ทาสจอมอสูร

ตอนที่ 1 (6) จบบท

“ยากตรงไหนก็แค่พูดออกมาตรงๆ” เขากดดันทางแววตา

“หนึ่งล้านค่ะ คุณป้าจะให้ไหมหนึ่งล้านบาทแลกกับการอุ้มท้องลูกของคุณสิงห์”

ในที่สุดม่านไหมก็ยอมบอกเล่าถึงมูลค่าสูงลิบของการอุ้มท้องลูกเศรษฐีอันดับต้นๆ ของภาคเหนืออย่างสีหราช

กะแล้วเชียว เมื่อกี้เจ้าหล่อนก็แค่พูดให้ตัวเองดูสวยหรูไปอย่างนั้นพอเค้นหนักเข้าก็ถึงได้รู้ว่ายอมอุ้มท้องคนแปลกหน้าเพื่อแลกเงิน ช่างไร้ศักดิ์ศรีไร้ความละอายใจซะจริงนะแม่สาวเมืองกรุง!

“คุณรู้และยินยอมพร้อมใจเหรอไหม ไม่ปฏิเสธเหรอทั้งที่ก็น่าจะรู้ว่าการมีลูกเป็นเรื่องใหญ่มากไม่ใช่การเล่นขายของแบบเด็กๆ เรามีเขา ต้องรักต้องรับผิดชอบดูแลเขาจนกว่าจะโตพอดูแลตัวเองได้”

“ไหมเข้าใจในสิ่งที่คุณสิงห์ต้องการจะบอกค่ะ”

“เข้าใจยังไงไม่ทราบ”

“ค่ะ ไหมรู้และยินยอมให้เขาอาศัยท้องไหมเกิดมาด้วยความเต็มใจ”

“คุณแน่มากม่านไหม สมกับเป็นสาวเมืองกรุงหัวสมัยใหม่!”

ทันทีที่ทราบถึงจุดประสงค์แท้จริงท่าทางสีหราชก็เปลี่ยนไปมากแสดงความรังเกียจความไร้ศักดิ์ศรีของหญิงสาวออกมาทางสีหน้าและแววตา สั่งยุติการทายาบนร่างกาย

ม่านไหมทำให้เขาพลอยนึกถึงอดีตคนรักที่รักตัวเขาน้อยกว่าเงินตรา ดวงตาคู่สวยไหวระริกทอดยาวมองคนหน้ายักษ์กำลังเกรี้ยวโกรธ มือไม้หล่อนอ่อนระทวยไปหมดทั้งที่หวังให้เขาเอ็นดูตัวเองสักนิดเผื่อชีวิตใหม่ที่เชียงรายจะไม่ลำบากเหมือนช่วงชีวิตที่เคยผ่านมา

แต่... ดูท่าว่าคำภาวนาจะส่งไปไม่ถึงคนบนฟ้า เขาถึงตั้งป้อมรังเกียจตนเองตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอหน้ากัน

“ถ้าเต็มใจก็ช่วยเจียมตัวด้วยว่าผมเป็นใครและคุณเป็นใคร อย่าคิดทำตัวตีเสมอผมเพราะคุณก็เป็นได้แค่แม่พันธุ์ผลิตลูกเท่านั้น ทะเบียนสมรส แหวนหมั้นรวมถึงพิธีแต่งงานอย่าฝันว่าจะได้จากผม!”

“ค่ะ ไหมจะจำให้ขึ้นใจ...”

“แล้วอีกอย่างหนึ่งนะ ผมจะให้ทนายเอาสัญญามาให้เซ็นในเร็วๆ นี้ ว่าลูกจะอยู่ในการดูแลของผมคนเดียวเท่านั้น คุณจะไม่มีสิทธิ์ในตัวลูกและไม่มีสิทธิ์เข้ามารังควาน”

กลีบปากสีหวานสั่นระริกพยักหน้าแทนการขานรับน้ำตาร่วงริน รีบเก็บอุปกรณ์ทำแผลนำสำลีใช้แล้วใส่ถุงซิปล็อกรอกลับไปทิ้งห้องนอนตัวเอง ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแม้วินาทีเดียวม่านไหมรีบลุกขึ้นหมายจะเดินหนีทว่าในวินาทีนั้นไม่รู้เกิดอะไรขึ้นเขาถึงฉุดข้อมือหล่อนไว้แน่นดึงกลับมานอนบนเตียงกระโดดขึ้นคร่อมบนร่างกายบอบบาง น้ำตาใสไหลพรากไม่สามารถหลบพ้นจากสายตาคู่คมปานเหยี่ยว

กล่องพยาบาลตกแอ้งแม้งบนพื้นหน้าเตียงของข้างในหล่นกระจาย เช่นเดียวกันกับชะตากรรมของชุดนอนสีขาวถูกกรงเล็กหนาฉีกกระชากแยกสาบเสื้อออกจากกันไล่สายตาลงมายลโฉมทรวงอกงาม

“ยะ... อย่าค่ะคุณสิงห์ ไหมยังไม่ อื้อ!”

กลีบปากสวยถูกบดขยี้หนักหน่วงเคลื่อนไหวเร็วแรงปานพายุลูกใหญ่ ม่านไหมไม่สามารถต้านทานสัมผัสจากชายร่างสูงใหญ่ได้ข้อมือสองข้างถูกตราตรึงแน่น ผิวพรรณขาวผ่องใต้ร่มผ้าค่อยๆ เปิดเผยต่อสายตาซาตานอายจัดแต่ก็ปัดป้องมือเขาออกไปไม่ได้

เปรี้ยง! สายฟ้าทมิฬผ่าลงทางทิศใต้ของบ้านเป็นเหตุให้ริมฝีปากสองหนุ่มสาวผละออกจากกัน หญิงสาวยกหลังมือสั่นเทาขึ้นมาเช็ดริมฝีปากแรงๆ ผลักอกกำยำออกห่างและยกมือขึ้นปิดบังร่างกายงดงาม

“พอค่ะ ไหมขอร้องว่าต้องไม่ใช่วันนี้” บอกเสียงสั่นเทารีบปีนลงจากเตียงวิ่งออกจากลานประหาร สีหราชมองตามสายตาแวววาวกำหมัดทุบลงกลางเตียงหลายครั้งโทษฐานระงับอารมณ์ดิบไม่ได้

ให้มันได้อย่างนี้สิไหนตอนแรกสาบานกับตัวเองว่าจะเมินเฉยไม่สนใจผู้หญิงของมารดาแต่เจอกันไม่กี่ชั่วโมงกลับสัมผัสหล่อนไปถึงไหนต่อไหน ดีเจ็ดสิบเต็มสองมือแล้วอย่างนี้คืนนี้จะข่มตายังไงให้หลับวะ!