ตอนที่10
จริงสินะ… นางมองเห็นวิญญาณแล้วตอนนี้ที่สองแม่ลูกยังไม่ยอมไปไหนนางก็คาดว่าวิญญาณคงมีห่วงใหญ่หลวงคงอยากจะพบหน้าชายคนรักกับบิดาของบุตรในครรภ์สักครั้งเป็นแน่ ดังนั้นคาดว่าห่วงใหญ่หลวงที่ว่าคงจะเป็นบุรุษผู้เป็นพ่อของดวงวิญญาณน้อยจริงๆ หากเขาปรากฏกายดวงวิญญาณสองดวงนี้ย่อมต้องมาวนเวียนอยู่ใกล้ เช่นนั้นนางก็รู้แล้วมิใช่หรือ ไม่นับว่าเป็นปัญหาจริงเสียด้วย
"อวี้หลันโง่เขลาแล้วเพคะ" เจี่ยอวี้หลันเผยสีหน้าละอายใจออกมาเล็กน้อย ซึ่งเป็นเช่นนี้ซ่างกวนไท่จึงรู้สึกพึงใจอยู่มาก ที่เขารำคาญใจที่สุดกับสตรีผู้นี้ก็คือนางชอบทำสีหน้าเหมือนคนตายไร้ความรู้สึก มันดูเข้าถึงยากเหมือนนางกันตนเองไปอยู่ในโลกของนางเพียงคนเดียว แต่ก็พอจะเข้าใจได้ อายุนางยังน้อย แต่กลับเจอแต่คนทรยศจะไม่วางใจใครอีกเลยยังแปลกอันใด
"ช่างเถอะ เจ้ารอบคอบเอาไว้ก่อนย่อมดีแล้ว ว่าแต่ดึกดื่นเหตุใดจึงออกมาฝึกกระบี่" เกิดมายี่สิบสามเกือบย
