้องการจะเปิดตัวกับครอบครัว ถ้าจะมีคนผิด...ก็คงเป็นฉันเองที่ไม่เคยหยุดความรู้สึกที่มีต่อพี่โซ่ได้เลย เพราะความเป็นเขาของพี่เขาทำให้หัวใจของฉันยิ่งถลำลึก ความอบอุ่นอ่อนโยนที่มักจะคอยใส่ใจดูแลคนรอบข้างเป็นอย่างดีพวกนั้น...
แต่ถึงยังไง...ฉันก็ต้องหยุดมัน
"พอได้แล้วมีนา" ฉันได้แต่พร่ำบอกตัวเองซ้ำ ๆ เพื่อให้หยุดความรู้สึกของตัวเองไว้ การที่พี่โซ่พาแฟนมาเปิดตัวแบบนี้ นั่นก็แปลว่า...ฉันควรที่จะหยุดทุกความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ได้แล้ว
"ฟู่วว เราต้องทำได้" ฉันหลับตาพ่นลมหายใจเอ่ยให้กำลังใจตัวเองครั้งสุดท้าย ก่อนจะตัดสินใจสะกดกลั้นทุกความรู้สึกของตัวเองเดินตรงออกไปยังบริเวณด้านนอกห้องน้ำหรูที่มีไว้สำหรับรับรองแขก ทว่าขณะที่กำลังเดินออกไปอยู่นั้น
"ทำไมทำแบบนี้ล่ะโซ่"
"?"
"รดาไม่ชอบเลยนะที่อยู่ ๆ โซ่ก็พารดาไปเจอแม่โซ่แบบนี้"
"ทำไมล่ะ ก็เราเป็นแฟนกัน..."
"มันก็ใช่ แต่มันยังไม่ถึงเวลา"
"เราคบกันมาสองปีแล้วนะรดา ต้องรอเวลาอะไรอีก" เสียงพี่โซ่ถามแฟนเขาไปด้วยความไม่เข้าใจ โดยฉันเองก็เผลอยืนแอบฟังทั้งสองคุยกันอยู่อย่างนั้น ซึ่งท่าทีของแฟนพี่โซ่ดูไม่พอใจเอามาก ๆ
"ก็รดายังไม่พร้อม"
"แล้วเมื่อไรรดาจะพร้อม"
"..."
"โซ่เองก็รอมาสองปีแล้วเหมือนกันนะ ทำไมเราสองคนต้องคบกันเงียบ ๆ เหมือนรู้กันแค่สองคน"
"ก็รดาไม่ชอบความวุ่นวาย ช่างเถอะ! โซ่อย่าทำแบบนี้อีกก็แล้วกัน รดาไม่ชอบ" พูดจบ แฟนพี่โซ่ก็สาวเท้าเดินออกไปด้วยความรวดเร็วปล่อยให้พี่โซ่เอาแต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ซึ่งฉันก็ได้แต่ยืนแอบมองท่าทางของพี่โซ่ด้วยความรู้สึกเห็นใจบอกไม่ถูก ทว่าขณะที่ฉันกำลังยืนมองพี่โซ่อยู่
พรึบ
อยู่ ๆ พี่โซ่ที่เหมือนรู้ตัวว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ก็เหลือบสายตาหันมามองยังฉัน ทำเอาฉันสะดุ้งด้วยความตกใจ จะเดินหนีไปก็ไม่ทัน
"เอ่อ..."
"...ขอโทษค่ะ" สุดท้ายฉันก็จำต้องเอ่ยบอกพี่โซ่ออกไปด้วยความเกรงใจที่แอบมายืนฟังแบบนี้ ทว่าพี่โซ่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังเดินเข้ามาเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเช่นเคย
"ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่ามายืนที่มืด ๆ แบบนี้คนเดียวสิ กลับเข้างานไหม เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ความอบอุ่นนี้ที่ทำเอาใจของฉันยังคงหวั่นไหว
"ไม่เป็นไรค่ะพี่โซ่ มีนาเดินกลับเองได้"
"เอางั้นเหรอ"
"ค่ะ พี่โซ่...ไปง้อแฟนต่อเถอะค่ะ" ทันทีที่ฉันพูดจบ พี่โซ่ก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าตอบ
"อืม เราเดินกลับเข้างานดี ๆ นะ"
"ค่ะ" หลังจากที่ส่งยิ้มตอบกลับพี่โซ่ไป ฉันก็หมุนตัวเดินกลับเข้าไปภายในงานทันที โดยที่ไม่วายจะลอบหันไปมองตามหลังพี่โซ่ที่กำลังเดินออกไปง้อแฟนของพี่เขาเช่นกัน
ยังไงก็ขอให้ทั้งสองปรับความเข้าใจกันเป็นอย่างดีก็แล้วกันนะ ฉันรู้สึกไม่ชอบเลยเวลาที่พี่โซ่ดูไม่มีความสุข...แบบสายตาที่เห็นก่อนหน้านั้น
วันต่อมา...
@มหาวิทยาลัยแอลฟ่า
ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าเล็กของมีนาเดินตรงเข้าไปยังใต้ตึกคณะเรียนของตัวเองด้วยความเร่งรีบ เนื่องจากวันนี้หญิงสาวมีนัดลงทะเบียนวิชาที่เหลือกับเพื่อนสนิทสองคนที่รออยู่
"มีนา~" เสียงหวานของหลินเอ่ยเรียกเพื่อนตัวเล็กขึ้นทำให้มีนารีบสาวเท้าเดินตรงไปยังเพื่อนที่นั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กราคาแพง ซึ่งถัดจากหลินที่นั่งอยู่ก็คือ ลี่ เพื่อนอีกคนของมีนา ทั้งสองเป็นพี่น้องกัน โดยลี่เป็นพี่ของหลินอายุห่างกันเพียงหนึ่งปี แต่ที่ต้องมาเรียนด้วยกันก็เพราะลี่ดรอปเรียนไปปีหนึ่งเนื่องจากสถานะการเงินของทางบ้านทั้งสองในตอนนั้น ตอนนี้ครอบครัวเริ่มกลับมามีสถานะที่ดีเหมือนเดิมอีกครั้งจึงทำให้ลี่กับหลินได้เรียนพร้อมกัน และหลินเองก็เป็นเพื่อนสนิทมีนาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้นถึงมัธยมปลาย โดยลี่เองก็รู้จักกับมีนามาเป็นเวลานานเช่นกันทำให้ทั้งสามอยู่ด้วยกันอย่างสนิทสนมแทบไม่เคยมีปัญหาอะไรกันเลยสักครั้ง
"ลงเลยไหม" มีนาเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองขึ้น
"จัดไป ว่าแต่เสรีตัวแรกจะลงอะไรดี" หลินถาม ทำให้ลี่ที่ได้ยินรีบยกมือขึ้นเสนอ
"ฉันขอวิชาเทคนิคการถ่ายภาพ ของคณะดิจิทัลมีเดียได้ไหมอะ" ทันทีที่ลี่พูดจบ หลินกับมีนาก็มองหน้ากัน
"นะนะนะ" ลี่ยังคงอ้อน
"อืม" สุดท้ายมีนาก็ต้องพยักหน้าตอบกลับไปเมื่อเห็นความต้องการและความตั้งใจของเพื่อนสนิท ซึ่งหลังจากที่มีนาพยักหน้าตอบ ลี่ก็ลุกขึ้นร้องเฮด้วยความดีใจทันที โดยมีหลินที่ได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ ไปกับท่าทางของพี่สาวตัวเอง
"แล้ววิชาต่อไปล่ะ" หลินถาม
"สื่อออนไลน์และการตลาดดิจิทัลดีไหม" มีนาเสนอ สองพี่น้องจึงหันมองหน้ากัน ก่อนจะเป็นหลินที่เอ่ยออกมา
"เอาก็เอา มีมีนาอยู่ จะไปกลัวอะไร" สิ้นเสียงหลินเอ่ย ทั้งสามก็กดเลือกไปยังวิชาเสรีตัวที่สองทันที โดยมีนาก็ได้แต่ยิ้มออกมาในคำพูดของเพื่อนที่มักจะคอยอวยยศเกี่ยวกับการเรียนของเธออยู่เป็นประจำ เนื่องจากเกรดเกือบทุกวิชาของมีนาอยู่ในขั้นที่ดีไปทางดีมาก คนตัวเล็กเป็นคนค่อนข้างหัวไวและเก่งในเรื่องภาษาที่สอง ซึ่งก็คือภาษาอังกฤษที่ถูกส่งเรียนโรงเรียนอินเตอร์มาตั้งแต่เด็กทำให้การเรียนมหาวิทยาลัยของมีนาค่อนข้างที่จะเข้าใจง่ายกว่านักศึกษาบางคนที่อาจจะไม่ได้ได้ภาษาเท่าที่ควรมากนัก โดยมีนาได้เลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจ สาขาวิชาการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ ตอนนี้อยู่ปีสอง มหาวิทยาลัยแอลฟ่า มหาวิทยาลัยเอกชนที่มีชื่อเสียงอันดับต้น ๆ มาอย่างยาวนาน
"เอ๊ะ เดี๋ยวนะ เราเลือกวิชาอะไรไปนะเมื่อกี้" อยู่ ๆ ลี่ก็เอ่ยถามขึ้น ทำให้หลินหันไปตอบ
"สื่อออนไลน์และการตลาดดิจิทัล"
"เฮ้ย วิชานี้...ไอ้พี่เน็ทก็ลงนะ"
"พี่เน็ท...เพื่อนสนิทพี่โซ่น่ะเหรอ" มีนาถาม ซึ่งเพื่อนของเธอรู้ว่าเธอรู้จักกับพี่โซ่เพราะพ่อแม่เป็นเพื่อนกัน ที่สำคัญเน็ทที่กำลังถูกพูดถึงก็คือเพื่อนสนิทโซ่ที่กำลังตามจีบลี่อยู่
"ใช่" ลี่พยักหน้าตอบ
"โอ๊ะ งั้นก็แปลว่า..." ว่าแล้ว หลินก็หันไปมองหน้ามีนาที่นั่งอยู่
"...พี่โซ่ก็จะต้องลงวิชานี้ด้วยงั้นสิ" สองพี่น้องพอจะรู้เกี่ยวกับความรู้สึกของมีนาที่มีต่อรุ่นพี่หนุ่มอยู่ไม่น้อย เพราะทุกครั้งที่เจอ มีนาจะมีท่าทีที่แปลกไปกว่าทุกครั้ง มันดูออกไม่ยากสำหรับคนที่รู้จักคนตัวเล็กดี
"มีอะไรหรือเปล่า ทำไมสีหน้าดูเป็นแบบนั้นล่ะ" ลี่มองหน้าถามเพื่อน หลังจากที่เห็นว่ามีนาดูไม่ได้ดีใจเหมือนอย่างเคยที่จะได้ใกล้ชิดโซ่
"พี่โซ่...เปิดตัวแฟนกับที่บ้านแล้วน่ะ" สิ้นเสียงมีนาเอ่ยบอก ลี่กับหลินก็ชะงักมองหน้ากันทันที ทั้งสองต่างรับรู้ได้ถึงความรู้สึกหน่วงของเพื่อนทำให้ไม่มีใครพูดหรือเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา ก่อนจะเป็นมีนาที่พูดตัดบทขึ้นเพราะไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองต้องรู้สึกอึดอัดไปด้วยกับสถานการณ์ของเธอ
"ลงทะเบียนเสร็จแล้ว เดี๋ยวเราไปกินข้าวที่โรงอาหารกันไหม วันนี้ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวไก่ตุ๋น"
"อืม เอาสิ" หลินรีบพยักหน้าตอบ ตามด้วยเสียงเออออของลี่
"จัดไป!" ว่าแล้วทั้งสามก็ลงทะเบียนวิชาที่เหลือต่อ ก่อนจะพากันเดินออกไปยังโรงอาหารตามที่คุยกันไว้
- Writer
