Padabog at malakas na isinarado ni Lacim ang pintuan ng kanyang silid. Nagmamadali siyang bumaba sa kahoy na hagdan ng kanilang tahanan. Marahas niyang inaayos ang asul na necktie nakasabit sa kanyang leeg. Sa kanyang likuran ay nananatiling nakasunod ang kanyang inang pilit siyang pinipigilan munang umalis at pilit din siya nitong kinakausap nang paulit-ulit.
“Lacim, hindi ba pwedeng—”
Mabilis niya itong nilingon gamit ang namumula na niyang mga mata sa labis na inis.
“Mom, ayoko!” mariin pa rin na kanyang pagtutol sa nais nitong sabihin sa kanya, marahas siyang humugot ng malalim na hininga. “Ilang beses ko na pong sinabi sa inyo na ayoko!” muli ay matigas niya pa ‘ring turan sa kanyang inang nanatiling nakatingin lang sa kanyang mukha.
Nagpantay na ang makakapal na kila
