แม็กซิมัสดึงเสื้อแจ็คเก็ตยีนของตัวเองที่อยู่เบาะด้านหลังมาคลุมทับร่างอรชรที่ยังหลับสนิท แม้ภายในรถจะมืดสลัว แต่ใบหน้าขาวนวลของเดือนกันยากลับกระจ่างชัดแก่สายตายิ่งนัก เขาสูดลมเข้าปอดซ้ำๆ กันหลายครั้งเพื่อลดความตึงเครียดภายในช่องท้อง แต่กลับยิ่งทรมานเพราะสมองยังคงจดจำคืนวันนั้นในโรงแรมม่านรูดได้เป็นอย่างดี ร่างแน่งน้อยสมส่วนนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ผิวกายของหล่อนเป็นสีขาวอมชมพู เรียวปากรูปกระจับแม้จะปิดสนิท แต่อวบอิ่มและหวานล้ำปานน้ำผึ้งป่า เขาได้ลิ้มรสมาแล้วและต้องการจะกลืนกินหล่อนอีกครั้ง
บ้าฉิบ!
ชายหนุ่มสบถและหันหน้าหนี หันไปจับจ้องที่ท้องถนนโล่งแทนอย่างหงุดหงิด ช่องท้องของเขากำลังมีปัญหา มันมีอะไรบางอย่างที่ร้อนจัดไหลวนอยู่ภายในนั้น
ทำไมจะต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย เดือนกันยาไม่ได้ต่างไปจากผู้หญิงคนอื่นสักหน่อย หล่อนไม่ใช่นางฟ้าของเขาอีกต่อไปแล้ว หล่อนคือเจ้าสาวของจักริน ผู้หญิงที่เขาจะต้องย่ำย
