ตอนที่9
คิ้วเรียวที่ไม่ได้ถูกวาดด้วยดินสอถ่านขมวดน้อยๆ บางคราวเรียวปากจิ้มลิ้มก็เผลอเม้มเป็นเส้นตรง แววตาคู่นั้นก็เคลื่อนไหวราวกับแม่น้ำในยามราตรีที่สะท้อนแสงดาว บางครั้งดูคล้ายจะมุ่งมั่นเด็ดขาด แต่อีกครู่เหมือนนางรู้สึกตัวจึงยอมถอยกลับเพื่ออ่อนข้อ แต่ก็มิได้อ่อนแอและโง่เขลา รู้จักว่ายามใดนางสามารถเดินหน้าและรู้ว่าจังหวะไหนนางสมควรถอยหลังกลับแล้วจะไม่ดูหมิ่นเกียรติของบุรุษผู้เป็นใหญ่เหนือผู้คนแห่งต้าเซี่ยเช่นฉางตี้ฮ่องเต้
เรียกว่าเสน่ห์ของเจี่ยอวี้หลันเกิดขึ้นเพราะใบหน้าของนางมีหลากหลายอารมณ์เช่นนี้มิใช่เพราะนางรูปโฉมงดงามปานล่มเมืองจากใบหน้าของซือถูเจินจู แต่เพราะนางมีแววตาเฉลียวฉลาด ยิ่งยามที่นางมองหมากของฝ่ายตรงข้ามขาดแล้วว่าผลจะออกมาอย่างไรมุมปากของนางจะมีรอยยิ้มล้ำลึกเกิดขึ้นความงามของนางยิ่งมากจนหัวใจของเขาพลันสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"หม่อมฉันแพ้แล้วเพคะฝ่าบาท"
สำหรับชินอ๋อง
