ตอนที่ 1 (6)
1191 Words
“ป้าเองก็เพิ่งมานั่งก่อนหน้านี้แป๊บเดียว” ท่านกล่าวยิ้มๆ ก่อน
สีหราชเดินผ่านแม่คนตัวเล็กมานั่งลงปลายเตียงนอนสีขาวขนาดคิงไซส์วางมือลงผ้าปูที่นอน ตบลงแปะๆ แทนคำชวนหญิงสาวให้มานั่งด้วยกัน ปากก็กลั้นหาวนอนสุดความสามารถทว่าทำได้ยาก
“คิดจะยืนมองผมหาวอีกนานไหมครับ รีบมานั่งด้วยกันสิจะได้รีบทำแผล เห็นหน้าแบบนี้แต่ผมเป็นผู้ชายอนามัยจัดนะคุณวันไหนฝนตกต้องนอนก่อนสี่ทุ่มประจำ” เพราะช่วงเช้างานจะยุ่งเป็นเท่าตัว ชาวไร่ชาวสวนก็อย่างนี้แหละทำงานหนักเกลือกดินเกลือกโคลนสาวเมืองกรุงหน้าสวยคงไม่เข้าใจลักษณะงานแบบนี้
นัยน์ตาคู่หวานมองค้อนหน้ายักษ์ทว่าจิกกัดเก่ง เก้งๆ กังๆ นั่งลงเคียงข้างชายหนุ่มเว้นระยะห่างพองาม จัดเตรียมนำอุปกรณ์สำหรับทำแผลออกจากกล่องพยาบาลมาวางบนฝากล่อง
“ขออนุญาตนะคะ” พึมพำอ่อนหวานก่อนลงมือทำแผลบริเวณใบหน้าคมคาย เหนือคิ้วเขามีรอยแผลนิดหน่อย ไม่มากแต่น่าจะแสบแผลเอาการเห็นแล้วหล่อนยิ่งรู้สึกผิดต่อลูกชายผู้มีพระคุณ
คุณพราวมุกเคยเล่าเรื่องราวของผู้ชายคนนี้ให้ฟังมาก็มากส่วนใหญ่จะเป็นกิตติศักดิ์ไม่ดีเรื่องผู้หญิง ส่วนดีเขาก็มี มีมากด้วยโดยเฉพาะเรื่องบริหารธุรกิจในไร่จอมธรรมเขาเก่งมากทำเองคนเดียวได้หมด อายุอานามของเขาปีนี้สามสิบหกปีมากกว่าหล่อนถึงสิบสามปีไม่รู้ว่าสำหรับเขาหล่อนเด็กเกินไปหรือเปล่า การได้อยู่ใกล้เขาในเวลานี้ทำให้ม่านไหมแทบไม่เชื่อว่าอีกไม่กี่ปีเขาก็จะอายุสี่สิบแล้ว ก็เขายังดูหนุ่มแน่นเหมือนผู้ชายวัยสามสิบต้นๆ แถมยังเพอร์เฟ็ครอบด้านชวนให้แปลกใจว่าทำไมไม่มีภรรยาสักที
เด็กคนนี้หน้าใสชะมัดขนาดไม่แต่งหน้ายังสวยมากขนาดนี้มารดาเขาไปขุดหามาจากมุมไหนของกรุงเทพนะ ไม่ใช่แค่ม่านไหมแอบลอบมองสีหราชแต่สีหราชเองก็แอบลอบมองแม่คนหน้าหวานเช่นเดียวกัน แววตาหล่อนยามจดจ้องแผลบนมุมปากคมคายค่อนข้างอ่อนโยนหากเป่าลมรินรดให้หายไวๆ ได้ก็คงเป่าไปแล้วละมั้ง หนุ่มตาคมใช้ดวงตาสีนิลกวาดมองรอบกรอบหน้าสวยพินิจพิจารณาเรื่อยต่ำลงมายังคอเสื้อชุดนอนตัวสวยที่เปิดอ้าออกกว้างช่วงที่หล่อนโน้มกายเข้ามาทำแผลบนร่างกายกำยำ อึก! น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงลำคอ สงสัยจะกลืนแรงไปเจ้าหล่อนถึงรู้สึกตัวรีบยกมือขึ้นปิดคอเสื้อป้องกันเจ้าซาลาเปาไซส์ดีสองลูกใหญ่ไม่ให้สายตาหื่นกระหายมาโลมเลีย
ชิ! ทำเป็นหวงขอดูนิดเดียวก็ไม่ได้
“ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ”
“คิดค่ะแต่ไม่กล้าพูด เรื่องวันนี้ เอ่อ... ไหมขอโทษนะคะ ไหมไม่ได้ตั้งใจอยากเป็นต้นเหตุทำให้คุณสิงห์เจ็บตัว”
“ครับ ไม่เป็นไรผมไม่ถือสา”
“ไหมขอทำแผลให้ทุกวันจนกว่าคุณสิงห์จะหายเป็นปกตินะคะ”
“ตามใจ” ว่านอนสอนง่ายมากเออออห่อหมกตามสาวสวยทุกอย่างสายตาคมกริบก็คอยลุ้นให้ผิวขาวเนียนในส่วนอื่นโชว์ออกมาให้เห็นเป็นน้ำจิ้มเผื่อจะมีแรงใจอยากป้ำหลานน่ารักๆ ให้มารดา มารขาวในกายคอยร้องด่าหาว่า ‘ไอ้ลามก’ ส่วนมารดำก็ด่ากลับเมามัน ‘เรื่องของข้าเอ็งอย่าเสือก!’ คนกลางอย่างเขาก็ได้แต่ร้องบอกลูกๆ ทั้งสองว่าอย่าด่ากันเลย สามัคคีกันไว้ ไม่เห็นวันนี้ยังไงวันหน้าก็ได้เห็นแน่นอน ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม ดังนั้นพวกมันทั้งสองตัวถึงยอมสงบปากสงบคำ
สีหราชกระแอมกระไอเล็กน้อยหาเรื่องชวนคุย
“นั่งสองแถวมาที่นี่เหรอ”
“ค่ะ พอดีมีรถสองแถวผ่านปากทางเข้าไร่ไหมก็เลยลองวัดดวงมาเอง โชคดีที่ไม่หลงทาง”
“เก่งนะที่มาถูกทั้งที่เพิ่งเคยมาครั้งแรก”
“ขอบคุณค่ะ”
ริมฝีปากสีชมพูน่าจูบยิ้มรับคำชมอย่างน่ารัก เป็นรอยยิ้มที่สีหราชเห็นแล้วต้องกลอกตาแรงมองไปทางอื่นไม่อยากหวั่นไหวจับหล่อนกดลงเตียงในค่ำคืนแรก ไม่ได้ ขืนทำอะไรง่ายแบบนั้นก็เข้าทางมารดากันพอดี ยังไม่ทันได้ตกลงอะไรกับท่านเลยว่าจะมีหลานให้เฉยๆ แต่จะไม่แต่งกับผู้หญิงคนนี้ พิธีแต่งงานอย่าหวังได้มีและทะเบียนสมรสอย่าหวังได้ครอง ลูกคลอดออกมาจะต้องอยู่ในการดูแลของเขาคนเดียวเท่านั้น ทางที่ดีต้องจับทำสัญญาตั้งแต่เนิ่นๆ จะได้ไม่มีปัญหามากวนใจในอนาคต
“รู้จักคุณแม่ของผมนานแล้วเหรอ”
“ตั้งแต่ไหมเรียนมอปลายค่ะ ราวๆ หกเจ็ดปีได้”
“ไปทำยังไงถึงรู้จักกัน”
“เรื่องนั้นนานมากแล้วขอไม่เล่านะคะ เรื่องที่เล่าได้ก็คือคุณป้าให้ทุนไหมเรียนปริญญาตรีค่ะ ถ้าไม่มีคุณป้าไหมก็คงไม่ได้เรียนหนังสือ” ปลายนิ้วป้ายยาแก้ฟกช้ำทาลงบนต้นแขนกำยำที่มีประปรายเต็มไปมีทั้งรอยเก่าและรอยใหม่ แผลเป็นบนร่างกายเขามีหลายจุดไม่น่ากลัวเท่าไหร่ออกจะมีเสน่ห์มากกว่า
“ใจสปอร์ตจริงๆ เลยคุณแม่ของผม” อยากหัวเราะชะมัด เงินที่ท่านส่งสาวคนนี้เรียนก็เป็นเงินที่เขาหามาให้ท่านใช้ทั้งนั้น หากจะคิดกันตรงๆ ก็คือเงินของเขาได้ส่งหล่อนเรียนจนจบปริญญาตรี
“ค่ะ คุณป้าใจดีกับไหมมาก ดังนั้นเมื่อท่านขอร้องให้ไหมมาที่นี่ไหมก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ หวังว่าคุณสิงห์จะเข้าใจความจำเป็นของไหมและไม่รังเกียจไหมนะคะ” ส่งแววตาเว้าวอนขอร้องเขาให้เอ็นดูตนเองอย่ารุนแรงอย่าทุบตี ไม่ต้องรักไม่ต้องดูแลก็ได้แต่อย่ารังเกียจอย่าขับไล่ไสส่งหล่อนก็พอ
สีหราชถอนหายใจหนักหน่วงไม่รู้นิสัยที่แท้จริงของสาวสวย แววตาหล่อนใสซื่อแต่ก็ไม่รู้ว่าเชื่อได้หรือเปล่า สาวกรุงเทพเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว อ้างอิงจากอดีตคนรักของเขาเจ้าหล่อนร้ายกาจมาก “คุณแม่ผมขอร้องหรือจ้างกันแน่พูดมาตามตรง”
“เอ่อ...” ม่านไหมไม่คาดคิดว่าจะถูกถามด้วยคำถามประมาณนี้สีหน้าอึดอัดลงมาก
“คุณแม่จ้างคุณมากี่บาท”
“คือ...”
“โดนจี้ตรงจุดหน่อยพูดไม่ออกเหรอม่านไหม”
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่พูดไม่ออกแต่ไหมไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าให้คุณสิงห์ฟังยังไงดี” แววตาคู่สวยฉายแววกังวลและสับสน
- Writer
