Ang Babaeng Probinsyana

Chapter 38:KAMPANYA

Mabilis akong tumayo mula sa malaking sofa at naglakad patungo sa pinto nang marinig kong may kumatok. Binuksan ko ito at nakita ko siyang nakatayo roon.

"Sir Alex," bati ko ng may ngiti habang nakaharap sa kanya at marahang inilagay ang mga kamay ko sa leeg niya. Mahigpit niya akong niyakap.

"Kumusta ka rito, Ma? Mukhang masaya ka ngayon," tanong niya, hinalikan ako sa labi. Hinubad niya ang sapatos niya sa mismong pinto.

"Naglagay ako ng aparador para sa sapatos dito malapit sa pinto para hindi na magdala ng dumi sa loob." Tumingin-tingin siya sa malinis na bahay, naamoy ang sariwang hangin, at sinabi,

"Ang bango naman dito," saka niya inamoy ang buhok ko.

"Bakit ka masaya ngayon, Ma?" tanong niya ulit.

"Wala naman, sir, masaya lang ako na nandito ka na," direktang sagot ko.

"May gusto kang sabihin sa akin, 'di ba? Ano 'yon? Sabihin mo na, halika nga rito," sabay binuhat ako at agad na pinaupo sa kanyang kandungan habang hinihintay ang sagot ko.

Napakagat labi ako habang nakatitig sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang nalaman ko tungkol sa kanya at kay Ivy. Tama ba na sabihin ko sa kanya? Tanungin ko ba siya?

"Bahala na," sabi ko sa sarili ko. Nabalik ako sa realidad nang pisilin niya ang ilong ko bago magsalita.

"Ma, hinihintay ko ang sasabihin mo. Ano ba 'yon?" tanong niya.

"Ano kasi, Sir? Sana makapagtrabaho ako sa kumpanya niyo." Diretso niya akong tinitigan bago nagsalita.

"Ano bang pumasok sa isip mo at bigla kang nagdesisyon na magtrabaho sa kumpanya?"

"Eh, Sir..." panimula ko, pero hindi ko na natapos ang sasabihin ko.

"Hmm, Ma? Anong problema?" malumanay niyang tanong.

"Wala po, Sir. Nababagot lang po ako sa bahay. Gusto ko pong mag-apply ng trabaho sa kumpanya niyo. Yun lang."

"Talaga? Yun lang?" tugon niya. Agad akong tumango sa kanya.

"Bakit ka ba gustong mag-apply doon? Huwag mong sabihin na nagkakagusto ka na sa akin," sabi niya habang nakangiti.

"You grow up, Ma. Masaya ako dahil natututo kang magdesisyon ng sarili mo nang walang nagdidikta sa'yo."

"Sige, sang-ayon ako. Pero 'wag kang magreklamo kung mababa ang posisyon mo sa kumpanya."

"Talaga, Sir? Papapasukin niyo ako doon?"

"Oo, pero bilang janitor lang. Ayos lang ba 'yan sa'yo?"

"Oo, Sir. Kahit anuman trabaho, basta makapagtrabaho lang ako sa kumpanya niyo,"

"Salamat, Sir," sabi ko ng may ngiti at mabilis na hinalikan siya sa pisngi.

"Hmm, kulang pa, Ma," sabi niya, iniharap ang kabilang pisngi at ginamit ang daliri para i-gesture na halikan ko rin iyon.

Mabilis kong hinalikan ang kabilang pisngi niya nang bigla siyang sumandal at marahang hinalikan ang aking labi.

"Maaari ka nang magsimula bukas sa iyong unang araw ng trabaho!" aniya.

"Bukas na agad?" nagtatakang tanong ko.

"Oo, akala ko ba gusto mong magtrabaho."

"Oo, pero bakit ang bilis? Hindi pa nga ako nagsusumite ng application sa kumpanya niyo. Hindi ba dapat may interview muna bago makapasok?"

"Nakapasa ka na sa interview ko, at ako na ang bahala sa application mo," diretsong sagot niya.

Kinabukasan, alas-kwatro pa lang ng umaga ay gising na ako at naghahanda na ng almusal para sa amin.

"Magandang umaga, Ma," bati niya, hinalikan ang noo ko at hinila ang isang upuan para umupo.

"Sabay tayong pupunta sa opisina para maipakilala kita sa mga kasamahan mo," sabi niya habang kumakain ng kanin.

"Patay ako. Hindi puwede kaming magkasama pumunta doon. Malalaman nila ang tungkol sa akin," kinagat ko ang labi ko, pinapanood si Sir Alex na kumakain.

"Sir, puwede bang sina Claire at Mike na lang ang maghatid sa akin doon?" Tumigil siya sa pagkain ng kanin at diretso akong tinitigan, kumunot ang noo niya.

"Bakit? May problema ba? Ayaw mo bang kasama ako?"

"Sir, hindi ganoon. Syempre, ayaw ko lang na malaman nila. Unang araw ko sa trabaho, at baka kung ano ang sabihin nila kapag nalaman nila. Ayaw ko magkaroon ng problema." Naiintindihan ko, sagot niya.

"Sige, si Claire at Mike ang maghahatid sa'yo sa kumpanya. Huwag kang malalate, ha? Alas-diyes ng umaga ang pasok mo; dapat alas-nueve y medya naroon ka na. Naiintindihan mo ba?"

"Oo, Sir," sagot ko.

Pagkaalis ni Sir Alex, agad kong kinuha ang phone ko at tinawagan si Claire para bumili ng magic glue na kailangan ko.

"Miss Maria, para saan mo gagamitin 'yan?" tanong ni Claire sa akin.

"Unang araw ko kasi sa trabaho sa kumpanya nila Sir Alex, Claire," sagot ko habang binubuksan ang magic glue na binili ni Claire.

"Claire, pwede mo ba akong tulungan dito? Kailangan kong magpaitim ng mukha at maglagay ng pekeng sugat." Kumunot ang noo niya nang marinig ang sinabi ko.

"Teka, Miss Maria. Ang sabi mo magtatrabaho ka sa kumpanya nila, Boss?"

"Oo, Claire. Pinayagan ako ni Sir Alex na magtrabaho bilang janitor sa kumpanya nila."

"Ha! Hindi kita maintindihan, Miss Maria. Ano ba ang punto ng ginagawa mo? Ang ganda na ng buhay mo dito, tapos gusto mo pang magtrabaho bilang janitor?" Napabuntong-hininga ako at sumagot,

"Claire, sa atin lang 'to ha? Pakiusap, huwag mo nang sabihin kay Sir Alex."

Napapikit siya, mukhang naguguluhan.

"Hindi ko alam, Miss Maria. Hindi naman ako tsismosa o ano, pero hindi ko talaga maintindihan kung bakit mo ginagawa ito," sabi niya.

Agad kong ibinigay sa kanya ang artikulo sa magazine na nahanap ko sa bookshelf ni Sir Alex. Diretso niyang tiningnan iyon.

"May alam ka ba tungkol dito, Claire?" Gusto kong tulungan si Sir Alex. Kahit sa ganitong paraan, gusto kong masuklian ang lahat ng kanyang sakripisyo para sa akin."

"Naiintindihan ko ang ibig mong sabihin, Miss Maria," sagot ni Claire.

"May isa pa akong gustong malaman," sabi ko habang iniabot sa kanya ang larawan nina Sir Alex at Ivy.

"Ano ba ang relasyon nila? Girlfriend ba ni Sir Alex ang babaeng ito, Claire?" tanong ko habang nakatingin sa kanya ng diretso.

"Huwag kang mag-alala, Miss Maria. Si Ivy Ferrer ay isa sa mga modelo ng De Gutierrez kumpanya. May problema ba? Kilala mo siya?" Umiling ako sa kanya.

"Ilang buwan kaming magkasama ni Paula, pero hindi niya kailanman nabanggit na nagtatrabaho pala si Ivy bilang modelo sa De Gutierrez na kumpanya."

Mabilis na nilagyan ni Claire ng magic glue ang mukha ko. Marami siyang ginamit para hindi ito madaling matanggal. Pagkatapos, naglagay siya ng makeup at pinagdilim ang aking balat. Mas maganda ito; hindi nila ako makikilala agad.

Nang makarating kami sa De Gutierrez Company, bumaba ako mula sa malayo sa gusali.

"Claire, pwede bang huwag niyo akong sundan sa loob?" tanong ko.

"Pero, Miss Maria, trabaho naming bantayan ka," diretsong sagot ni Mike.

"Ibig kong sabihin, Mike, siguro pwede niyo akong bigyan ng kaunting espasyo. Baka mapansin nila ako," sabi ko.

"Huwag kang mag-alala, Miss Maria. Alam namin ang ginagawa namin. Pero sa ngayon, sumunod ka sa amin kung saan kami pupunta ni Mike para malaman mo kung nasaan ang kwarto mo," sabi ni Claire.

"Sige," tumango ako sa kanila.

Habang naglalakad kami sa pasilyo ng De Gutierrez Company, naglilibot ang mga mata ko. Napahinto ako nang makita ko ang larawan ni Ivy na nakasabit sa isang billboard. Saan man ako tumingin, ang mukha niya lang ang nakikita ko.

Natigilan ako nang makita kong huminto sina Claire at Mike sa harap ng isang kwarto. Ito siguro ang silid ng mga janitor. Agad akong pumasok. Lahat sila nakatingin sa akin. Parang nakakita sila ng artista; pinagmamasdan nila akong naglalakad patungo sa kanila.